Henk Wijngaard zong het al: “met mijn 30 tonnen diesel, ver van huis maar in mijn sas”. Ik heb net even zeer grof onze reis, die 24 maart aanvangt, getekend in het navigatieprogramma:
Dat vertelt mij doodleuk dat dit zo’n 9000 zeemijl is! De ervaring van afgelopen jaar leert dat je dit bijna maal 2 kan doen voor de mijlen die we werkelijk gaan varen…dat is dus zo’n 15000 zeemijl…x 2,2 liter/zeemijl gemiddeld verbruik is dus zo’n 30 ton diesel die we gaan verbranden. Gelukkig beginnen we met 4 ton belastingvrij sap uit Helgoland en 1300 zeemijl bergje af varen over Die schöne blaue Donau van Der Heimat naar de Zwarte Zee.
Voordat Mr.Bean2 in Beieren de Donau in kan varen, moet ze echter nog een stuk de Rijn en Main opboksen. Speciaal voor de Rijn gaat Lau de eerste week mee. Hij is schipper op de Henry Dunant en heeft, in tegenstelling tot mij een Rijn patent…en dat is verplicht voor alle schepen > 15 meter…en het is Der Heimat dus “Orders always must be obeyed!”. Als we bij Frankfurt de Main indraaien stapt Lau op de trein en moeten we het verder zelf rooien…nou ja zelf…de aanmeldingen van op- en (hopelijk) afstappers stapelen zich alweer op.
Dit wordt geen reisje dat we in een jaar gaan doen. We gaan dus op de boot wonen en vliegen af en toe voor een paar weken naar huis. Mr.Bean2 gaat de komende jaren niet terugkeren in Nederland. Dat betekent dat we de afgelopen maanden veel energie in de voorbereidingen hebben gestoken. Dat varieert van het in orde maken van alle zeekaarten op papier en elektronisch tot het technisch onderhoud, zorgen voor reserve onderdelen en het doen van de aanpassingen die we afgelopen jaar bedacht hebben.
Afgelopen week is Mr.Bean2 uit het water gegaan voor onderhoud aan het onderwaterschip. De komende weken moet er dus een nieuw laagje antifouling onder gesmeerd worden, stabilizers onderhouden, nieuwe anodes gemonteerd en alles nagelopen.
Maar eerst zijn we naar de Bootshow in Dusseldorf geweest. Dat is de grootste bootshow ter wereld…maar daar gingen we niet voor. Eigenlijk heb ik een hekel aan dit soort boot- en/of autoshows. Tijdens de voorbereidingen en het lezen van wat blogs van mensen die soortgelijke reizen hebben gemaakt stuitte ik op de EMYR, de Eastern Mediterranean Yacht Rally. Een soort van tour tocht voor jachten in de Oostelijke Middellandse Zee. Origineel ging dit van Istanbul langs te Turkse kust naar Cyprus, Syrië, Libanon, Israel en Egypte…jullie begrijpen dat deze tocht de laatste jaren wat uitdagingen kent. Men is echter van plan hem in een verkorte versie te gaan varen. Hasan Kamac leidt dit alles en heeft veel contacten met jachthavens en autoriteiten in dit gebied. Hij kan ons dus prima helpen met de formaliteiten in Turkije en Cyprus en goede tips geven. Ze staan met een stand op de beurs en afgelopen maandagavond organiseerde Hasan in de Dusseldorf Yacht Club een diner voor oud-deelnemers waarvoor wij ook uitgenodigd waren. Hierbij ook 2 Nederlandse echtparen die afgelopen jaar de reis via Donau en Zwarte Zee naar Turkije hebben gemaakt. Erg veel goede info en praktische tips.
Op de bootshow hadden ze 1 hal helemaal ingericht met allerlei landen die zich hier presenteerden. Dus naast Turkije leuke gesprekken gehad met vertegenwoordigers van Griekenland, Tunesië, Kroatië en Italië. Het ging er al zeer Mediterraan aan toe met allerlei Jachthavens die wel een “special price for you” konden maken. Elke plaats en eiland is ook verreweg het mooist van de hele Middellandse Zee en heeft de beste haven. Geweldig!
Terug naar Mr.Bean2. Eén van de vele aanpassingen is de montage van een zeil. Wat zegt U??!! Ja, je leest het goed: de Huizinkjes hebben nu een boot met een zeil.
In dit geval is het echter een steunzeil niet bedoeld voor voortstuwing maar om het schip een grotere stabiliteit te geven. Deze zomer afgekeken in Noorwegen waar bijna alle visboten ermee varen. Mr.Bean2 heeft hydraulische stabilizers (grote vinnen onder water die computergestuurd hydraulisch bewegen om slingeren tegen te gaan)…maar dat blijft mechanisch…en gaat een keer kapot. Een steunzeil kan dan een mooie aanvulling zijn. Hiernaast werken de stabilizers alleen als de boot snelheid heeft. Het steunzeil kan ook geankerd het slingeren dempen…en het staat gewoon stoer!
Gelijk ook de erectieproblemen van Mr.Bean aangepakt. Omdat we een heel stuk over de rivieren gaan varen moet vaak de mast naar beneden. Op dat moment mis je echter (deels) diverse antennes, toplicht, radar…kortom alle zooi die in de mast gemonteerd zit. Hij moet dus ook makkelijk weer omhoog kunnen. Daarvoor zit er een grote (400 kg) gasveer gemonteerd. Door alle extra’s die door de jaren heen in de mast zijn gekomen en waarschijnlijk veroudering van de veer wordt het steeds moeilijker de paal omhoog te krijgen…en dat kan een heer zich niet laten gebeuren. Inmiddels ligt een nieuwe 500kg gasveer klaar voor montage in de hoop dat dat weer een uiterst viriele boot oplevert.
En op dat hoogtepunt ga ik jullie verlaten. Volgende keer waarschijnlijk nog wat verhalen uit de Nautische historie voordat we eind maart van wal steken.
Cheers, Andre
Wij liggen dus met de neus bij de sluisdeur. Naast ons aan de andere muur ligt een klein stalen kajuitzeilbootje: “De Seute Deern” met een wat alternatief stel erop. Hij is de roodharige broer van kapitein Rob compleet met pijp…en Zij…ja…zij is duidelijk de Seute Deern. Achter ons ligt een stalen motorkruiser met de familie van Haagse Harry erop. Hij zit met zijn 140kg aan bierbuik, kale kop en tattoos op een tuinstoel op zijn voordekje met een glas en fles whiskey bij zich en vermaakt zich prima. Inmiddels is bij ons ook de, normaal zeer serieuze, stemming omgeslagen in een zeer jolige.