Ik heb ons net uitgeklaard uit Bulgarije en de EU in Tsarevo. Dit ging zonder al teveel bureaucratische fratsen. We mogen nu de boot niet meer af. Morgen vroeg uit de veren voor een lange ruk naar Sile aan de Noord Turkse kust. We gaan Bulgarije dus verlaten…met enige moeite. Het is, zeker aan de Zwarte Zee een schitterend land. We zijn op de meeste plaatsen langer gebleven dan we dachten. Dat begon vorige week al in Balchik maar ook in Nesebar, Sozopol en nu Tsarevo. Het enige probleem is: de toeristen! Zowel Nesebar en in iets mindere mate Sozopol zijn volledig vertoerist. Er lijkt geen normaal leven meer te bestaan. In ieder geval niet in dit seizoen. Elke beschikbare vierkante centimeter wordt ingenomen door een souvenirshop of restaurant. Vergelijk Marken of Venetië.
Natuurlijk begrijp ik dat ik mede over onszelf zit te zeuren…maar zoals de meeste mensen vinden wij onszelf natuurlijk niet bij die grijze massa aan toeristen horen…
We hadden dit niet verwacht. Ik had zelfs nog nooit van Nesebar of Sozopol gehoord, laat staan van iemand die er naar op vakantie ging. Het enige wat ik wel eens hoorde was een verloren ziel die naar Sunny Beach ging…laat Nesebar nu de pech hebben daar vlakbij te liggen. Het blijkt dus dat er veel meer toeristen dan Nederlanders zijn. Hier kom je veel Oost-Europeanen, Duitsers, Engelsen en een enkele Amerikaan en Scandinaviër tegen. 
Met busladingen tegelijk worden ze in de zeer fraaie Byzantijnse straatjes van deze eeuwenoude schiereilandjes losgelaten om besprongen te worden door de uitbaters van de uitspanningen…elke dag weer een niet aflatende diarree van gezinnen waarbij ik altijd moeite heb iemand te ontdekken die het echt naar zijn zin heeft en lacht.
Vorige week waren we net in Nesebar. Als geïnteresseerde in Geschiedenis en zeker de Byzantijnse en Ottomaanse een heel bijzonder plaatsje. Buiten het weekend ’s morgens vroeg of in de avond, wanneer de dagjesbussen met mensen met megafoons eromheen (I kid you not!) zijn verdwenen zie je pas hoe fraai dit is.
Natuurlijk is het toerisme ook een zegen voor de mensen hier. De levenstandaard van de Bulgaren hier is dag en nacht verschil met bijvoorbeeld Viden…het grensplaatsje waar we weken geleden voor het eerst vanuit Servië in Bulgarije kwamen. Wel mooi om te zien dat er nog steeds veel traditionele vissers zijn met kleine bootjes met daar voorop een verhoogde stoel…soort van 1mans-flybridge. Ik neem aan om goed de vis te kunnen spotten en/of de Dolfijnen die een goede indicatie zijn voor veel vis.
De haven van Nesebar lijkt een soort van constructieplaats waar niet al
teveel lijn in zit. Dat geldt voor veel bouwprojecten hier. Je krijgt het idee dat ze er ooit mee begonnen zijn maar onderweg de tekening (of het geld) zijn kwijtgeraakt. We komen hier nog wel een paar ervaren zeilers tegen die het gebied goed kennen. Ook hiervan krijgen we, tot nu toe in tegenstelling tot onze eigen ervaringen, de waarschuwing: “watch the weather, It’s not called the Black Sea for nothing”. De laatste keer dat ik “local knowledge” negeerde hebben we dat bezuurd…dus we zijn voorzichtig met de weerberichten.
Met een vlakke zee steken we de baai van Burgas over naar Sozopol. Lijkt wat op Nesebar als historisch schiereilandje met mooi baaien eromheen. Gelukkig hier geen Sunny Beach in de buurt…maar toch ook stevig onder de toeristenvoet gelopen. Het heeft een grote en moderne marina. We liggen hier voor een Superjacht van 44m dat net is aangeschaft door de Bulgaarse oprichtster en eigenaresse van Onecoin. Soort van Bitcoin…maar dan met nog veel meer juridische problemen…er lopen nogal wat rechtszaken tegen en wordt gezien als een plat piramidespel…maar voorlopig houdt mevrouw (37) er een leuke cent aan over…gezien de boot…en de 5 man personeel die er dag in dag uit op rondlopen.
Sozopol is een echte vissershaven met grotere trawlers. Zowel de meeuwen als de Dolfijnen zijn zeer actief voor de haven, zeker als er weer trawler binnenloopt. Het is schitterend weer, maar op veel dagen ontstaat aan het einde van de dag een hele stevige onweersbui…dat levert mooie plaatjes op.
Tijdens de relaxte dagen hier zelfs een bedje op het strand gehuurd en een middagje op het strand gelegen…ben ik bepaald geen fan van maar in zo’n mooie omgeving op een bedje was het vol te houden.
Dan weer een kort stukje naar Tsarevo. Dat is min of meer verplicht omdat we in Sozopol niet kunnen uitklaren. In deze voormalige badplaats van de Tsaar van Rusland weten ze dat ook want ze rekenen een vrij extreem bedrag voor een ligplaats in iets wat amper een haven is. We kunnen wel vast aan de Middellandse Zee wennen want met de bips tegen een betonnen kade en de passerelle uitgeschoven.
Morgen dus naar Sile. Dat heeft nog een uitdaginkje. Het is geen “port-of-entry” in Turkije. We kunnen daar niet inklaren. We maken de stop daar op weg naar Eregli waar dat wel kan. De kans is dus groot dat we in Sile niet van boord mogen. Niet zo erg. Op de heenweg is het alleen een stop om te voorkomen dat we ’s nachts door moeten varen. Op de terug weg van Eregli naar de Bosporus en Istanbul gaan we het nogmaals volledig ingeklaard aandoen…tenminste dat hopen we als er niets verkeerd schiet bij Erdobeebie.
Hieronder voor de liefhebber een kaartje met daarop de route. Linksboven start in Tsarevo (staat er niet bij), dan voorbij de ingang van de Bosporu naar Sile, dan Eregli en dan terug naar de ingang van de Bosporus.
Daarover en de verdere reis langs de Turkse Zwarte Zee kust volgende week meer!
Cheers, André
