Eindelijk Vakantie!

We zijn weer aan het varen! Aangezien dat keihard werken is en gepaard gaat met veel stress moeten wij natuurlijk ook wel eens de batterijen opladen. Of welk ander cliché mensen gebruiken om aan te geven hun werk zat te zijn.

Dus onze inimini huurauto ingeruild voor een iets grotere…en dan bedoel ik vooral iets grotere motor en eropuit met de Ford Puma. Ja ik had er ook nog nooit van gehoord…zo’n 100 in een dozijn SUV-ding…maar rijdt prima.

Even een Mr.Bean2-consumententip tussendoor: voor autohuur in Italië http://DoYouItaly.com. Letterlijk altijd de laagste prijs.

We hebben een kleine 2 weken (we houden niet van lange vakanties) gepland in Zuid-Italië en Griekenland. Omdat we de afgelopen jaren veel leuke mensen ontmoet hebben waarvan we er zelfs een aantal vriend mogen noemen gaan we vooral die lastigvallen.

Maar eerst een stedentripje naar Taranto, een historische havenstad aan de gelijknamige Golf. Vanaf onze thuisbasis Licata op Sicilië geven we de Puma de sporen naar de pont over de straat van Messina. In Taranto hebben we een B&B geboekt op het oude Borgo Antico eiland dat eeuwen geleden de stad vormde. Inmiddels is het centrum van de stad op het vasteland en is de Borgo Antico precies dat. Heel bijzonder met een labyrint van steegjes en trappen maar veel panden lijken niet meer te restaureren…of het moet door een overenthousiast “Ik Vertrek” stel zijn. En die hebben mazzel want veel van die panden zijn voor 1 euro te koop.

Over het gegraven kanaal tussen het Borgo eiland en de Stad ligt een beroemde draaibrug van zo’n 200 jaar oud. Hier staat ook het Castello Aragonese waar we natuurlijk even moeten kijken. Als we naar binnen lopen houdt een oud geüniformeerd mannetje ons tegen want je kan het alleen bezoeken met een officiële rondleiding…en die is er voorlopig niet. Als we in gesprek raken en hij doorkrijgt dat we Nederlanders zijn keert de stemming. Hij komt namelijk uit Milaan en “Gullit en van Basten” etc. zijn grote helden in zijn boek. Hij gaat ons dus persoonlijk rondleiden in een taal die het best te omschrijven is als AngloFrancoItalo. Geweldig.

Hij legt echt alles uit maar in een moordend tempo…wij hijgend achter deze 70+er alle trappen op en af. Hij start zelfs de maquette die duidelijk maakt hoe de beroemde brug werkt…en dat is zeker bijzonder te noemen. Deze draait op waterkracht. Er wordt dus een reservoir in de burcht gevuld die met pijpen in verbinding staat met de draaimechanismen aan beide zijden en die duwen de 2 segmenten open en dicht. 200 jaar oude Franse engineering! …ze kunnen het dus wel!

Na 2 dagen rijden we door naar Brindisi voor de ferry naar Igoumenitsa/Griekenland. Onderweg moeten we in een verlaten Trulli, dat is zo’n Paulus de Boskabouter huisje, nog op zoek naar een Geocache. De SUV eigenschappen van de Puma komen goed van pas. Uiteindelijk vindt Belinda, met gevaar voor eigen leven, de schat!

De ferry is vooral een truckers aangelegenheid. Kortom veel ontzettend knappe Oost-Europese mannen. Belinda krijgt veel aandacht. Het eten wat minder want afgestemd op de verfijnde smaak van het publiek.

Na 8 uurtjes landen we ’s avonds in Igoumenitsa en duiken we direct Hotel Oscar in, een echt ferryhaven hotel…laten we zeggen dat het niet de Savoy is…

Als eerste gaan we richting Lefkas via de toeristische route. We bezoeken wat plaatsjes waar we ooit ook al met Mr.Bean2 geweest zijn. In de winter ziet het er nog steeds fraai maar wat triester uit.

In Preveza eten we onze eerste Pita Gyros sinds lange tijd. Heerlijk! …tenminste dat vind ik…Belinda denkt daar anders over.

Het weerzien met Ben en Deb Gordon is hartverwarmend. Bijzondere mensen die inmiddels een aantal maanden in Nikiana op Lefkas wonen. We logeren 3 dagen bij ze. Er is een grote Engelse gemeenschap op Lefkas en op de eerste avond worden we direct al getrakteerd op een onvervalste Engelse dinner show in de Vliho Yacht Club. Het is alsof we teruggeworpen zijn in jaren 60 Engeland.

