Beund…James Beund

“Rare jongens, die Noren!” zou Obelix zeggen…en ik ook. De volksaard van de Noren is voor mij nog steeds moeilijk te doorgronden. Op het eerste gezicht zijn het wat gesloten maar ontzettend aardige mensen. Zeer bereidwillig te helpen, maken graag een praatje, heel sociaal etc…

En dan bedenk je dat ditzelfde volk honderden jaren de toen bekende wereld heeft geterroriseerd. De Vikingen, zoals ze zichzelf toen noemden, waren niet gewoon een volk op zoek naar wat lebensraum. Ze hadden duidelijk van hun hobby hun werk gemaakt met moord-, plunder en verkrachtingspartijen op zeer grote schaal.

Ik vermoei jullie met deze bespiegelingen omdat ik een verklaring zoek voor het watersport gedrag van de Noren. In vergelijking met Nederland hebben Noren veel meer motorboten dan zeilboten. Dat komt deels door de geografie. Aan de fjordenkust kan je zo een aantal punten aan de “schaal van Huizing” toevoegen waarom er niet gezeild kan worden. Belangrijkste: er staat geen, of heel veel wind, tunneleffecten en de wind kan ook heel spontaan van boven komen (valwinden van de bergen af)…de gletsjers aan zee voegen daar dan nog wat gezellige effecten aan toe…you get the picture.

Noren hebben dus veel motorboten, zeg maar gerust MOTORboten. Er zijn nog wel wat fraaie Scandinavische kottertjes maar de meesten hebben onbehouwen snelle boten…en ze varen ook overal hard. Als bekend hou ik erg van het snelle werk en heb een hardgrondige hekel aan van die zeikerds op bootjes die vinden dat iedereen langzaam moet varen…omdat ze anders schommelen: koop een caravan! Maar ik moet toegeven dat zelfs ik hier soms met opperste verbazing zit te kijken naar het vaargedrag. Het is heel normaal om met bijvoorbeeld een grote speedboot vol gas een haven in te varen zo’n beetje tot in je box…en die box op dezelfde wijze te verlaten.

SONY DSC
Beund

We lagen deze week in Arendal in de stadshaven Pollen. Dat is een doodlopende inham van ca 200m lang en wordt veel gebruikt om even naar de stad te gaan met de boot. De hele dag lig je daar in een soort van speedboot race. Ze denken allemaal dat ze James Bond zijn….met de nadruk op denken…want de meesten kunnen absoluut niet varen. En het bijzondere is: niemand zegt er iets van. Geen schreeuwende mensen op schommelende bootjes, geen langzamer handgebaren, helemaal niets.

En daar komt de volksaard naar boven, want als je in Jachthavens met Noren praat, dan blijkt dat ze zich groen en geel ergeren aan “die types”. Ze lopen dan helemaal leeg over die klootzakken met hun snelle boten etc…het zouden Nederlanders kunnen zijn… Inmiddels denk ik dat hetzelfde in de Vikingtijd is gebeurd. Veel types met snelle boten die deden waar ze zin in hadden…en niemand zei er wat van…

We zijn in Flekkefjord en Belinda is jarig. Wat een feest! Gisteren hebben we de 2 beruchte kapen die het zuidelijkste puntje van Noorwegen vormen gerond. Pilotboeken vol met waarschuwingen over afstand houden en brekende zeeën rond Kaap Lindesnes en Lista. Niets van dat alles. We hadden ongeveer F1 en Lindesnes lag er zo bij

WP_20160527_005
Kaap Lindesnes…met gevaar voor lijf en leden

Inmiddels hebben we dus het zuidelijkste puntje van Noorwegen gerond en gaan we ons weer omhoogwerken. Dit betekend dat we de Zuid-Oostkust “gedaan” hebben. Dit keer niet met alleen maar zonnig weer. We hebben bijna alles gehad van zon tot een hele dag potdichte mist tot F7 wind.

