Fighting windmills with Darth Vader

Ons vervoermiddel voor onze laatste roadtrip is duidelijk van de Dark Side of the Force…en onze beste huurauto ooit. Wat een feestje is dit kleine bommetje om te rijden. De Abarth 695 Competizione, want zo heet Darth Vader in het echt, tovert elke keer weer een lach op je gezicht als je erin rijdt. En dat is het enige wat een auto moet doen.

We hebben haar net weer moeten omruilen voor een Hyundai Bayon. Om epileptische aanvallen te voorkomen zal ik daarvan geen foto delen maar een groter verschil is amper denkbaar. Wat een lelijk, zwalkend, traag en extreem bemoeizuchtig barrel is dat. Ik heb het nog niet opgezocht maar weet redelijk zeker dat Bayon Koreaans is voor Hondenkar.

We hebben Darth uitgelaten in het land van Don Quichot…en dat willen de Spanjaarden weten ook. Los van al die, voor een Hollandse jongen vrij lullige molentjes, kom je zijn beeltenis en naam overal tegen.

Nooit gerealiseerd dat dit boek van Cervantes uit begin 17e eeuw, wordt gezien als 1 van de grootste literaire meesterwerken in de Westerse wereld en grondlegger van moderne literatuur. De Man van La Mancha heeft heel wat teweeg gebracht. Wij dus naar La Mancha!

Maar voor het zover was moesten we onze Andalusische roadtrip nog laten indalen en kregen we onze dochter Laura op bezoek in Cartagena. Erg gezellig! Zij viel met haar neus in de boter van de Carnavalsparades waarbij enige kinderarbeid niet geschuwd wordt.

Natuurlijk bezoeken we wat hoogtepunten in de omgeving. Waarbij het inmiddels bekende anarchistische Alcamea Chica een hoogtepuntje is.

Een veel groter hoogtepunt is het Michelin ster restaurant Magoga waar Laura ons uitnodigt. Wat een mooie winkel voor een geweldige ervaring!

Na een aantal mooie dagen proppen we Laura achterin Darth Vader en brengen haar naar Alicante airport.

Na nog wat lanterfanten en klussen op de boot gaan wij op pad in de voetsporen van de Don. Eerste stop is Valdepeñas. Niet geheel toevallig blijkt dit het zwaartepunt van de wijn industrie in La Mancha te zijn. Bij Bodega Estrellas vertellen ze ons daar van alles over…in vloeiend Spaans. We hebben er een beetje van begrepen maar veel duidelijker was de internationale taal van de wijn zelf!

Valdepeñas is verder een leuk Spaans dorp. Het valt ons hier in het binnenland op hoe idioot laag de prijzen liggen in de horeca. Je hoeft niet vreemd op te kijken als je voor een biertje + wijntje + tapa 5 euro afrekent. Speciale vermelding verdienen de straatpaaltjes in de vorm van een wijnglas!

Via Alcazar de San Juan en Tembleque rijden we naar Consuegra. Het landschap is hier en daar net Nederland. Helemaal vlak en veel landbouw…maar dan van het boeiende soort om wijn te maken! In de plaatsjes de typische La Mancha (lees: Western-achtige) architectuur.

Wat hier nog meer opvalt zijn de idiote hoeveelheid ooievaars. Overal zitten ooievaars…en altijd op door mensen gebouwde zaken. Ik vraag me af waar ooievaars nestelden voordat mensen constructies bouwden?

Consuegra is het het hoogtepunt van Don Quichotisme. Hier staan de molens die in het verhaal aangevallen worden door de man van La Mancha en zijn buurman en knecht Sancho Panza.

We hebben hier een erg leuk appartement met dakterras dat op de molens uitkijkt.

Door naar één van de hoogtepunten en voormalige hoofdstad van Spanje: Toledo. Dat doen we via een natuurgebied. Daar blijken de paden wat overgeorganiseerd maar wel fraaie uitzichten…en de bron van Abraham.

Als je aan komt rijden op Toledo valt je mond even open. Door de bijzondere ligging op een soort van schiereiland in een meander van de Taag rivier is de oude stad nooit echt uitgebreid of veranderd. Erg fraai.

We stoppen bij de oude San Martin brug waar ook een zip line over de Taag is gespannen. Belinda was niet meer te houden.

