Life’s a Parade, the sequel

Carnaval en bijbehorende parades is nogal een dingetje in het Katholieke zuiden. In onze volgende stop Cadiz, beweren ze zelfs dat hun Carnaval dat van Rio naar de kroon steekt. Wij kunnen dat niet beoordelen want beide nooit meegemaakt. Wat we wel meemaken zijn de voorbereidingen hier zoals de verkiezingen van de beste band, Don Carnaval etc. Al dat gedoe wordt zelfs live op TV uitgezonden!

Op weg van Sevilla naar Cadiz gaan we eerst naar het natuurpark Doñana, het delta gebied van de Guadalquivir rivier. De levensader van Andalusië die zowel door Cordoba als Sevilla stroomt. Mooi wetland gebied met vooral veel bijzondere vogels.

Voor de lunch stoppen we in Arcos de la Frontera. Dit is één van de beroemde Pueblo Blancos (witte dorpen) in deze streek.

Cadiz is een echte havenstad. Het licht is anders en de wijken langs de haven zijn duidelijk wat armoediger en daardoor authentieker. We zijn hier voor het eerst sinds lange tijd weer aan de Atlantische Oceaan. Er is weer eb en vloed en stroming en…alles wat de Middellandse zee niet heeft.

De boulevard langs zee lijkt erg op de Malécon in Havana. Niet heel verwonderlijk want onder andere daar kwamen de schepen vandaan in de hoogtij dagen. Leuk weetje is dat alle klinkers die voor de wegen in de oude wijk bij de kust zijn gebruikt uit Zuid-Amerika komen. Toen er niet genoeg goud en zilver meer te roven was, moest er ballast mee in de galjoenen om de oceaan over te steken…dat waren deze stenen.

Cadiz wordt gezien als de oudste stad van Europa en is eigenlijk een eiland dat met een smalle strip vast zit aan het vasteland. Het was de eerste Fenicische nederzetting voorbij de zuilen van Hercules (lees: voorbij de straat van Gibraltar).

Net als in Cordoba is ook hier een Moskee die tot kerk is geconverteerd. Veel soberder en kleiner maar zeker boeiend…en compleet met stijlvolle toerist.

Een ander hoogtepunt is de rode tonijn, Almadraba, die hier voor de kust gevangen wordt. Heerlijk! Het is echter ook het gebied waar veel zeiljachten door Orka’s worden aangevallen, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Iberian_orca_attacks. Eén van de theorieën hierachter is dat de tonijnstand te laag is en de gezellige zwart-witte beestjes (vissers)boten zien als grootste concurrent.

Via Vejer de la Frontera rijden we naar Tarifa. Vejer wordt gezien als de mooiste Pueblo blanco en toegegeven het ziet er erg pittoresk uit! De Arabisch getinte lunch bij La Casa de Califa is een absolute aanrader!

Tarifa is een verzamelplaats voor allerlei flatulente types met boeiend haar en bijbehorende kleding zoals wind- en kitesurfers. Het waait hier praktisch altijd stevig en bijna altijd uit het Westen (Poniente) of Oosten (Levante). We zitten in een leuk resort op het strand. Wij halen hier de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog maar het gemiddelde ADHD niveau naar beneden. Doordat er een dam ligt naar het fort op een eilandje in de Straat is er altijd een kalme zee aan de West- of Oostzijde van de dam.

Het is verrassend hoe nauw de straat van Gibraltar hier is. Marokko is dichtbij. Arabische krijgsheer Tarif ibn Malik had nooit kunnen vermoeden dat zijn naam, waar Tarifa naar vernoemd is, het begrip tarief zou worden. Dit was de eerste haven waar je moest aanleggen om de Middellandse zee in te komen…en een Tarief betalen.

De volgende dag gaan we naar Gibraltar, aapjes kijken. Na al het moois dat we gezien hebben is Gibraltar en omgeving een regelrechte dump. Veel industrie, lelijke bebouwing en retedruk verkeer. We waren door iedereen gewaarschuwd voor lange files bij de grens en dat we vooral onze auto in La Linea (het onooglijke dorp aan de Spaanse kant) moesten parkeren en gaan lopen. Dat past echter niet zo in mijn parkeerbeleid (je stopt waar je moet zijn). Wij dus doorrijden en geen enkel probleem. Uiteindelijk parkeren we naast de kabelbaan die ons de Rock op sleept.

En het is alles wat je je ervan voorstelt. Mooi uitzicht en veel apen.

We wandelen naar beneden en komen onderweg nog langs de grot van Michael de aartsengel. Door diverse uitlichtingen van de grot wordt snel duidelijk waarom deze zo heet.