WP_20160523_012

Met een route tussen de scheren waarbij je vaak beschut vaart maar af en toe ook niet, kan je door zo’n stormpje nog behoorlijk verrast worden. Zeker op een rotsige lage wal waarop stevige brekers lopen…Mr.Bean2 heeft dus wat zeegaatjes tussen de rotseilanden surfend bedwongen…en dan moet je groot vertrouwen hebben in de electronische kaarten en je GPS…mis is dan ook echt heel errug mis.

SONY DSC
Boem is ho!

De Zuid-Oost kust is schitterend. We hebben stops gemaakt in Kragero, Risor, Lyngor, Arendal, Lillesand en Kristiansand. Maar het mooiste is misschien wel er gewoon doorheen varen. Hoogtepunt is de Blind Leia. Dit is een natuurlijk “kanaal” dat parallel aan de kust voor ongeveer 12 mijl achter de eilanden langs loopt. Op sommige stukken is het net iets breder dan Mr.Bean2. Zomers is het hier file varen, maar wij voeren het op een mooie avond en op een enkele 100km/u James Beund na (ja ook door dit soort gebieden kennen ze maar 1 stand van het gas), was er niemand.

Andere hoogtepunten zijn diverse eilanden dicht bij elkaar met nauwe, diepe doorgangen ertussen waarop dan dorpjes zijn gebouwd zoals Lyngor en Ny Hellesund. Inmiddels zijn dit soort dorpjes UNESCO gebieden en zal het ongetwijfeld een vermogen kosten hier een houten keet te bemachtigen…maar het ziet er fantastisch uit.

Maar het echte hoogtepunt was DE makreel! Jawel ik heb mijn eerste vispoging erop zitten. We lagen aan de buitenkant van het haventje van Lillesand, zonnetje scheen, dus een mooi moment om eens wat te gaan proberen. Na diverse soorten kunstaas de Pilker gemonteerd. Wat zegt u? Een Pilker…dat is een stuk glimmend RVS met een dreg…en dat is dan weer een soort van 3 tand haak. Aangezien wij de intelligentie en het geheugen van de vissen niet zo hoog inschatten, denken wij dat de vis denkt dat dit een vis is. En verdomd er was een makreel in Lillesand stupide genoeg om de aanval op mijn Pilker in te zetten. Ik had hem zelfs boven water…echter leidde dit tot een goede visles…altijd eerst de plastic beschermhoesjes van de dreg afhalen voordat je gaat vissen…de makreel had dus een goede dag en kwam met de schrik vrij…en ik ook. Belinda heeft er nog een foto reportage van gemaakt.

Nu we het toch over belachelijke bezigheden onderweg hebben. In Kristiansand zijn we met een Segway door het stadje getrokken. Als je nu denkt dat is gewoon op zo’n ding stappen en gaan met die banaan…nee…Ze varen elkaar hartstikke dood op het water…maar als je op een Segway wilt gaan staan moet je een helm op een een verkeersregelaar hesje…en je moet instructie hebben gehad etc…en dat alles terwijl de het nieuwe HAL cruiseschip Koningsdam net was afgemeerd. Dat had als voordeel dat we niet opvielen in onze belachelijke outfit…want Amerikanen…need I say more.

En is het dan alleen maar ongein en belachelijke zaken…zeker niet. In Kragero hadden we een spontane aanval van cultuur. Ze hebben daar een leuke wandeling rond Edvard Munch (beroemd schilder van o.a. the scream) uitgezet. Hij heeft hier geleefd en gewerkt. Op diverse punten waar hij schilderijen heeft gemaakt vindt je een afbeelding daarvan met wat uitleg en je kan natuurlijk life zien hoe het er nu uitziet. Leuk idee!

Morgen waarschijnlijk naar Stavanger. Dan zijn we in het Fjordengebied. Daarover meer volgende week!

