Lopen Belinda en ik nietsvermoedend zondagavond door Kopenhagen. Horen we aan de overkant ineens “hey André”. Drie oud collega’s van Avanade blijken voor een conferentie in de stad te zijn. We lopen bij de Nyhavn waar Mr.Bean2 geparkeerd ligt, dus ff aan boord voor een biertje. Erg leuk om met Erik, Ralph en Gabriel weer even bij te praten!
De Nyhavn is ondanks zijn naam de oudste haven van Kopenhagen. Erg leuk, veel oude pakhuizen, kroegjes en terrassen. De Denen en de toeristen die hier in grote getallen rondlopen hebben zich voorgenomen dat het mooi weer is en zitten gewoon buiten op de terrassen…bij iets dat aanvoelt als onder nul…en dat af en toe bevestigt wordt door een sneeuw of hagelbui…kortom: het is retekoud.
Ik heb jullie vorige keer in het zonnetje verlaten bij de ingang van het Kieler kanaal. Dat is altijd indrukwekkend door de ongepast grote zeeschepen die zich hier doorheen wurmen…maar ook wel een beetje saai. 54 Zeemijl (zo’n ding is bijna 2km lang) kanaal bij 8 knopen (dat is Zeemijl/uur) duurt ff. Een mooie gelegenheid de hulpmotor te testen. Hoofdmotor uit en starten maar. Ging allemaal prima. We hebben vastgesteld dat we maximaal ca. 5,5 knoop halen op het Yanmarretje…op kalm kanaalwater.
Eindelijk komen dan de sluizen van Holtenau (bron van veel melige woordgrappen) in beeld. We hebben dubbel mazzel. We kunnen direct invaren in de grote sluis want de jachtsluizen hebben groot onderhoud en er is “iets” kapot waardoor ze geen kanaalgeld kunnen innen. Mooi!
Als je de sluis uitkomt ben je in de Kieler fjord. Een mooi gebied dat in het zonnetje direct een vakantiegevoel oproept. Bakboord uit naar Laboe…een wat mondaine badplaats aan de uitgang van de fjord. Het eerste dat opvalt zijn de idiote hoeveelheid strandkorven op het strand. Op zijn Heimaats zijn daar natuurlijk enorme nummers op geschilderd…je moet er natuurlijk niet aan denken dat je je eigen korfje niet kan identifizieren.
Het is een rijke plaats met een enorme marina en gelukkig ook een stadshaventje. Dat laatste heeft altijd onze voorkeur. We liggen naast een beroemde Search And Rescue (SAR) boot. Volgens Ricardo is die van de Thunderbirds…er komt namelijk een klein SAR-bootjes uit de achterkant…ziet er schattig uit. Aan de andere kant liggen we naast de lokale worstkeet. Die moest natuurlijk direct gefrequenteerd worden fur eine bockworst mit senf…und ein grosse Bier!
De andere claim-to-fame van Laboe is het internationale Marine monument voor de gevallenen op zee. Het is internationaal…maar ademt toch een stevig fout sfeertje…zeker als je op de vlaggen afdeling komt. Erg cool is de U-boot die op het strand is geparkeerd.
Van Laboe willen we in 1 keer de oversteek naar Klintholm in Denemarken maken…dat is zo’n 100 mijl…dus zo’n 12 uur varen. Het mooie aan de Oostzee is dat er amper eb en vloed is. Je hoeft dus weinig te plannen. Gewoon om 5 uur opstaan…ik hoorde nog iemand sputteren dat hij vakantie had…en halfzes vertrekken.
Onderweg alle weertypen meegemaakt. Van op dek in de zon liggen tot een sterk “Deadliest catch” gevoel met sneeuwbuien. Erg leuk is op de radar de buien te zien aankomen en gelukkig ook weer vetrekken.
Klintholm is een echt vakantiegat. Zomers ongetwijfeld erg leuk, maar nu een wat triest center parcs achtig kampement met jachthaven. Ook hier weer Denen die gewoon doen of het hoog zomer is in korte broek en slippers. Wel erg lekker visjes zitten eten in de lokale uitspanning.
Klintholm betekent “eiland van de klif” en dat is niiks teveel gezegd. Zo onenerverend als het dorp is, zo indrukwekkend is het gezicht als we onze boeg de volgende ochtend om de hoek richting Kopenhagen steken. Natuurlijk hebben we in Zuid-Engeland veel hogere krijtrotsen gezien, maar deze zijn van een bijzondere vorm en schoonheid…en vrij bizar in een verder redelijk vlak landschap.
Inmiddels heeft Ricardo wat zitten zoeken in vluchtmogelijkheden terug naar huis. Zijn 2 weken zitten er bijna op. Plan was om terug te vliegen vanaf Gothenburg…maar dat blijkt ingewikkelder en veel duurder dan verwacht. Uiteindelijk heeft hij besloten dan maar vanaf Kopenhagen te vliegen.
We gaan een paar dagen in Kopenhagen blijven. Als wij dan op woensdag weer vertrekken vliegt Ricardo naar huis. Het was erg goed en gezellig hem bij de eerste 1,5 weken te hebben!
Inmiddels zijn we onderweg naar Helsingor. Voor de meer geografisch geïnteresseerden zal ik voortaan een plaatje van de zeekaart onderaan bijvoegen. De paarse lijn op de kaart is onze afgelegde route.
Tot slot de titel van deze episode: de grootmeester is overleden. De Prince is dood, lang leve Prince! Zijn dood was net zo verrassend als zijn muziek. De grootste uit “mijn tijd” is dood…bijna hetzelfde gevoel als 1 mei 1994. Ongeloof, verdriet maar vooral ook blijdschap dat je in “zijn tijd” hebt geleefd. Ik denk dat iedereen maar enkele echte helden heeft. Dit was er 1 van mij…and it snows in April…en ik dacht echt een paarse gloed in de regen te zien afgelopen week…
Cheers, Andre
Inmiddels liggen we in Brünsbuttel, de ingang van het Kieler kanaal. Ook weer een bijzondere plek. Hier omdat er een enorm sluizencomplex is voor grote zeeschepen die hier het kanaal in kunnen om aan de andere kant in de Oostzee uit te komen. We liggen in een jachthaventje naast de sluis…af en toe wordt het dus donker in de boot omdat er zo’n zeereus langs glijdt de sluis in of uit…erg cool gezicht!
We gaan morgen door het kanaal naar Laboe…een mooie badplaats aan de Kieler fjord.
De geplande route is nog steeds hetzelfde als in 1 van de eerste episodes toegelicht. Dus na Lauwersoog rechtsaf richting Helgoland, belastingvrij zo’n 3 ton diesel bunkeren (zo heet tanken onder stoere schippers), dan waarschijnlijk List op Sylt aandoen op weg naar Thyboron – de ingang van de Deense Limfjord.
De Warp11 heeft bijvoorbeeld een enorm zonnedek voorop, consequent “het slettendek” genoemd. De enige keer dat ik ook maar enigszins in de buurt kwam van bovenstaand beeld was een feestje van Laura waarbij ze een hele groep van de Hogere Hotelschool had uitgenodigd…ik kon niet voorkomen dat er ook heren werden uitgenodigd.