Verder veel Brits gedoe over bezoeken van de Queen met een steentje hier en een parkje daar. Beneden stuiten we op de begraafplaats van de zeelieden uit de slag bij Trafalgar (hier voor de deur)…behalve Nelson zelf.

Hoogste tijd om door te rijden naar Ronda. Een schitterend stadje gebouwd op de randen van een diepe canyon. De brug daaroverheen is de claim to fame. 100 Meter hoog en 120 meter lang gebouwd in de 18e eeuw. Ons hotel hangt aan de wand van de Canyon met mooi uitzicht vanaf het terras.

Vanaf hier rijden we naar de Camino del Rey, het beroemde Koningspad. Een schitterend natuurgebied rond een diepe kloof. De ophef rond het pad is wat overdreven. Om er toch nog een avontuurlijk tintje aan te geven, ben je verplicht een Bob de Bouwer helm te dragen. De delen door de kloof zijn spectaculair maar makkelijk te lopen op een keurig aangelegd pad. We komen zelfs nog een groep Ibexen tegen. Deze Iberische steenbokken gebruiken een iets uitdagender paadje.

We eindigen de dag in Granada. Wederom een schitterende stad die natuurlijk vooral beroemd is door de Alhambra. Maar eerst gaan we een dag de stad verkennen. Waar Sevilla vooral mooi en toeristisch is, voelt Granada wat authentieker en zeker niet overal fraai. Mensen komen hier vooral voor de Alhambra en minder voor de stad.

In de serie leuke weetjes: Granada was het laatste Moorse bolwerk dat door de Christenen werd terugveroverd (Reconquista) in 1492. Ja, hetzelfde jaar dat Christoffel Amerika ontdekte. Dit was honderden jaren later dan de rest van het Iberisch schiereiland…en dat is de reden voor de Granaatappel op de Spaanse vlag. Overal in Granada zie je de granaatappel als symbool. Als je naar het wapen op de Spaanse vlag kijkt zie je de 4 wapens van de 4 koninkrijken op het Iberisch schiereiland na de Reconquista: Castille, Leon, Navarra en Aragon. Helemaal onderaan zie je een granaatappel…die kwam er later bij…

Voor de echte betweters: de 2 zuilen staan symbool voor die van Hercules…daar ging je voor 1492 niet voorbij maar daarna juist wel en steeds verder, Plus Ultra.

We doen ’s avonds een erg leuke walking tour door de Albaicin en Sacromonte wijken. Albaicin is de oude Moorse wijk en betekent “mensen uit Baeza”, zie Life’s a Parade! Die waren hier naartoe gevlucht door de Reconquista.

Nog steeds is het een typisch Arabische wijk met een doolhof aan nauwe straatjes. Het ligt op een heuvel tegenover de Alhambra en geeft schitterende uitzichten daarop.

Sacromonte ligt ertegenaan en is de wijk van de grotwoningen. Vroeger woonden mensen hier in grotten. Gaandeweg werden daar huizen voor gebouwd…een beetje zoals in Capadocia Turkije, zie The more you see, the less you know. De meeste huizen hier hebben binnen echter nog steeds ruimtes in grotten. Er is ook een soort van hippie deel waar mensen nog steeds heel primitief in grotten wonen.

De volgende dag naar het hoogtepunt: de Alhambra, Arabisch voor het Rode Paleis. Het is het paleizen complex en fort van de Arabische heersers. Doordat Granada uiteindelijk is veroverd door de Christenen middels onderhandelingen, is er niet gevochten en weinig vernield. Dat kwam pas daarna toen Karel V bedacht dat hij zijn paleis daar wilde hebben en een deel liet afbreken daarvoor. Een paleis dat nooit is afgebouwd of gebruikt omdat ze tijdens de bouw bedachten dat hij toch ergens anders ging wonen.

Los van dit, op veel manieren misplaatste paleis, is het Alhambra een indrukwekkend geheel. Vooral het Nasridische paleis is indrukwekkend.

Zo’n hoogtepunt kan je alleen maar overtreffen door de bergen in te gaan. Wij naar het Alpujarras gebied tegen de Sierra Nevada. In dit gebied is in de 16e eeuw lang en zwaar gevochten tijdens de laatste opstanden van de Moren tegen de Christenen…die de belofte dat ze hun eigen geloof en cultuur mochten behouden niet heel erg nakwamen.

Het is een hoog en schitterend gebied met mooie kleine dorpjes en zelfs een aantal skigebieden. De hoogste berg hier is dan ook bijna 3500 meter. Wij strijken neer in een Casa Rural net buiten het dorpje Capileira. Erg leuke mensen waar we een mooie kamer met terras van krijgen.