Cheers, Andre

Capture

SONY DSC
Beund
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC

WP_20160521_022WP_20160523_001WP_20160523_005WP_20160525_004WP_20160526_001WP_20160526_017WP_20160526_020WP_20160526_024WP_20160526_026WP_20160527_008WP_20160527_013

Ladies and Gentleman we’ve got him!

Na lang zoeken hebben we hem eindelijk gevonden! De neef van de Kerstman! Het is alom bekend dat de Kerstman ergens in Finland woont, maar waar in Scandinavië woont zijn neef?? Een vraag die ons en de wetenschap lang bezig hield is nu opgelost: in Drobak!

We lopen nietsvermoedend een zee-aquarium annex Toeristenbureau aan het oude haventje van Drobak binnen en staan midden in enorme stapels post…voor de Kerstman… Achter de desk zit een oude man met wit haar, baard en bretels over een behoorlijk buikje, dan ga je iets vermoeden. Zeker omdat Drobak de grootste permanente Kerstmarkt van Noorwegen heeft (zou het ook de enige zijn?). De man vertelt dat mensen enorm veel post voor de Kerstman naar Drobak sturen. Als ik hem vraag of hij, gezien zijn natuurlijke aanleg, de Kertsman speelt zegt hij de legendarische woorden: “Nee, ik ben zijn neef”.

WP_20160518_007
Volle DroBak

Drobak ligt op het smalste punt van de Oslofjord. Belinda had al gezien dat de Kerstmarkt hier was, dus we moesten er even stoppen. Ze verzamelt al jaren kerstballen van de plaatsen waar we zijn, dus dit moest het walhalla (om maar in het Viking thema te blijven) zijn!

Dus boot aanleggen en in 1 streep naar het Julehus. Daar treffen we een enorme klerezooi aan Kerstrommel aan + 3 oude Noorse bessen die dat proberen te slijten. Aan Belinda hebben ze een goed slachtoffer. Uiteindelijk valt dat mee, of tegen. De oogst is 1 kerstbal van Norge.

Maar laat ik de draad even oppakken waar we hem losgelaten hebben: het passeren van de Zweeds/Noorse grens. Dat is gelijk een dingetje. Wij zien de Scandinaviërs als allemaal een beetje hetzelfde…maar dat zien zij helemaal niet. Vooral ingegeven doordat ze elkaar in het verleden regelmatig de hersens insloegen of elkaar bezet hielden. Dat leidt tot een enorme nationale trots…ik ben nog geen Noor of Zweed tegengekomen die iets negatiefs te melden had over zijn land of zelfs de overheid…Rutte eat your heart out!

Wij dus netjes de Zweedse beleefdheidsvlag laten zakken en de Noorse vlag in het stuurboord want (nautisch gelul voor het touwtje aan de rechterkant van de mast) en Fredrikstad aangelopen. Dit ligt aan de Glomma, de langste rivier van Noorwegen. Het stadje zelf is wat nietszeggend (een soort van Apeldoorn), maar het oude vestingstadje (Gamlebyen, gammel betekent oud) is volledig bewaard en een soort van thuishaven voor Koos Koets en aanverwanten die daar allerlei overjarige hippiespullen proberen te slijten. Wel erg fraai. Ook een mooie verzameling klassieke schepen nabij het fort.

Thor, een Noorse vriend had aangeraden naar Oscarburg te gaan. Volgzaam als we zijn daarheen. Het ligt op 2 kleine eilandjes in het smalste stuk van de fjord als een soort van stop in de fles. Niet verwonderlijk dat dit een zeer strategisch punt is met een enorme vesting die tot voor kort in gebruik was. Claim-to-fame is het tot zinken brengen van het Duitse fregat Bluchner en zo de invasie van Noorwegen een paar dagen ophouden waardoor de Koninklijke familie tijd had om te vluchten…ze zijn hier net zo heldhaftig als bij ons…

We werden hier ook blootgesteld aan de Noorse terrasprijsjes. Even een biertje en wijntje doen op het erg leuke terrasje in het kleine haventje kost 20 euri…en dat is niet duur…in Noorwegen… Zo wilde ik in een supermarkt al een 6pack halve liters bier meenemen. Prijs 4 euro…dat valt mee dacht ik…blijkt per blikje te zijn…I kid you not!

