Life’s a Parade!

Als er iets duidelijk geworden is de afgelopen weken dan is het dat de Katholieken alles vieren met een Parade. En het Katholicisme druipt in Spanje, veel meer nog dan in Italië, uit alle poriën. Niet zo vreemd in een gebied dat veroverd is geweest door de moslims die er vervolgens weer uit zijn geknikkerd door de Katholieken.

Die zogenaamde Reconquista door fijne vrome christenen heeft mooie zaken voortgebracht als de Spaanse Inquisitie en het totaal uitbannen (en veelal verbranden) van andersdenkenden en -gelovigen. Ook die heerlijke (Iberico) ham is hierdoor ontwikkeld…als je dat niet at was je waarschijnlijk niet zo succesvol bekeerd tot het beste geloof als je beweerde…mooie aanleiding voor een vuurtje.

Na onze terugkeer vielen we direct in de parades van het 3 koningen feest. Dat is hier nogal een dingetje. Een bijna onophoudelijke rij van dansgroepen, bands en praalwagens trekt voorbij terwijl er snoep en speelgoed wordt rondgestrooid. Om die reden staat iedereen met enorme puntzakken langs de route om één en ander op te vangen.

Voordat we aan onze eigen parade door Andalusië begonnen eerst nog even langs Cartagena’s claim to fame: de fabriek van Licor 43. Dat spul komt hier vandaan en dit is dan ook de enige plek ter wereld waar het gebrouwen wordt. Ze claimen zelfs dat het zijn oorsprong vindt in de Licor Mirabilis van de Romeinen…altijd mooi om wat historie te hebben…en zoals Trump altijd zegt: never spoil a good story with facts.

Nu ben ik niet zo van de likeur maar daar hebben ze hier wat op gevonden. De cocktail van 43 met Ginger ale en lime is wel erg lekker. En zo verkopen ze toch een flesje.

Ons eerdere plan om een maand door Spanje te gaan roadtrippen hebben we vervangen door meerdere trips van een paar weken. Onze huur-Corsa leent zich daar verrassend goed voor. Bij een Corsa dacht ik aan zo’n hondenhokje van vroeger maar dit is een heel andere auto. Op de schaal van kleine huurauto’s staat deze inmiddels hoog. Ruim, luxe, prima motor en wegligging en, heel belangrijk, bemoeit zich niet met je rijgedrag.

Eerste stop op onze parade is Cazorla. Dit ligt in een natuurpark waar we natuurlijk moeten hiken. Schitterende omgeving waar we in een kudde schapen en geiten terecht komen. Als we de herder in de verte zien lopen denken we eerst nog dat hij een haas geschoten heeft, maar het blijkt een net geboren lam te zijn die door moeders verzorgd wordt.

En waar anders ga je overnachten op een Parade dan in een Parador? De Paradores zijn beroemd in Spanje en ooit begonnen als een soort staatshotels in de jaren 20 om toerisme te stimuleren. Vaak zijn het luxe hotels gesitueerd in monumentale panden. Zo ook die van Ubeda. Het is een paleis gebouwd voor de koster van het kerkje ernaast: Dean Ortega.

Ubeda en het kleinere naastgelegen Baeza worden gezien als de mooiste Renaissance steden in Spanje. Beide zijn UNESCO sites. De aanleiding voor al dat moois had vooral te maken met Francisco de los Cobos. Een nogal ambitieus en handig heerschap.

De Katholieken hadden niet alleen maar een Reconquista in Spanje zelf uitgevoerd. Columbus vond in Spaanse opdracht rond die tijd een paar leuke eilandjes. Nadat ze erachter waren gekomen dat het echt niet India was (heel vreemd want er woonden wel Indianen) gingen ze ook daar het ware geloof brengen. O ja, ook wat volken uitmoorden, virussen verspreiden en vooral al het goud en zilver roven. Het bleek hard werken om iedereen van het beste geloof te overtuigen.

Francisco had zich als hoge ambtenaar kunnen opwerken tot Secretaris voor de Indiën aan het hof van Karel V. Dat was net op het moment dat de schepen met goud en zilver begonnen binnen te lopen…behalve die ene die door Piet Heijn werd gekaapt. Lang verhaal nog langer roomde onze secretaris 1% van alles af. Dat leverde een gigantisch fortuin op. Daarnaast trouwde hij in de adel en daarmee werd hij na de Koning zo’n beetje de belangrijkste man in Spanje. Bescheidenheid was niet één van zijn sterkere kwaliteiten. Die prachtige renaissance “kerk” hierboven is dan ook helemaal geen kerk maar een Mausoleum voor Francisco. Om de boel een beetje te beheren stelde hij Dean Ortega aan die natuurlijk ook een bescheiden onderkomen moest hebben: Palacio Dean Ortega…nu dus een Parador.

Andres de Vandelvira was de grote architect van dit alles. Hij heeft veel van het UNESCO moois in Jaen, Baeza en Ubeda ontworpen en gebouwd.

Een bijzonder uitstapje in Ubeda is de Synagoga del Agua. Gebouwd voor de 14e eeuw en pas zeer recent herontdekt. Er zat hier een kapperszaak en wat appartamenten. Toen een ontwikkelaar een parkeergarage wilde gaan aanleggen stuiten ze op muren van de synagoge compleet met Mikvah (purificatiebad) in de kelder. Een bijzonder plekje, zeker als je bedenkt dat de Joden hier tot de Reconquista in vrijheid met de moslims samen geleefd hadden (misschien een idee om weer eens nieuw leven in te blazen) maar daarna door de Katholieken volledig waren uitgeroeid (bekeren, wegwezen of branden).

