Hollandaise Mayonaise!

Zegt de eigenaar van restaurant Rissaga in Ciutadella Menorca terwijl hij mayonaise brengt. Hij was er trots op dat hij net had geraden dat wij Hollanders waren en Hollanders willen altijd mayonaise. En hoe toepasselijk is dat hier op het eiland waar het sausje is uitgevonden!

Het verhaal wil dat de Franse chef kok van de Hertog van Richelieu, die net de Engelse vloot in de pan had gehakt, geen room had voor de overwinningssaus en wat improviseerde met ei en olie. Die saus werd een succes en mahonese genoemd naar de hoofdstad van Menorca waar dit alles plaatsvond.

Mahon is ook de eerste plaats die we aandoen in Spanje. Maar niet voordat we gepast afscheid hebben genomen van Carloforte, Sardinië en Italië.

Omdat het al een tijd onrustig weer is, is het kiezen van een “weather window” voor de 30 uur overtocht nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk kiezen we het zo dat we het grootste deel redelijk kalm hebben, maar het begin en vooral het einde wat ruiger. Na 30 uur waarin we om de beurt een uur of 3 wacht lopen, komen we aan in de enorme natuurlijke haven van Mahon. De weerberichten zijn helemaal uitgekomen en we surfen met een F6 op de bips op ca. 2 meter golven de haven in. We kiezen ervoor om de rest van de toenemende wind uit te zitten in een rondom beschermde baai aan het begin van de haven…dat hebben er echter meer bedacht dus is het nog even zoeken naar een ankerplek…anker vallen…tukkie doen..

De combinatie van een kleine stormpje, de drukte in de baai en het feit dat niet iedereen begrijpt hoe je moet ankeren houdt ons nog een dag langer op de boot. Dat blijkt geen overbodige luxe als één van onze buren ineens achteruit rakelings voorbij komt. Zijn anker heeft het begeven. De eigenaar is echter verderop aan het snorkelen. Dat geluk met de dommen is wordt weer bewezen als het anker 20 meter voor de rotsen en 5 meter voor een groot motorjacht ineens iets grijpt. Inmiddels komt de eigenaar ook aan zwemmen terwijl buren bezig zijn te redden wat er te redden valt.

Een volgende schrik is er als het weer wat rustiger is, en wij Teddy te water willen laten. Ons bijbootje van 300kg staat op het bovendek en wordt daar op en -afgetakeld met de kraan in de mast. Als we Teddy in het water hebben gehesen valt opeens het hijsblok naar beneden. Het blijkt dat waarschijnlijk de schroef zich uit een harpsluiting heeft gewerkt en de harp nog net heeft vast gehangen en hierbij open gebogen is. Het had weinig gescheeld of Teddy was van 5 meter hoogte uit de kraan gevallen… Hieronder een plaatje van de nieuwe sluiting naast het overblijfsel van de oude.

De natuurlijke haven van Mahon is schitterend. De plaats zelf is aardig maar niet bijzonder.

We besluiten een plekje in een jachthaven te boeken om een auto te huren en het eiland te verkennen. Dat is makkelijker bedacht dan gedaan. Het blijkt dat we voor het grote feest van de beschermheilige staan en het overal retedruk is. De haven heeft nog wel een drijvende steiger bij het Illa del Rei waar we kunnen liggen.

Mooie gelegenheid om direct het Illa del Rei te bezoeken waar het marine hospitaal van de Engelsen gevestigd was vanaf de 18e eeuw. Inmiddels is rond alle gebouwen een arti-farti tentoonstelling ingericht.

Met de Fiat 500 maken we de rest van Menorca onveilig. Zo zal dat zeker ervaren worden want er is bijna geen grotere tegenstelling dan tussen het verkeer in Italië en hier. Alles is georganiseerd. Mensen houden zich aan lijnen op de weg. Iedereen rijdt als een bejaarde. Er wordt zelfs gestopt voor een zebrapad…het moet niet gekker worden.

We rijden eerst wat door het binnenland naar de schitterende Noordkust.

In de prehistorie was de Talayotische beschaving op de Balearen prominent aanwezig. Menorca heeft daar de meeste overblijfselen van. Naast de ronde torenachtige bouwwerken die lijken op die van de Nuraghi op Sardinië, zie Heiligschennis!, zijn er de Taula’s. Vreemde tafelachtige constructies van enorme stenen die ongetwijfeld een religieuze betekenis hadden. Het lukte me niet er één om te gooien.

De uiterste noordwestpunt van het eiland heeft een bizar landschap met veel verspreide Talayotische overblijfselen en de Punta Nati vuurtoren. We komen daar een verwaaid bruidspaar tegen die een soort van doe-het-zelf fotoreportage aan het maken zijn met een iPhone op een statief. De harde wind werkt echter wat tegen. Lang verhaal kort ben ik nu ook gecertificeerd trouwfotograaf.