En dan naar Oslo. De hele reden waarom je de Oslofjord eerst 60 mijl in vaart om er vervolgens weer 60 mijl uit te moeten varen. Oslo ligt schitterend aan de top van de fjord. Als ik daar in het verleden wel eens voor de zaak kwam, dacht ik altijd dat het erg mooi moest zijn om daar op-eigen-kiel binnen te komen…en dat is het ook!

WP_20160516_028
Aker Brygge

We hebben hem maar uit de broek laten hangen en op stand in de Aker Brygge marina vast geknoopt. Dat is de jet-set jachthaven in het centrum van Oslo. Waar we in de meeste havens de grootste boot zijn viel dat hier erg mee…of tegen…

Vaak als we in een nieuwe stad aankomen laten we ons in een Hop-on-Hop-off (meestal CitySightSeeing) open top dubbeldekker als echte toeristen door de stad slepen. Zo ook nu. Na een rondje weet je waar je moet zijn en wat de highlights zijn. Oslo is een nautische stad. Veel gaat over bootjes, vikingen, ondekkingsreizigers etc. Spekkie naar mijn bekkie dus. Ik was al eens in het Viking museum geweest. Een aanrader voor de Oslo-newbee. Er staan 3 originele opgegraven Vikingschepen. Dit keer wilde ik naar het Fram museum. Daar staat de originele boot waarmee Roald Amundsen onder meer als eerste de Zuidpool bereikte (laatste, wat koudere, stukje zonder boot overigens). Erg boeiende tentoonstelling!

’s avonds naar Holmenkollen. Dat is de Olympische ski springschans. Erg goed restaurant waar ik dit keer voor het eerst walvis heb gegeten. De Noren zijn 1 van de weinige landen die nog steeds openlijk op die beesten jagen voor consumptie. Best lekker.

Dan 17 mei. De Noren vieren dan de invoering van de Noorse grondwet in 1814…nog onder Zweeds bewind…dat zou pas in 1905 veranderen. Dit is misschien het meest te vergelijken met Koningsdag. Het is DE nationale feestdag met heel veel tradities. Om te beginnen kleedt zeker de helft van de bevolking zich in het traditionele kostuum van de streek waar ze vandaan komen. Dan komt het ontbijt. Traditioneel met grote groep vrienden, familie en champagne. Vervolgens is er een urenlange parade van scholen en andere groepen door de stad langs het paleis waar de koning (die inmiddels weer terug is nu er geen oorlogsdreiging is) en zijn familie dat allemaal aanschouwen. Na dit alles ziet iedereen zijn kans schoon zich eens goed vol te laten lopen.

Voor een buitenstaander is het een indrukwekkende dag omdat iedereen zo eensgezinds meedoet, er geen onvertogen woord valt…ondanks dat de meesten behoorlijk teut zijn tegen de middag, en het een enorme positiviteit over het eigen land uitstraalt.

Wij hadden het geluk deze dag op te kunnen trekken met een oude vriend, Thor (what else?) en zijn vrouw Ellen die ons een beetje konden duiden waar al die onzin op sloeg. Natuurlijk hebben we de traditie van het overmatig drinken eer aan gedaan….al in the best of taste…of course!

Volgende dag richting Tonsberg aan de Westkant van de Oslofjord monding. De oudste stad van Noorwegen en de plek waar de Vikingschepen zijn opgegraven. Toen we de haven invoeren voer daar een…Vikingschip…met Vikingen erop. Na onszelf en elkaar even geknepen te hebben bleek het echt waar. Ze hebben hier een werf ingericht waarop ze traditioneel 2 schepen hebben nagebouwd. Erg fraai! Het is heel moeilijk voor te stellen dat mensen in ca. 900 in dit soort scheepjes uiteindelijk Amerika bereikten…hoe grote ballen heb je dan?!

