Old Friends

Can you imagine us years from today
Sharing a park bench quietly?
How terribly strange to be 70.

Een couplet uit een liedje van Simon & Garfunkel dat van toepassing is op de afgelopen 2 mooie weken. We zijn nog lang geen 70…maar helaas is dat “nog lang geen” alleen maar waar in ons hoofd.

Op Mallorca komen oude vrienden Ben en Illonka aan boord. Zij wonen al een aantal jaar in Spanje na jarenlang in de US te hebben doorgebracht. Ben en ik zijn eind jaren negentig voor Capgemini ooit een nieuwe business unit, Warp11 gestart…en een mooie vriendschap. Dit is natuurlijk een goed moment elkaar weer eens uitgebreid te zien en te spreken.

Op Ibiza komen vervolgens nog oudere vrienden Kees en Annelien de crew versterken. Kees en ik zijn al vrienden sinds de brugklas toen we nog nette, ijverige studiebollen waren.

Veel sterke verhalen die naarmate de jaren vorderen alleen maar groter worden. Mooi om te zien dat The Famous Grouse gelijk heeft: Nothing changes really…!

Maar voor het zover was moesten we eerst nog naar Mallorca. Alcudia is de eerste haven waar we aanleggen voor een aantal dagen. Om precies te zijn Port d’Alcudia. Alcudia is namelijk het fraaie oude stadje in het binnenland. Port d’Alcudia is…dat niet…het is een toeristenplaats aan het strand met veel wit, vet, getatoeëerd vlees waar onverstaanbaar Engels uitkomt en helaas ook vaak nog kinderen.

We huren hier een Fiat 500 en gaan Mallorca verkennen. En dat is verrassend mooi. Vooral de Noord-West kust met de Tramontana bergketen is schitterend. We bezoeken eerst Pollenca en rijden dan een mooie bergweg richting Soller. Onderweg doen we nog het leuke Fornalutx aan. Er zijn hier overigens veel plaatsnamen uit Asterix&Obelix. Schijnt iets te maken te hebben met het lokale Catalaans.

Soller is een mooie stad in de bergen met een beroemd oud treintje richting Puerto de Soller waar we nog met de boot terecht gaan komen.

Via Palma rijden we door het vlakkere binnenland terug naar de oostkust. De Coves de Drach. Een beroemd grottenstelsel met het grootste onderwatermeer ter wereld…zeggen ze. Als je er aankomt zakt je broek behoorlijk af. Eén groot toeristenfestijn waar alles georganiseerd is. De grot zelf is wel erg indrukwekkend. Bij het onderwatermeer is het hoogtepunt van de grot…een concert. Een klein orkestje wordt in een bootje over het meer gevaren terwijl klassieke muziek gespeeld wordt. Tot mijn verbazing vond ik dit best goed gedaan.

Op de terugweg gaan we ook nog even in Alcudia zelf kijken waar we de vader van André Rieu en een lollige toeristenbus tegenkomen. Hier ook onze eerste sangria in Spanje gedronken die bevestigde waarom we dat anders nooit drinken.

Dan gooien we de trossen los en varen langs de schitterende oost en noordwest kust naar Cala Calobra. Dit is één van de beroemdste baaien van Mallorca. Het is druk met boten dus we ankeren wat krap tussen de boten in. Het strandje is gevormd door een droge riviermonding. Verder zijn het vooral hoge kliffen en wat uitspanningen.

Toen ’s avonds de wind wegviel kwamen we wel erg dicht bij een groot charter motorjacht en besloten we wat verderop te ankeren. Naar de avond toe vertrekken er altijd veel daytripper boten dus er was meer plek. Dat lukte prima en we zijn gaan slapen. De volgende ochtend kwam de kapitein van de charterboot langs in zijn dinghy. Wij dachten nog wat naïef dat hij ons kwam bedanken voor het verplaatsen…maar niets was minder waar. Hij kwam een monoloog houden over het feit dat hij midden in een charter zat en wij veel te dichtbij lagen en hij vannacht elk uur eruit was geweest om te controleren of we niet botsten. Voor wij ook maar iets konden zeggen was hij weer weg. Bij het wegvaren hebben we vriendelijk gezwaaid waarbij me opviel dat Belinda niet alle vingers omhoog hield…

Dan naar Puerto de Soller. Een mooie grote beschermde baai met het al eerder genoemde beroemde treintje. Een leuke verrassing was een foto die ik via Whatsapp kreeg van Tim, een MT lid van Xomnia waar ik af en toe voor werk. Hij zat in het treintje terug toen hij onze boot in de baai zag liggen.