Lefkas is een schitterend eiland. Vooral de Westkust is hoog, ruig en de kleuren van de zee zijn bizar.

Na de nodige bijeenkomsten voor lange lunches, Irish pubs en marina’s is het tijd om afscheid te nemen van de Gordon’s en de Puma Noordwaarts te richten. We nemen de ferry naar Corfu. Daar hebben we een B (zonder B) in het oude centrum. Wie dacht dat je daar buiten het seizoen wel je auto kan parkeren komt bedrogen uit. Uiteindelijk na veel rondrijden en met wat Griekse parkeercreativiteit lukt dat toch. Hier ontmoeten we als eerste oude vriend Paul met zijn nieuwe vriendin Di. Hij woont op Corfu en neemt ons mee naar een fantastisch lokaal tentje waar we een mooie avond beleven.

De volgende dag toeren we eerst een beetje rond het eiland dat zonder toeristen nog mooier is. Dan is het tijd om Ricky en Andrea te bezoeken. Zij hebben sinds een paar jaar ook een huis op Corfu. Als typische Britten ontkomen we natuurlijk niet aan een curry bij de lokale Indiër. Erg leuk om deze geweldige mensen weer te zien.

De laatste dag op Corfu gaan we langs bij echte Rotterdammerts Leen en Margo. Zij wonen hier op hun zeiljacht. Het was een weerzien alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden. Erg goed en gezellig om ze weer te zien!

Terug met de nachtboot van Igoumenitsa naar Brindisi. Erg handig. Je gaat naar bed na het inschepen en wordt op de bestemming wakker. Na nog een rit naar Licata komt daar mee een einde aan deze geweldige vakantie…even kijken of de batterijen opgeladen zijn…

De vorige blog was nog van vorig jaar! Weten jullie nog, 2022! We gingen toen, eind november, bijna naar Nederland. Eerst hadden we echter nog een stedentripje naar Palermo en omgeving op het programma staan…en Palermo is een erg leuke stad. Levendig, veel terrasjes, restaurants en heel veel historie.

Op de terugweg moesten we onze race-Aygo natuurlijk even laten poseren in Cerda waar de start-finish van de beroemde Targa Florio wegrace was.

De maand december zijn we in Lemmer geweest om op 5 januari weer terug te keren naar de boot in Licata.

En wat doe je dan in de winter in zo’n haven als je niet op vakantie bent? Zoals in Camping Life al aangegeven is zo’n marina net een camping. Licata is ook in de winter redelijk druk bevolkt. Daar is genoeg reden voor want het weer is gemiddeld erg goed en er zijn veel sociale activiteiten zoals happy hours bij 2 lokale kroegen, de BBQ op zondag, de fitness en Italiaanse les. Die laatste had ik zelf georganiseerd nadat ik een Engels-Italiaanse lerares had gevonden.

Tussen al die hidihi activiteiten door is het vooral veel klussen aan de boot. Doordat je langer op 1 plek bent kun je grotere dingen aanpakken en daar ook zaken voor bestellen. Een zeker niet uitputtend lijstje van werkzaamheden aan Mr.Bean2 deze winter: nieuwe koel/vriezer inbouwen, zeewaterkoelsysteem van de hoofdmotor uit elkaar halen en reinigen, nieuwe vloerbedekking in de salon, nieuwe boiler, veranderen hekankerrol, inkorten verstaging, mast bijplekken en aanpassen boomaansluiting, ankerlier uit elkaar en servicen, nieuw reddingsvlot en zee-anker, reinigen en repareren centrale verwarming,… En dit alles naast regulier onderhoud als olie, filters etc.

Niet alleen het klussen maar ook de Happy hours hebben de neiging uit de hand te lopen. Hoogtepunt was Carnavalsdinsdag in onze stamkroeg de Blue Sky Bar. Een heel lang verhaal kort kreeg Dragqueen Peter een lap-dance van fitness instructeur en drill-sergeant Nils. Dit alles met zegening van de Paus…die ook kroeg uitbater blijkt te zijn…alhoewel er wat twijfels waren bij het gebruikte wijwater.

En over uitspattingen gesproken. Wat te denken van het bijzonder romantische uitstapje dat ondergetekende organiseerde voor Valentijnsdag. Een eigen superdeluxe bungalow op Spa resort Zash met Michelin sterren restaurant. Dit alles aan de voet van de besneeuwde Etna…het moet niet gekker worden!

Als nu de batterijen nog niet zijn opgeladen voor een nieuwe reis met Mr.Bean2 dan weet ik het niet meer.

Over het, wat moeizame vertrek en het begin van de reis volgende keer meer!

Cheers, André