Op 1 van die 2 schepen kan je nu meevaren (lees: roeien) onder begeleiding van een aantal locals die zich als Wiki de Viking hebben verkleed. Mr.Bean2 ligt voor het Vikingschip tegen de kade. Mooie vergelijking…in 1200 jaar zijn de schepen er niet fraaier op geworden…wel wat comfortabeler.

Vanaf hier gaan we de Zuid-Oost kust van Noorwegen verkennen. Dit is de Riviera van Noorwegen waar de rijken hun zomerverblijven hebben, met het beste weer, veel eilanden en mooie steden en dorpen…we gaan het meemaken.

Cheers, Andre

Capture

 

 

As good as it gets?

We zijn in Noorwegen! Frederikstad om precies te zijn. Dit lijkt ook het voorlopige einde van de briljante zomer die we de afgelopen 1,5 week gehad hebben. Vandaag was het al wat minder en de windveren in de lucht plus een duikelende barometer voorspellen niet veel goeds…windfinder overigens ook niet. We gaan het meemaken morgen als we een klein stukje naar Hanko doen.

WP_20160509_005
Gullholmen

Dat is wel het thema van de afgelopen 2 weken: kleine stukjes…we schieten geen reet op want we doen veel kleine stukjes. En dan nog hebben we het idee dat we heel veel moois overslaan. De Zweedse westkust is echt schitterend. Het ene dorpje nog pittoresker dan het andere en het landschap (of is het zeeschap?) overweldigend mooi, ruig, bijzonder, indrukwekkend…kies maar.

WP_20160509_018Een paar dagen geleden gingen we even met het bijbootje (Teddy) naar een ander eiland toen Belinda zei: “Wat kan het leven toch leuk zijn”. Dat is wel het gevoel van de afgelopen week. Is dit “as good as it gets”?

Overigens kan je je in deze omgeving direct voorstellen hoe eenzaam en verlaten dit eruit ziet op een sombere winterdag. Bijzonder is wel dat de dorpjes eruit zien alsof ze voor de zon zijn neergezet. Veel wit en pastelkleuren…naast het niet te vermijden Zweedse donkerrood/bruin…de leverancier van die kleur zit gebakken! “De zomer” is hier veel meer een gebeurtenis. Veel mensen zijn erg druk met alles klaarmaken voor de zomer. Volgens de Zweden begint die ca. 15 juni en eindigt eind Augustus…daarna gaan ze weer in de winterslaap…Dat laatste merken wij nu. Veel is dicht of alleen in het weekend open.

WP_20160505_015
Lilla bommen

Vorige week waren we net onderweg Gothenburg in te nemen. Daar kwamen we in een erg leuke haven “Lilla bommen” terecht in het centrum van de stad. Een stad die veel leuker en mooier is dan we verwacht hadden.

 

Zweedse vriend Per Bodare was met zijn vriendin Carina overgekomen uit Stockholm voor 2 nachten aan boord van Mr.Bean2. Veel geluld, gedronken en gegeten. Vooral dat laatste was een hoogtepunt. Per had ons uitgenodigd in het “masterchef” restaurant (Kometen) waar “husmanskost” (zeg maar onze boerenkost) tot haute cuisine wordt omgetoverd. Errug goed!

SONY DSC
Iets met Bilnaad

Toen zij zondag weer vertrokken zijn wij naar Marstrand gevaren. Het wordt vervelend…maar weer een hoogtepunt. Dat begon al met de tocht ernaar toe. Op een gegeven moment moesten we door een geultje tussen rotsen dat maar net breder was dan Mr.Bean2…je raadt het al: bilnaadbevochtigend.

