Travels of Motor Yacht Mr.Bean2
Trawler trash on their cruise to nowhere
Dat was het de afgelopen 2 weken rond Napels. Eerst kwam onze kleinzoon James aan boord met zijn entourage bestaande uit zoon Ricardo en schoondochter Linda. Een weekje later overlappend afgelost door dochter Laura. Die overlap werd meteen aangegrepen om de onvermijdelijke 60-jarige verjaardag van Materfamilias (en mijn dibje) Belinda met z’n allen te vieren. Geweldig!
Lees verder “It’s a family affair”
Een menselijke eigenschap die we de afgelopen weken letterlijk konden beleven.
Blijven roken terwijl je de longen uit je lijf hoest, met je dikke pens nog een zak chips opentrekken terwijl je weet een substantiële kans te maken er dood aan te gaan, nog een biertje terwijl je lever het al moeilijk heeft. Dat zit allemaal nog in de slow motion suïcidale hoek van mensen die blijkbaar niet zoveel waarde hechten aan hun leven.
Lees verder “Dansen op de Vulkaan”
We zijn weer aan het varen! Aangezien dat keihard werken is en gepaard gaat met veel stress moeten wij natuurlijk ook wel eens de batterijen opladen. Of welk ander cliché mensen gebruiken om aan te geven hun werk zat te zijn.
Lees verder “Eindelijk Vakantie!”
Inmiddels zijn we al meer dan 2 weken in onze winterhaven: Marina di Cala del Sole in Licata op Sicilië. We hebben deze haven gekozen omdat het Sicilië is, het erg zuidelijk in de Med ligt, het een prima beschutte veilige haven is, maar vooral omdat het een behoorlijke winter community heeft van zogenaamde “live aboards”. Mensen die het hele jaar door (deels) op hun boot wonen. Het was al langer ons plan om een winter in zo’n haven mee te maken.
Lees verder “Camping Life”
We zijn op Malta, dat eiland van de aardappelen. Dat schetst ook wel een beetje mijn mening over Malta: een beetje melig, ik vind er niet zoveel aan. Kaal, volgebouwd, lelijk en weinig sfeer…het is geen Italië zullen we maar zeggen.
Lees verder “De Aardappeleters”
We zijn op Sicilië. Ze zeggen dat het onderdeel is van Italië maar de Siciliaan voelt zich vooral Siciliaan…en veel later pas Italiaan. Ze zijn de bal die door de Italiaanse laars geschopt wordt en dat schetst vrij aardig de relatie.
Lees verder “An offer you can’t refuse”
We zijn weer in het beloofde land: Italië. Het land waar alles beter is: het weer, het landschap, het eten, de sfeer, de architectuur, het design, de auto’s, de schoenen, de kleding, de stijl, de misdaad organisaties, de taal, de mensen. Het is geen toeval dat het meest succesvolle wereldrijk ooit hier ontstond. Dat God, die christelijke welteverstaan, hier zijn huisvesting heeft geregeld. Dat de basis van onze huidige beschaving hier gelegd is in de Renaissance (waarom is dat eigenlijk een Frans woord??).
Lees verder “Puglia, de mooiste vuilnisbelt ter wereld”
Zegt Andros, baas van het restaurant op het mini eilandje Budikovac, tegen een nietsvermoedende Amerikaanse toeriste. Zij kwam net van een tripper-boot en vroeg of ze de restrooms mocht gebruiken…dat ging dus niet door.
Lees verder “You can piss in the Adriatic!”
Als we een grotere oversteek maken, doe ik om de paar uur een controle in de motorruimte. Zo ook op onze 90 zeemijl oversteek van het Italiaanse Rimini naar het Kroatische Mali Losinj. Ik zag een plasje water onder de motor liggen en ging op onderzoek. Eerste gedachte was lekke koelwaterpomp of iets dergelijks. Grote schrik toen ik water zag spetteren uit de aansluiting van de luchtinlaat op de motor! Ik vond midden op de Adriatische zee net even te experimenteel om te kijken of de motor ook op water loopt…
Lees verder “Houston we have…no problem!”
Als je houdt van sprookjesachtige kastelen, kerkjes, landschappen en bijbehorende verhalen dan is Slovenië een aanrader. Gelukkig heb ik nog geen geruchten vernomen dat Tsaar Poetin dit voormalige communistische deel van Joegoslavië ook als onderdeel van het Groot-Russische Rijk ziet…dus je kan er nog veilig naar toe…
Lees verder “Slovenië: de Efteling, maar dan echt”
Vraagt de Amerikaanse Doutzen Cruise aan de gids. We zijn op het Hondurese eiland Roatan net uit de MSC Divina gedirigeerd naar een busje dat ons over het eiland naar alle highlights gaat brengen. Klein probleempje… de bus is niet helemaal ingericht voor de wat, laten we zeggen, ruimer bemeten Amerikaanse medemens met hamburger achtergrond.
Lees verder “Can we get another bus?”
En dat kwam niet alleen door de aanblik van deze man op de boulevard in Piran die duidelijk als kind te weinig aandacht had gehad. Als afscheid van Split gingen Belinda en ik ’s avonds naar de bioscoop. Normaal nooit zo’n fan van bioscopen maar een nieuwe Bond moet je in het theater zien. Zelden zo’n misleidende filmtitel gezien als “No time to die”! Hij is namelijk dood! 007 is dood! De man die elke man wil zijn is dood! Ons aller rolmodel is…ja je weet het al: morsdood!
Lees verder “Shaken and Stirred!”