Dan naar ons hotel in een Middeleeuws pand in het centrum. Iets breder dan Darth Vader was er niet door gekomen.

Toledo is schitterend.

Doordat de oude stad zo compact is en aan 3 zijden omgeven door de Taag, is er veel laag op laag gebouwd. Heel goed is dit te zien in de Salvador kerk. Hier vallen als eerste de Romeinse opgravingen onder de kerk op. In de kerk zie je duidelijk dat het een moskee is geweest aan de Arabische hoefijzer gewelven. Eén van de zuilen is zelfs uit de Visigotische tijd. Die zouden we nu Duitsers noemen en hadden in de 5e eeuw ook al veel behoefte aan Lebensraum. Het West Romeinse rijk liep op zijn laatste benen en de Visigoten sloten eerst allianties met ze, maar al snel bedachten ze dat ze die Italianen niet meer konden gebruiken…ook dat klinkt verdacht bekend en veel recenter…

Maar voordat we helemaal afdrijven. Je ziet dus “gestapeld” Romeins, Visigotisch, Arabisch en Christelijk terug in 1 kerkje. En dat is het geval op veel plaatsen in Toledo.

Om wat meer te weten te komen over die relatief onbekende Visigoten gaan we naar een museumpje dat in een andere kerk gevestigd is. Ook daar is heel duidelijk de oorsprong als Moskee te zien. Bijzonder om te zien dat de “Dark Ages” toch niet zo donker waren.

Een ander hoogtepunt is de Synagoge Santa Maria la Blanca. Van buiten een nietszeggend ding maar van binnen erg indrukwekkend. Ook hier weer duidelijk dat dit niet als synagoge begonnen is.

De enige moskee die nog als moskee bekend staat is niet minder indrukwekkend. De bizarre naam geeft het al een beetje weg: Mesquita de Cristo de la Luz. De moskee van Jezus?? Dit pandje staat hier al sinds 999 op een Romeinse weg gebouwd en is na de Reconquista in een kerk veranderd.

Ja ja, ik weet het. Voor een doorgewinterde atheïst ben ik wel veel in religieuze pandjes te vinden. Dat is omdat ze vaak gewoon mooi zijn maar vooral omdat de geschiedenis van een plaats en onze beschaving (of wat daarvoor moet doorgaan) in deze gebouwen wordt weergegeven. In Toledo is dat nog duidelijker dan in de meeste andere steden.

Maar wanhoop niet want onze volgende stop is een bijzonder natuurpark: Garganta de los Infiernos. Helaas is het weer omgeslagen en lopen we hier in een Hollands miezerregentje. Maar de bizarre rotspartijen in de rivier zijn de moeite waard.

Dat weer blijft ons vanaf hier wat dwars zitten. Tot nu toe was het bijzonder warm en zonnig maar nu gaan we merken dat we diep in het binnenland zitten en ook nogal hoog. De regen stopt maar de kou en wind blijven, helaas.

Zo ik in Avila. Wel een prachtig gezicht op dit vestingstadje als je aan komt rijden.

Maar de volgende ochtend moeten we de Vader van Luke Skywalker ontdoen van een laagje ijs!! Het moet niet gekker worden!

We gaan naar Madrid maar voor we daar zijn hebben we nog wat hoogtepuntjes gepland. Te beginnen met het kasteel van Coca…en nee dat was niet het huis van Escobar.

Dan UNESCO stad Segovia met de sprookjesachtige Alcazar. Voor Disney de inspiratie voor het Doornroosje kasteel. Minstens zo indrukwekkend is het Romeinse aquaduct. Bizar dat deze gigantische constructie hier al 2000 jaar staat en het geheel, zonder cement, in elkaar “hangt”.

We zijn hier op de vlucht geslagen voor onze agrarische medemens. Niet alleen in Nederland denken die dat een tractor een uitstekend vervoermiddel voor de snelweg is. Ook in Spanje hebben ze hier inmiddels plezier van. Het blijft bijzonder dat éénderde van de hele EU begroting naar landbouw gaat en die mensen daar niet erg blij van lijken te worden. Gelukkig lukte het om net voordat de trekkers onze straat bereikten weg te komen.