Daarna opent het zicht op Marstand. Dit eiland is het watersport centrum van Zweden. Voor de watersporter: het Cowes van Zweden. Veel marina geweld en nautische mensen (ja precies…de rode Bretonse broeken brigade)…maar wel erg mooi. Het was Himmelfart weekend. We hebben maar bedacht dat dat Hemelvaart betekent…we konden niemand vinden die Himmel heette en nogal flatulent was. Het was dus ongewoon druk voor wat we gewend zijn.

Hier kwam ook echt een havenmeester langs om te vertellen dat we bij de automaat moesten betalen. In bijna alle havens staat een soort van parkeerautomaat om havengeld te betalen. Ik pas daar hetzelfde beleid op toe als bij het parkeren met de auto: nooit betalen en een boete voor lief nemen. Dat kan prima uit en parkeert een stuk relaxter. Omdat we buiten het seizoen zitten is er meestal geen havenmeester te bekennen. Hier dus netjes betaald in ruil voor een sticker.

Na 2 dagen Marstrand gaan we naar Gullholmen. In de pilot wordt dit de “parel vd westkust” genoemd. En het is heel bijzonder. Een soort kruising tussen een Cinque Terre dorpje en Marken. Met ander woorden heel veel kleine houten vissershuisjes dicht op elkaar op een rots gebouwd. Erg pittoresk!

Het dorpje bleek niet geheel voorbereid op de afmetingen van Mr.Bean2. Wij waren zeer optimistisch het haventje ingevaren. Lang verhaal kort konden we daar amper in keren en zaten we ook nog aan de grond. Gelukkig de enige zandgrond die er in de wijde omtrek te vinden is. Toen maar aan de buitenkant van de haven aan de pier vastgemaakt. Dat is even wennen als Nederlander…je ligt gewoon op zee aan een buiten pier…niet iets dat je in Ijmuiden direct zou doen…

Op naar Smogen, het Volendam van Zweden. Hier lig je aan een soort van lange boardwalk om het dorp waaraan kroegen, restaurants en winkeltjes zitten. De pilot waarschuwt voor veel herrie en dronken lui die over je boot pissen…maar niet buiten het seizoen. Nu gewoon erg leuk. Met Teddy de omgeving verkent. We binden Teddy dan ’s avonds meestal achter aan de zwemplank. Zo ook dit keer op een schitterende windstille avond. ’s nachts om 3 uur werden we wakker van gebonk (dit keer niet van mij). Het bleek dat er onverwacht een F6 was opgestoken die recht de trechtervormige haveningang in stond, recht op onze achterkant. Op de golfslag deed Teddy pogingen het zwemplateau te bestijgen. Uiteindelijk samen met Belinda het bootje aan de voorkant van de boot aan de steiger vastgemaakt en weer gaan slapen.

’s Morgens mooi weer maar nog steeds F5-6. Stabilizers aan en op naar het voorlopige hoogtepunt (voor Belinda): Fjallbacka. Belinda is groot fan van de boeken en films van Camilla Lackberg. Die spelen allemaal in Fjallbacka. Dat betekent zoiets als de achterkant van de rots/berg. Een betere naam hadden ze niet kunnen verzinnen. Het is een vrij spectaculair gelegen dorpje tegen een enorme klif. Hier wel een grote haven, die nu bijna leeg was.

We liggen naast een mooie grote Malo zeilboot. Hierop blijkt een Duitser van 75 jaar alleen te zeilen. Een man met veel en mooie verhalen. Hij vaart al zo’n 40 jaar op de Oostzee en ken volgens eigen zeggen elke rots…wel heel bijzonder zo’n groot schip alleen varen op je 75e…

SONY DSC
2x lang, 1x kort en open

Op weg naar Fjallbacka zijn we door het Sotenkanaal gegaan. Een erg smal kanaal, deels uitgehakt in de rotsen met in het midden een brug die open moet voor ons. Gezien de harde wind, stroming en zeer beperkte manoeuvreerruimte was ik erg blij dat de brugwachter direct op ons horn signaal reageerde en de draaibrug al van verre opende…we hoefden niet eens af te remmen…en er kwam ook geen klompje…daar kunnen ze in Friesland nog wat van leren!

