Travels of Motor Yacht Mr.Bean2
Trawler trash on their cruise to nowhere
“…and it feels so good” zongen Peaches and Herb al in 1978 (ik word oud!). Voor de jongere kijkbuiskinderen klik hier.
Dat geldt ook helemaal voor ons. We zijn weer herenigd met het beloofde land en met ons favoriete eiland: Sicilië. Als bonus zijn we ook herenigd met een aantal vrienden die hier rondvaren en allemaal op weg zijn naar hun winterhaven in Licata.
Lees verder “Reunited”
Terwijl ik dit schrijf huilt de wind om Mr.Bean2 in de jachthaven van Bizerte. Er zijn wat weersystemen bezig de hittegolf van de afgelopen weken op te ruimen…en dat gaat, zoals gewoonlijk, gepaard met nogal wat geweld. De temperatuur is in 1 dag meer dan 10 graden gedaald. De vooruitzichten zijn dat deze opruimactie zeker nog zo’n 10 dagen gaat duren!! Op de weerkaarten ziet dat er zo uit:
Lees verder “Gevangen in Tunesië”
In Portovenere nemen we niet alleen afscheid van onze gasten, maar ook van het vaste land van Italië. Vanaf hier wordt het eiland hoppen tot we op een voor Mr.Bean2 nieuw continent zijn: Afrika.
Lees verder “Island hopping”
Het strijdlied van de Italiaanse partizanen in de tweede wereldoorlog en nu vooral bekend bij fans van de briljante serie Casa de Papel . “Hallo schoonheid” was ook op onze afgelopen weken van toepassing. We zijn weer in het land van de schoonheid: Italië! En er waren meer redenen om Bella Ciao te roepen. Wat dacht je van het bezoek van vrienden Per en Carina en Eric en Jaqueline!
Lees verder “Bella Ciao Ciao Ciao!”
Can you imagine us years from today
Sharing a park bench quietly?
How terribly strange to be 70.
Een couplet uit een liedje van Simon & Garfunkel dat van toepassing is op de afgelopen 2 mooie weken. We zijn nog lang geen 70…maar helaas is dat “nog lang geen” alleen maar waar in ons hoofd.
Lees verder “Old Friends”
Zegt de eigenaar van restaurant Rissaga in Ciutadella Menorca terwijl hij mayonaise brengt. Hij was er trots op dat hij net had geraden dat wij Hollanders waren en Hollanders willen altijd mayonaise. En hoe toepasselijk is dat hier op het eiland waar het sausje is uitgevonden!
Lees verder “Hollandaise Mayonaise!”
Inmiddels zijn we al meer dan 2 weken in onze winterhaven: Marina di Cala del Sole in Licata op Sicilië. We hebben deze haven gekozen omdat het Sicilië is, het erg zuidelijk in de Med ligt, het een prima beschutte veilige haven is, maar vooral omdat het een behoorlijke winter community heeft van zogenaamde “live aboards”. Mensen die het hele jaar door (deels) op hun boot wonen. Het was al langer ons plan om een winter in zo’n haven mee te maken.
Lees verder “Camping Life”
We zijn op Malta, dat eiland van de aardappelen. Dat schetst ook wel een beetje mijn mening over Malta: een beetje melig, ik vind er niet zoveel aan. Kaal, volgebouwd, lelijk en weinig sfeer…het is geen Italië zullen we maar zeggen.
Lees verder “De Aardappeleters”
Sinds 2 augustus zijn we weer aan het varen. Vanaf Manfredonia beginnen we aan het betere “heel and toe” werk van de Italiaanse laars. Omdat het heel egoïstisch zou zijn dat allemaal voor onszelf te houden, gaan we eerst naar Bari om mijn kleine broertje en zijn vriendin Sandra op te halen.
Lees verder “Looking for Italy’s Grande Finale”
Zegt Andros, baas van het restaurant op het mini eilandje Budikovac, tegen een nietsvermoedende Amerikaanse toeriste. Zij kwam net van een tripper-boot en vroeg of ze de restrooms mocht gebruiken…dat ging dus niet door.
Lees verder “You can piss in the Adriatic!”
Als we een grotere oversteek maken, doe ik om de paar uur een controle in de motorruimte. Zo ook op onze 90 zeemijl oversteek van het Italiaanse Rimini naar het Kroatische Mali Losinj. Ik zag een plasje water onder de motor liggen en ging op onderzoek. Eerste gedachte was lekke koelwaterpomp of iets dergelijks. Grote schrik toen ik water zag spetteren uit de aansluiting van de luchtinlaat op de motor! Ik vond midden op de Adriatische zee net even te experimenteel om te kijken of de motor ook op water loopt…
Lees verder “Houston we have…no problem!”
En dat kwam niet alleen door de aanblik van deze man op de boulevard in Piran die duidelijk als kind te weinig aandacht had gehad. Als afscheid van Split gingen Belinda en ik ’s avonds naar de bioscoop. Normaal nooit zo’n fan van bioscopen maar een nieuwe Bond moet je in het theater zien. Zelden zo’n misleidende filmtitel gezien als “No time to die”! Hij is namelijk dood! 007 is dood! De man die elke man wil zijn is dood! Ons aller rolmodel is…ja je weet het al: morsdood!
Lees verder “Shaken and Stirred!”