Natuurlijk moeten we hier een beetje hiken…maar na al het lopen van de afgelopen 2 weken is achterover in de zon op het terras nog aanlokkelijker. ’s Avonds eten bij de lokale Italiaan. Leuk restaurant annex kroeg voor de locals en het enige dat momenteel open is.

De volgende dag gaan we naar Nerja aan de kust maar niet voordat de Guardia Civil een klein onderhoud met ondergetekende had gehad over de gereden snelheid. Volgens de hermandad reed ik 146 waar ik 100 mocht. Lijkt mee een compliment voor de Corsa…maar zij zagen dat anders. Laten wij als niet-ingezetenen nu 50% korting krijgen op de 300 euro die ze hiervoor wilden hebben. Top!

Wij gaan naar Nerja om vrienden Conor en Lisa te bezoeken. We kennen hun uit Licata, zie Camping Life, waar zij vorige winter ook op hun boot verbleven. Dit jaar hebben ze ervoor gekozen de boot in Licata te laten maar zelf een paar maanden een Airbnb in Nerja te huren. Erg leuk om hen weer te zien en een mooie avond door te brengen in een goed restaurant.

Nu had ik nog nooit van Nerja gehoord. Maar dat geldt niet voor de, vooral Britse, pensionado’s. Het is een super toeristisch plaatsje met heel weinig Spanjaarden. Claim to fame is het Balkon van Europa…wij konden er weinig hoogtepunt in ontdekken.

Na het ontbijt bij Conor en Lisa sluiten we onze Parade af met een rit terug naar de boot in Cartagena.

…maar toch niet helemaal. We moeten namelijk onze auto nog omruilen in Alicante. Dus na een dagje boot door naar Alicante Airport om afscheid te nemen van de Corsa bij Firefly en onze Abarth 695 in ontvangst te nemen bij OKmobility.

Even wat achtergrond: in de winter is het heel goedkoop een auto te huren. Bijvoorbeeld de Corsa kostte 150 euro voor een maand. De maximale termijn is echter 1 maand. Heeft iets te maken met de borg op de Creditcard. Ik zoek dan altijd een auto via Doyouspain.com (in Italië is dit, je raadt het al Doyouitaly.com) en boek hem daar.

Je moet vervolgens nergens meer op in gaan want het spammen begint dan: u bent de verzekering vergeten, wilt u geen accessoires etc.etc. Die verzekering is het meest pregnante waarbij ze je wijs proberen te maken dat je heel veel risico loopt. Je loopt echter alleen maar risico over de zogenaamde excess (wij noemen dat eigen risico) van meestal ca. 1000 euro. Om dat risico af te kopen voor bijvoorbeeld de Corsa kost ca. 300 euro (2x de huurprijs).

Wij doen dat nooit maar de ervaring met de laatste auto bij OKmobility was memorabel. De dame achter het loket had zich overduidelijk voorgenomen ons niet een maand te laten wegkomen met een premium Abarth voor 200 euro. Om te beginnen schreef ze bij de aanblik van Belinda direct een 2e bestuurder op. “Nee dat wil ik niet”. Toen de verzekering “U loopt heel veel risico in een hele maand en dit is een hele dure auto, maar u kunt dat afkopen voor 420 euro”. “Nee dat wil ik niet”.

Dat ging nog een paar keer op en neer waarbij dezelfde verzekeringspremie (om dus max 1000 euro risico af te kopen) daalde tot 350 euro. “Nee dat wil ik niet, ik wil gewoon wat ik geboekt heb”. “Dat kan niet u moet minimaal u banden, ruit en assistentie extra verzekeren a 200 euro”. “Nee dat doe ik niet”. “Maar dat is verplicht”. Dit ging nog even zo door totdat ze letterlijk zegt dat ik een afspraak met “een agent” heb en niet met hen. Na dreigen met Doyouspain even te bellen dat OKmobility de auto niet onder de geconfirmeerde voorwaarden wil leveren, krijgen we hem uiteindelijk mee…

En wat een feest! Eindelijk weer eens een “echte auto”: snel, licht en strak! Ja, ik weet het in alles het tegengestelde van de bestuurder.

Deze uitstap naar Alicante gaaf een mooie gelegenheid nog een mooie avond samen met Ben en Illonka, zie Old Friends, door te brengen in Alicante. Geëindigd in een restaurant in jaren 80 Studio 54 stijl erg goed en leuk!

En toen was de parade echt afgelopen!

…op de Carnaval’s parades na dan. Daarover volgende keer meer.

Cheers, André