Vanaf Fjalbacka steken we dus de Noorse grens over richting Frederikstad. Daarover en de rest van de Oslofjord volgende week meer.

Cheers, Andre

Capture

Shaven, not furred

We zijn op de Scheren! Ik heb geen idee waarom, maar zo noemen ze een rotskust met veel rotseilanden ervoor. Dat begint net onder Gotenburg en gaat eigenlijk helemaal door tot noord-Noorwegen. Wel met grote verschillen. De Zweedse Westkust, waar we nu zijn, ligt op het Westen (Duh…). Dat betekent dat de eilanden veelal glad en weinig begroeid zijn (geschoren?) door invloed van westerstormen op zee. Aan de Noorse oostkust is dat heel anders…maar dat moeten we nog gaan meemaken.

WP_20160504_007Om te beginnen: het is hier fantastisch! Niet op een RTL/SBS manier, maar echt een schitterend gebied. Bijzonder vriendelijke mensen en we hebben ook nog eens mooi weer. We liggen nu bijvoorbeeld op het eilandje Vrango, 10 mijl buiten Gotenburg. Er wonen hier 360 mensen, geen auto’s en een overweldigende natuur. Dat effect wordt versterkt doordat we buiten het seizoen zijn, dus vaak de enige toerist.

WP_20160503_004
Wannabe eilanden

Die schitterende rotskust heeft ook een nadeeltje als je met een boot bent…het is namelijk een schitterende rotskust. Dat betekent heel weinig ruimte-voor-een-foutje. De eerste aanloop van een haventje tussen de scheren was dan ook behoorlijk bilnaadbevochtigend. De eilanden zijn niet het probleem, maar er zijn erg veel Wannabee-eilanden…van die rotsen die net wel/niet boven water komen…Zelfs met de beperkte snelheid van Mr.Bean2 kan dat erg veel polyestersplinters veroorzaken. Thank God voor kaartplotters (zeg maar TomTom-op-zee)! Om een idee te geven: dit is een stukje zeekaart van het gebied waar we nu zijn…ja, elk stipje en kruisje is een eiland of rots…

Capture
U bevindt zich hier

Vorige week lieten we jullie achter op weg van Kopenhagen naar Helsingor. Dat ligt nog in Denemarken. Een erg fraai stadje aan de Sont, meest bekend van het Kronborg kasteel dat door Shakespeare is gebruikt om Hamlet te situeren…something rotten in the state of Denmark… Kronborg is ook het eerste wat aan de horizon opdoemt als je vanuit het zuiden Helsingor nadert…impressive!

WP_20160427_003Het is een beetje vreemde mix van paleis en vesting. Natuurlijk hebben we de rondleiding gedaan en hebben vernomen dat deze extravaganza al vanaf de 14e eeuw gefinancierd werd door de schepen naar en van de Baltic een simpele keus te geven: 1% van de lading betalen…of een kanonskogel in je boot. Het is niet helemaal duidelijk geworden wanneer ze gestopt zijn met deze vrij heldere vorm van belastingheffing…maar wij hebben er geen last van gehad…

Dit was ook onze eerste stop in een grote marina. Ik probeer die dingen altijd te vermijden. Veel leuker om in een stadshaven of visserijhaven te liggen maar dat was hier niet mogelijk. Nu blijken marina’s hier een stuk leuker dan elders. Gewoon leuke mensen. Zal wel komen omdat Scandinaviërs het veel normaler vinden om een boot(je) te hebben en het veel minder een status symbool is. Je ziet gelukkig dus erg weinig nautisch geklede rode Bretonse broeken zwetsen over gijpen, de bulletalie en uitbomen.WP_20160430_001 Hier gaan mensen met dit soort bootjes wat vis vangen in weersomstandigheden waar we met Mr.Bean2 twijfelen over uitvaren.

