Travels of Motor Yacht Mr.Bean2
Trawler trash on their cruise to nowhere
Carnaval en bijbehorende parades is nogal een dingetje in het Katholieke zuiden. In onze volgende stop Cadiz, beweren ze zelfs dat hun Carnaval dat van Rio naar de kroon steekt. Wij kunnen dat niet beoordelen want beide nooit meegemaakt. Wat we wel meemaken zijn de voorbereidingen hier zoals de verkiezingen van de beste band, Don Carnaval etc. Al dat gedoe wordt zelfs live op TV uitgezonden!
Lees verder “Life’s a Parade, the sequel”
Als er iets duidelijk geworden is de afgelopen weken dan is het dat de Katholieken alles vieren met een Parade. En het Katholicisme druipt in Spanje, veel meer nog dan in Italië, uit alle poriën. Niet zo vreemd in een gebied dat veroverd is geweest door de moslims die er vervolgens weer uit zijn geknikkerd door de Katholieken.
Lees verder “Life’s a Parade!”
Het thema van de afgelopen weken en vooral het thema van Ibiza. Om Frank Sinatra te parafraseren: If you can’t make it anywhere, you can fake it here! Een impressie van “The people from Ibiza”, de één een beetje appetijtelijker dan de ander…
Lees verder “Strike a pose!”
Can you imagine us years from today
Sharing a park bench quietly?
How terribly strange to be 70.
Een couplet uit een liedje van Simon & Garfunkel dat van toepassing is op de afgelopen 2 mooie weken. We zijn nog lang geen 70…maar helaas is dat “nog lang geen” alleen maar waar in ons hoofd.
Lees verder “Old Friends”
Zegt de eigenaar van restaurant Rissaga in Ciutadella Menorca terwijl hij mayonaise brengt. Hij was er trots op dat hij net had geraden dat wij Hollanders waren en Hollanders willen altijd mayonaise. En hoe toepasselijk is dat hier op het eiland waar het sausje is uitgevonden!
Lees verder “Hollandaise Mayonaise!”
Zo voelt het verlaten van het beloofde land: Italië. Het wil ons niet zomaar laten gaan. Terwijl ik dit schrijf liggen we verwaaid in Carloforte op een klein eilandje ten zuidwesten van Sardinië. Het stormt al 2 dagen en dat is voorlopig nog niet afgelopen. Ons plan voor de oversteek naar Menorca (Spanje) moeten we dus uitstellen. Het feit edat we momenteel met 12!! lijnen vastliggen illustreert de situatie…we mogen dit land niet verlaten…of willen we dat niet?
Lees verder “Heiligschennis!”
We liggen in het schitterende Bonifacio op het zuidpuntje van Corsica. Dit wordt onze laatste stop op dit eiland voordat we oversteken naar Sardinië en officieel dus van Frankrijk naar Italië. Ik vraag Belinda wat vond je het mooiste/leukste van Corsica? Na wat nadenken zegt ze “dat eilandje waar die race voor klassieke zeilboten was”. Dat was dus Capraia…een Italiaans eilandje bij Elba…en dat vat onze opinie over Corsica goed samen.
Lees verder “Het leukste van Corsica is…Italië!”
Over het fascistische verleden van Italië is een stuk minder bekend bij ons dan dat van de Duitsers. Dat zal mede komen door de wat pragmatischer instelling van de Italianen. Een leger is leuk vanwege de Armani uniformen, maar je moet er niet aan denken dat er vlekken op komen door banale zaken als vechten tegen een tegenstander die met iets meer bewapend is dan bananenbladeren. Daarom gingen ze naar Abessinië (Ethiopië). Even lekker een land innemen. Het is ook altijd handig met de winnende partij mee te vechten. Tot 1943 waren dat de Duitsers, daarna de geallieerden.
Lees verder “Rome, emperors, fascists and other dicks”
Kom naar de Med, zeiden ze. Altijd mooi weer, zeiden ze.
Half mei. We liggen op de rivier de Tiber bij Rome en het is al een weekje Kwalitatief Uitermate Teleurstellend weer. De weerberichten voor de komende week voorspellen niet veel beter. Het wil niet echt stabiel lente worden in de Med, dus geheel volgens het schippers gezegde “je kan de wind niet veranderen maar wel de zeilen”, besluiten we te vluchten.
Lees verder “Klimaatvluchtelingen”
Dat was het de afgelopen 2 weken rond Napels. Eerst kwam onze kleinzoon James aan boord met zijn entourage bestaande uit zoon Ricardo en schoondochter Linda. Een weekje later overlappend afgelost door dochter Laura. Die overlap werd meteen aangegrepen om de onvermijdelijke 60-jarige verjaardag van Materfamilias (en mijn dibje) Belinda met z’n allen te vieren. Geweldig!
Lees verder “It’s a family affair”
Een menselijke eigenschap die we de afgelopen weken letterlijk konden beleven.
Blijven roken terwijl je de longen uit je lijf hoest, met je dikke pens nog een zak chips opentrekken terwijl je weet een substantiële kans te maken er dood aan te gaan, nog een biertje terwijl je lever het al moeilijk heeft. Dat zit allemaal nog in de slow motion suïcidale hoek van mensen die blijkbaar niet zoveel waarde hechten aan hun leven.
Lees verder “Dansen op de Vulkaan”
We zijn weer aan het varen! Aangezien dat keihard werken is en gepaard gaat met veel stress moeten wij natuurlijk ook wel eens de batterijen opladen. Of welk ander cliché mensen gebruiken om aan te geven hun werk zat te zijn.
Lees verder “Eindelijk Vakantie!”