De volgende dag komen Ben en Illonka hier aan en het was een heel mooi weerzien. Helaas is het weer al een tijdje slecht en de vooruitzichten zijn nog slechter. De plannen dus maar aangepast van dobberen in baaitjes naar wat meer havenwerk. Na een tocht langs de verdere noordwestkust maken we vast aan een boei in de haven van Andratx. Dit omdat er veel onweer en harde wind verwacht wordt in de nacht…en helaas was dat niet overdreven. Eén klap leek recht in de boot te komen…maar los van wat slaapgebrek verder geen schade.

Volgende stop is de haven van Palma. De Real Club Nautico de Palma om precies te zijn. In de categorie: het kost wat maar dan heb je ook wat. Een ligplaats in het centrum van de oude stad, een zwembad, restaurant, terras, you name it. Mooi plekje voor als het weer wat minder is.

Eerst maar eens Palma gaan ontdekken en vooral een uitgebreide lunch doen. Ben is een enorme Arsenal fan dus ’s avonds moest Arsenal-PSV gekeken worden…zelfs ik had door dat er enig niveau verschil was tussen deze twee clubs.

De volgende dag doen we een walking tour door de oude stad van Palma. Erg boeiend! De enorme Kathedraal en Paleis aan zee vallen natuurlijk op maar de stad zelf is schitterend inclusief een aantal Gaudi-achtige gebouwen.

De volgende dag vertrekken Ben en Illonka naar huis met de ferry waarmee een einde komt aan een aantal heel mooie en gezellige dagen. Wij blijven nog een dagje en gaan dan ankeren ten zuiden van Palma om de volgende dag over te steken naar Ibiza. De baai waar we liggen is alles wat je je bij Spaans massatoerisme voorstelt.

De oversteek naar Ibiza is heel rustig en we laten het anker vallen in Cala Portinatx op de noordoost hoek van het eiland. Zelfs vanaf zee maakt Ibiza een heel andere indruk dan Mallorca. Geen merkbare hoogbouw en ander toerisme vervuiling.

Als we op zondag avond de baai invaren is het nog wel retedruk op het strand met bijbehorende activeiten.

Later is dat verdwenen en blijft een mooi plekje over. Opvallend zijn overal de oude vissershutjes waarin de visbootjes omhoog werden getrokken.

Licata vriend Arjan op SV Mandabrassa, zie Heiligschennis! blijkt ook in de buurt rond te varen en komt onze kant op. ’s Middags zitten we al een aan biertje.

’s Avonds komen Kees en Annelien aan bij restaurant NIU waar we ze opwachten voor een mooi weerzien.

De volgende dag blijken ze ook nog eens 33 jaar getrouwd te zijn dus schuift ook Arjan aan voor de eigengebakken taart van Belinda met kaarsje!

Met Teddy nemen we afscheid van Arjan en doen nog een rondje langs de kust.

Met Mr.Bean2 ankeren we 5 mijl verder in de beroemde Cala Benirras. Dit is een baai die open is richting de zonsondergang met een grote rots in de ingang. Hier is spontaan de traditie ontstaan van de drummers die zich rond zonsondergang verzamelen en wat gaan zitten trommelen. Dus na wat nautische activiteiten gaan we met champagne in Teddy naar het strand voor de sunset en natuurlijk de 33e trouwdag. Teddy kunnen we kwijt bij een visserhutje op de rails omhoog.

En zo klinkt dat dan allemaal.

Ter afwisseling van alle idyllische baaien ankeren we de volgende dag in de havenkom van St. Antoni…en dat is wel even wat anders. Het is vooral bekend van de dronken Engelsen en de clubs. Dus ons geriatrisch gezelschap is ook maar een avondje hip gaan doen.

De volgende dag vaart ex-zeekadet Kees ons naar nog zo’n beroemde baai: Cala Comte. Een lagune achtig gebied met wat riffen en een aantal bars/clubs/restaurants. Een schitterende plek om “The people from Ibiza” te aanschouwen…

…en de sunset…

De volgende dag komt er een einde aan een aantal mooie en gezellige dagen met Kees en Annelien als ik ze naar het strand breng zodat ze nog een paar dagen in hun hotel vakantie kunnen vieren.

Overmorgen pikken we broer René op in Ibiza stad en een dag later onze dochter Laura…Ibiza is nog lang niet van ons af…waar is m’n glow-in-the-dark string?

Cheers, André