Op naar Moelle, de eerste haven in Zweden. Een echt oude-chique zomerdorpje. Claim-to-fame is dat het hier als eerste toegestaan was voor vrouwen en mannen om gemixed te baden…we weten nu dus waar het fout gegaan is… Het ligt op een kaap die Kullaberg heet en een natuurreservaat is. Wij dus met de circusfietsjes (de diBlasi vouwfietsjes) erheen… We kwamen er snel achter waarom het KullaBERG heet…het wordt tijd voor en vouwbrommer. Wel een erg fraai gebied met rode granieten hoge kliffen en grotten.

WP_20160430_005

Natuurlijk gaan eten in het oude-chique Grand-hotel dat boven Moelle uittorent. Daar was net een lokale wijnproverij aan de gang. Zelfs dat zag er een stuk leuker uit met slechts hier en daar een blauwe blazer met choker. We zijn er nog niet helemaal achter hoe de Zweedse-hete-aardappel-in-de-keel klinkt maar dat leek mee te vallen.

En dan op zondag richting Varberg. Dat is zo’n 50 mijl,dus ff varen…en het is de zondag van de race (Sotchi). Hier komt al het ICT werk van afgelopen winter bij elkaar. Want zo’n fraai ingebouwd touchscreen in het dashboard kan natuurlijk meer dan kaartplotter spelen!

WP_20160501_002
Waar zou een man zijn zonder zelf richtende satelliet bal in zijn mast!

Jammer dat zowel Ferrari als Verstappen al deze inspanning niet honoreerden met een mooi resultaat…alhoewel de stupiditeiten van Kvyat er nu toe geleid hebben Dat onze Max naar Red Bull mag…en Danil zich “verder mag ontwikkelen” bij Torro Rosso. Erg goed!

Varberg is een stadje aan de kust. Hier een grotere stads-/vissershaven. In Zweden geldt het alleman recht. Gesimplificeerd houdt dit in dat je overal mag komen zolang je niemand stoort of zaken verstoort. In principe mag je dus overal je boot afmeren. Zo ook hier. De grote jachthaven voorbijvaren, de kleine jachthaven voorbij varen en gewoon tussen de vissers aan de stadskade gaan liggen…en niemand die in paniek komt melden dat dat niet mag…omdat…uuuhhh…dat niet mag. Heerlijk!

WP_20160501_013

Dit gaf ook een mooie gelegenheid camperbewoners in het wild te bestuderen. Op de kade was namelijk een keurige camperplaats voorzien van alle gemakken (stroom, water en een plek om je schijtkoffer te legen). De studie heeft weinig antwoorden opgeleverd over het waarom van het gedrag van deze soort… Waarschijnlijk hebben zij hetzelfde gedaan met ons in onze “watercamper”…

Varberg is een fraaie stad met een enorme vesting (ja, alweer). Ook hier zijn we meer dagen gebleven. Ik zal voortaan naast het kaartje met de route ook wat foto’s toevoegen aan het einde  van een episode.

Vanaf Varberg is het zo’n 30 mijl naar de eerste Scheren van het scherengebied. We hebben gekozen voor Vrango…en zoals jullie hierboven al hebben gezien is het hier een andere wereld!

We zijn inmiddels in stadshaven Lilla Bommen in Gothenburg. Oude Zweedse vriend Per Bodare en zijn vrouw zijn gisteren aan boord gekomen voor 2 dagen om de stad wat onveiliger te maken. Daarover en de rest van de trip volgende week meer!

Cheers, Andre

Capture

WP_20160428_001WP_20160428_002WP_20160428_008WP_20160428_012WP_20160428_016WP_20160428_028WP_20160428_034WP_20160428_038WP_20160429_003WP_20160430_019WP_20160430_024WP_20160501_006WP_20160501_008WP_20160501_015WP_20160502_001WP_20160503_001WP_20160503_007WP_20160503_009WP_20160504_002WP_20160504_003WP_20160504_006WP_20160504_010WP_20160504_012WP_20160504_014