Laatste halte voor Madrid is El Escorial. Toen Filips II de machtspelletjes van de Aartsbisschop in Toledo zat was, verhuisde hij simpelweg de hoofdstad van Toledo naar Madrid. Vervolgens liet hij daar een megalomaan paleis/klooster/mausoleum/bibliotheek neerzetten. Een gebouw van 13 hectare!! De catacomben met de graven zijn indrukwekkend. Als eerste werd hier dus de vader van Filips II, Karel V begraven.

En door naar de huidige hoofdstad en het Indigo Gran Via Madrid hotel. De stad waar je op Kilometer nul kan staan voor het oude postkantoor. Als je voor postbezorging per km betaald wordt is het handig om te weten waar nul is.

Ook de stad waarvan het wapen een Aardbeienboom met een beer is. Van de vruchten maken ze de beroemde Madroño likeur. Daar hebben ze zoveel van gedronken dat ze vergeten zijn waarom die beer en die boom in het wapen staan…maar het ziet er leuk uit.

Het oude middeleeuwse centrum is erg gezellig maar, zelfs in februari, retedruk. Daarbuiten is er erg veel schitterende grandeur met alle Modernista panden.

Zoals je in Parijs een keer naar het Louvre moet en in Amsterdam naar het Rijksmuseum, moet je in Madrid naar het Prado…waar je geen foto’s mag maken. Indrukwekkende collectie van grote Spaanse meesters als Velasquez en Goya maar ook veel Nederlandse en Vlaamse grootheden.

Om onduidelijke reden zijn Spanjaarden idolaat van gokken. Waar je ook kijkt zie je stands, winkeltjes, straatverkopers van loten. In Madrid zit een winkel waar wat vaker grote prijzen vallen en daar staan op hoogtijdagen rijen voor van uren…voor loten die je ook gewoon online kan kopen. Omdat hier zoveel verkocht wordt vallen hier dus ook weer meer prijzen…en zo krijgt het een zelf voorspellende waarde.

Nu is uren in de rij staan nog niet voldoende voor het optimale geluk. Je moet je lot ook nog afvegen aan de kont van El Vecino Curioso…de nieuwsgierige buurman. Aan zijn glimmende kont te zien is dat vaak gebeurd. Wederom was Belinda niet te houden!

Wie denkt dat alleen Nederland zwaar lijdt aan weer-code inflatie, kan ik gerust stellen. Hier in Madrid werd een beetje wind verwacht en het beroemde Retiro park werd direct gesloten. Code Rood! Toen we hier wat lacherig met wat Spanjaarden over spraken vertelden die dat de week ervoor iemand was overleden nadat een boom was omgevallen. Ook in Spanje stoppen ze dus liever met leven dan een kans te lopen te overlijden.

Na 3 dagen Madrid gaan we naar Cuenca. Een schitterend plaatsje op de rand van een diepe kloof. We zitten hier in een zogenaamde Hospederia, een soort van hotel als onderdeel van een nog actief klooster. Erg fraai. Verder spreken de foto’s voor zichzelf.

In de buurt van Cuenca is het Geologiepark Ciudad Encantada. Een omgeving waar erosie voor bijzondere rotspartijen heeft gezorgd…en waar zelfs wat sneeuw ligt…

Laatste stop is Murcia, de hoofdstad van de provincie waar ook Cartagena in ligt. Het is 300km rijden van temperaturen rond het vriespunt naar 20 graden en een zonnetje. Heerlijk!

Leuke stad die we de volgende dag moeten verlaten om onze geliefde Abarth in te leveren op Alicante Airport. Maar niet voordat ik door deze martelkamer gesleept ben…en ik maar denken dat de Inquisitie afgeschaft was…

En we nog even Novelda aantikken voor een bezoekje aan de kleine Sagrada Familia.

En dan volgt het onvermijdelijke: Darth Vader moet terug naar OK Mobility en wij gaan richting Cartagena in een Koreaanse hondenkar. Gelukkig zijn er geen grote autoreizen meer gepland en staan we inmiddels op de kant met Mr.Bean2 voor groot onderhoud.

Daarover volgende keer meer!

Nog even een goed bericht voor wie mijn gebazel een beetje zat is. Er is hoop want Belinda houdt sinds kort op Polarsteps onze gedool over deze aardkloot veel overzichtelijker bij dan ik. Zie hier

Cheers, André