Naast al deze hoogtepunten is de provincie Jaen, want daar zijn we, vooral bekend vanwege de olijven. Deze provincie neemt 20% van de olijfproductie voor zijn rekening. Van Spanje? hoor ik je denken, Nee, wereldwijd!! En dat valt op als je hier rond paradeert. Zover je kan kijken olijfbomen. Bij Baeza zijn we op bezoek geweest bij een olijfolie producent met een mooi museumpje.

Cordoba is de volgende parada. Mijn Duolingo Spaans rijkt inmiddels zover dat ik weet dat dat stop betekent. Onderweg rijden we eerst langs de Medina Azahara. Dit zijn opgravingen van de Arabische stad die hier gestaan heeft. Indrukwekkend ondanks het slechte weer en het feit dat een groot deel gesloten is voor restauratie.

In Cordoba nemen we onze intrek in een erg leuk hotelletje: Casa de los Azulejos. De volgende dag eerst een walking tour. Cordoba blijkt ondanks het nog steeds regenachtige weer, een schitterende stad.

Cordoba was in de Moorse tijd rond het jaar 1000 de grootste stad ter wereld en hoofdstad van het gelijknamige Kalifaat. Schattingen lopen uiteen van een half tot 1 miljoen inwoners. Het Alcazar paleis is een goede illustratie van de grootsheid.

Maar onze monden vielen pas echt open toen we de Mesquita inliepen. De gigantische Moskee van Cordoba waar na de Reconquista een Kathedraal in gebouwd is. Je kan hier vrij makkelijk een paar uur totaal overdonderd doorbrengen. Voor mij, na de Hagia Sofia in Istanbul, het meest indrukwekkende gebouw dat ik ken.

We komen hier natuurlijk in het land van de Flamenco. Elke stad (Cordoba, Sevilla, Cadiz, Jerez etc.) claimt wel de bakermat van een bepaalde variant van deze zigeunermuziek en dans te zijn.

Het is de muziek van de Gitanos. Zo worden de zigeuners hier genoemd en is een verbastering van Egyptians. De zigeuners kwamen namelijk uit India via twee stromen naar Europa. Eén noordelijk via Roemenië, Balkan enz. De andere via Egypte en Noord Afrika. Vandaar de Arabische klanken in de muziek.

Wij dus naar een lokale kroeg/restaurant waar ook optredens door lokale artiesten worden gedaan. Ondanks mijn totale gebrek aan dansvaardigheid en ritmegevoel vond ik het geweldig…maar je moet wel de emotie en het dansen erbij zien en horen…anders wordt het snel kattengejank.

Na 2 dagen Cordoba wordt het tijd voor die andere Flamenco stad: Sevilla. Daar strijken we 3 dagen neer in het Derby hotel en beginnen we met een food tour. Esperanza leidt ons en nog een Australische dame rond langs een aantal Tapas tenten in de Triana wijk. Allereerst naar de Mercado waar we bij een tentje meerdere Tapas kregen die we eerst moesten proeven en de ingrediënten benoemen…daarna vertelde Espe wat het was. Zo hebben we onder meer gestold bloed gegeten. Dat wordt in blokjes gesneden met allerlei kruiden en is erg lekker…maar niet iedereen zou het eten als ze wisten wat het was. Het kan overigens altijd erger want er is ook een Tapas gebaseerd op stieren testikels.

We komen ook nog terecht in een lokaal tentje bekend om zijn gemarineerde kwartels. Ook hier weer eerst eten, dan raden en dan weten. Mooie manier om de keuken te leren kennen…en de sherry…

Sevilla is duidelijk de meest toeristische stad die we op deze parade hebben meegemaakt. Dat is niet voor niets want het is prachtig. Inmiddels is het weer ook weer Andalusisch en dat helpt. De foto’s spreken voor zich.

’s avonds komen we terecht in een lokale bruine kroeg waar alleen maar oude mannen achter de bar staan. Geweldige karakters. Je rekening wordt met krijt voor je neus op de bar geschreven…mijn uitveegpraktijken worden niet op prijs gesteld.

Nu is het Januari maar we hebben al idioot lange rijen zien staan voor de hoogtepunten als de Kathedraal en de Alcazar. Een Mr.Bean2 consumententip: Het blijkt dat inmiddels zoveel mensen online boeken dat die in de rij staan, terwijl als je gewoon een kaartje lokaal koopt er amper wachttijd is. Wij dus toch nog maar even de Kathedraal in. Vooral omdat hier een held van mij, Columbus begraven ligt.

En Christoffel ligt dus hier…zeggen ze…

De volgende ochtend vroeg naar de Alcazar. Leuk pandje waarvan ik de WOZ waarde niet direct kon achterhalen.

Naast de Flamenco, waar we in Sevilla ook nog een show van bezocht hebben, is er natuurlijk nog een andere Spaanse traditie: het Stierenvechten. Die testikels moeten ergens vandaan komen. Wij dus een kijkje nemen in de arena van Valencia. Het echte stierenvechten lijkt inmiddels op een wat lager pitje te staan gezien de publieke mening hierover. Ziet er wel indrukwekkend uit.

We zijn hier nog niet eens op de helft van deze parade maar het blog begint wat uit de hand te lopen. We knippen hem in tweeën en binnenkort gaan we in de volgende episode verder naar o.a. Cadiz, Tarifa, Gibraltar, Ronda en Granada.

…en natuurlijk de Carnaval parades!

Cheers, André