De oude hoofdstad van Menorca is Ciutadella. Een veel fraaiere en authentiekere plaats dan Mahon. Als eerste vallen hier de parkeertarieven op. Mensen die me kennen zullen verbaast zijn omdat ik normaal nooit betaal voor parkeren, maar met een huurauto moet je daar wat meer op letten. Ik dus naar zo’n automaat en krijg dus een ticket voor 5 uur parkeren voor 20 cent. Ja, dat lees je goed 0,20 euri! …misschien geen toeval dat dat 020 is…daar kunnen ze hier nog wat van leren!

Hier gaan we voor het eerst een lange lunch met de beroemde tapas doen. Ik ben buiten Spanje nooit zo’n fan van tapas geweest en had gehoopt dat dat aan die buitenlanders lag. Helaas moet ik zeggen dat ik tot nu toe nog steeds geen fan ben. Veel vet en aardappelen, weinig mooie smaken etc. Misschien was het meegevallen als we niet uit Italië waren gekomen…

Op de terugweg nog even langs een wijnboerderij om wat te nippen en een doosje in te slaan. Bij toeval, of is het door Belinda’s Geocache?, komen we langs opgravingen van de vroegste kerk op het eiland uit de 5e eeuw. Toen was het nog maar net legaal om in dat ingewikkelde verhaal over die overspelige Maria te geloven. Indrukwekkende mozaïek vloer en wat contouren van de muren.

Terug in Mahon vallen we ’s avonds midden in de festiviteiten met o.a. de reuzen.

Hoogste tijd om uit te varen en de zuidkust te gaan ontdekken. Tijdens het uitvaren zien we een bekende zeilboot van de Pirates, Lotte en Ramon. We hebben hen ooit ontmoet in Palairos in Griekenland. Leuke en vooral avontuurlijke mensen die inmiddels al jaren rondzwerven zonder werkende motor. Ja, ook dat lees je goed: geen motor en ook nooit in een marina…dan leer je wel zeilen. Het blijkt dat wij ze net op het historische moment tegenkomen dat de oude Perkins weer wat hortend, stotend en rokend tot leven is gekomen…maar nog niet heel bestendig.

Cala Coves is een schitterend baaitje (dat heet hier Cala). Helaas is dat niet geheim gebleven en is het nogal druk. We ankeren (zeg maar wringen) ons ertussen en gaan met een lange lijn naar de kant waardoor we veel minder ruimte nodig hebben. Ideaal plekje tussen rondom hoge kliffen. Ook schitterend om met Teddy wat excursies langs de kliffen te maken.

Plotseling krijgen we een berichtje van Uwe en Anna, Duitsers die we op hun SV Anduril ooit ontmoet hebben op Rhodos. Toen trok hun kat Gandalf onze aandacht omdat die met een stevige GPS tracker om liep. Zij zijn ook net overgestoken naar Mahon en hebben gezien dat wij hier ook rondvaren. De volgende dag meren ze naast ons af in Cala Coves en Gandalf is nog steeds aan boord! Tijd voor Belinda’s signature-boot-dish: Nasi Goreng. Erg gezellig.

De volgende dag gaan we met z’n allen wat hiken over de kliffen naar de volgende baai waar het plaatsje Cala en Porter ligt. Tijd voor een lange lunch!

Bij terugkomst blijken zelfs de Pirates het aangedurfd te hebben om te ankeren in deze smalle baai maar dan wel in de monding. Zij komen aan boord voor een borrel…de lever heeft het zwaar met dit zeemansleven!

Na een aantal dagen in deze baai willen we naar Cala Galdana. Daar aangekomen blijkt deze helemaal vol te liggen. Het lijkt nog steeds hoogseizoen en het is weekend. Wat ook niet helpt is dat de Spanjolen er een gewoonte van maken een idioot groot stuk van zo’n baai af te schermen met een boeienlijn voor zwemmers en de rest vol te leggen met losse mooring boeitjes voor kleine bootjes. Door naar Cala Son Saura. Ook idioot druk maar meer ruimte en we laten het anker vallen.

De volgende dag de hoek om richting Ciutadella. Daar ankeren we vlak bij de natuurlijke haven met een lijn naar de rotsen. Op zich een prima plek ware het niet dat de ferryhaven net om de hoek zit en er regelmatig een grote snelle catamaran ferry aankomt die moeite heeft tijdig van het gas af te gaan. Dat creëert in ons baaitje een lichte tsunami met bijbehorende zuiging. De volgende ochtend blijkt zo’n aankomst redelijk fataal te zijn geworden voor één van onze bolders die helemaal kromgetrokken is…

We gaan de club nautico van Ciutadella in. Voorlopig is dit, in dit gebied met idiote liggelden, de duurste die we gehad hebben à 224 euri/nacht. Ja, ook dat lees je helaas weer goed…en dan mag je blij zijn als er überhaupt een plekje is. Een Mr.Bean2 consumententip: ga naar Ciutadella met de auto voor 20 cent. Het is wel een erg leuk haventje!

Vanaf Ciutadella steken we over naar Mallorca. Alcudia om precies te zijn. Vanwege het instabiele weer en omdat we een auto willen huren, gaan we ook daar de jachthaven in.

Omdat ik wat achterloop met de bloggerij en deze al wat lang wordt houden jullie de avonturen op Mallorca nog even tegoed.

Zo nu eerst even een friet met mayo!

Cheers, André