Over het fascistische verleden van Italië is een stuk minder bekend bij ons dan dat van de Duitsers. Dat zal mede komen door de wat pragmatischer instelling van de Italianen. Een leger is leuk vanwege de Armani uniformen, maar je moet er niet aan denken dat er vlekken op komen door banale zaken als vechten tegen een tegenstander die met iets meer bewapend is dan bananenbladeren. Daarom gingen ze naar Abessinië (Ethiopië). Even lekker een land innemen. Het is ook altijd handig met de winnende partij mee te vechten. Tot 1943 waren dat de Duitsers, daarna de geallieerden.
Het is opmerkelijk dat ditzelfde land aan de basis stond van het grootste, meest succesvolle en invloedrijkste Keizerrijk uit de geschiedenis. En de droom van Mussolini: het nieuwe Romeinse rijk stichten. Ook hij had een zeer pragmatische inslag. Zo liet hij zich in 1924, toen hij aan de macht kwam en de democratie buiten spel zette, Il Duce, ha sempre ragione noemen. “Il Duce, die altijd gelijk heeft”…dat maakt e.e.a. eenvoudig.
De geschiedenis vertoont veel overeenkomst met de opkomst van de Nazi’s. Italië had na WW1 aan een nogal kort eind getrokken. Het land was op de rand van de economische afgrond en kon een sterke leider goed gebruiken.
Omdat het in Italië meer gaat over hoe het eruit ziet dan wat het doet werd veel nadruk gelegd op bijvoorbeeld een nieuwe architectuur stroming. In Rome is op megalomane wijze in de jaren 30 de Esposizione Universale Roma (EUR) wijk gebouwd voor de geplande wereldtentoonstelling van 1942. Die ging om onduidelijke reden niet door. Ook moest 20 jaar fascisme gevierd worden. In het meest iconische gebouw, het “vierkante Colosseum” zit nu het hoofdkantoor van Fendi…
Bij het sportpaleis staat een buste van mijn held: Tazio Nuvolari. Misschien wel de grootste coureur ooit. Hij was in ieder geval de reden dat Enzo Ferrari besloot zijn redelijk succesvolle race carrière te beëindigen en race auto’s te gaan bouwen (toen nog voor Alfa Romeo). Ook Enzo was een praktische man en moest toegeven nooit de race vaardigheid van Tazio te zullen evenaren.
Dit soort coureurs werden in zowel Italië als Duitsland “misbruikt” ter meerdere eer en glorie van het fascistisch regiem. Hitler stak enorme sommen geld in Mercedes en Auto Union en coureurs als Rosemeyer en Caracciola om het Duitse übermensch principe te onderstrepen.
Voordat we Klimaatvluchtelingen werden hadden we in de episode It’s a family affair net Laura achtergelaten in Napels om verder Noordwaarts te varen. Eerste stop Gaeta waar we voor anker gaan naast de marine haven.
Leuke stad waar we een auto huren om de kust hier te gaan ontdekken. Als eerste het dorpje Sperlonga met een middeleeuws labyrint van steegjes gebouwd op een kaap in zee.
Terracina is veel groter. Hier valt op hoe de Romeinen een deel van een berg hebben verwijderd om de Via Appia (Rome – Brindisi) aan te leggen. Bizar dat ze dat toen al konden.
Na een bezoek aan San Felice Circeo komen we op de terugweg langs de Villa van Romeinse keizer Tiberius. Van de Villa aan zee staat niet zoveel meer, maar de Grot waarin hij grote feesten aanrichtte is nog intact. In het museum bij de site staan de beeldengroepen die er zijn aangetroffen in een bizarre kwaliteit.
Tijdens één van de feesten kwam een rots los uit het plafond en mistte Tiberius op een haar na. Toen was hij er klaar mee en verhuisde zijn buitenverblijf naar de hoogste klif op Capri (zie: It’s a family affair) waar hij ook zijn hobby verder kon ontwikkelen: het gooien van slaven vanaf de klif.
Dan wordt het tijd om naar de Tiber en de eeuwige stad te varen maar niet voordat we nog wat meer van de kaap hebben ontdekt waarop Gaeta is gebouwd.
Als we de monding van de Tiber opvaren vallen een aantal zaken op. Het is erg ondiep, er loopt nogal wat stroom naar buiten, er zijn erg veel hobby-achtige jachtwerfjes en -haventjes en het ziet eruit als Nederland. Volledig vlak, modderig water, rietvelden…het had ook de Biesbosch kunnen zijn…
We hebben een plekje geboekt bij Blue Dolphin Marine. Erg aardige lui met, ook net als Nederland, gewoon langszij aanleggen aan een steigertje. Dat steigertje is overigens wel aan een eiland in de Tiber dus als we naar de kant willen bellen we Mauro even om ons direct te halen.
Bijzonder is dat midden in deze hobby/werf omgeving een erg goed restaurant zit: https://ristorantediportista.it/ Gelijk maar even uitproberen…met uitzicht op mensen die hun boot aan het schuren zijn.
Natuurlijk huren we hier een paar dagen een auto om Rome onveilig te maken. Omdat we al vaker in Rome zijn geweest gaan we nu naar wat minder bekende plaatsen zoals de EUR wijk.
Het Prospettica dei Borromini in Galleria Spada is een bijzonder kunstwerk dat bedoeld is om middels perspectief je hersens op het verkeerde been te zetten. Als je de gallerij ziet denk je dat aan het einde een groot standbeeld van Mars staat. Het is echter met perspectief erin gebouwd.
Een ander deel van Rome waar we nooit zijn geweest is het grote Villa Borghese park bij Piazza del Popolo. Hier doen we een boeiende walking tour. Om te beginnen maakt onze, van oorsprong Bosnische gids iedereen wijs dat er een akoestisch effect in de muur rond het Piazza zit…maar dat is weinig overtuigend. Verder een fraaie omgeving met veel historie.
Naast alle andere mooie hoogtepunten in Rome heeft Belinda nog een missie. Ze heeft alle niet inwisselbare munten van onze reizen bewaard met als doel die ooit in de Trevi fontein te gooien. Wat er gewenst is is niet bekend…ook niet of het een relatie heeft met de titel van deze episode, maar het is gelukt!
Zoals uit de foto’s wel blijkt, is het weer bepaald niet van Middellandse zee kwaliteit en worden we Klimaatvluchtelingen richting Jordanië.
Na terugkomst is het weer duidelijk opgeknapt en vertrekken we richting Monte Argentario en de Toscaanse Archipel. Een groep eilanden die iedereen kent vanwege Elba, maar uit veel meer kleinere eilandjes bestaat.
Nederlanders kennen het schiereiland Argentario vooral van het plaatsje Porto Ercole. Daar vierde de Koninklijke familie altijd hun vakantie en kom je veel mensen tegen die op Prins Bernhard lijken.
Wij ankeren in een mooie baai buiten Porto Ercole. Het plaatsje zelf kan ons niet heel erg boeien.
Veel mooier vinden we de volgende bestemming: het eilandje Isola del Giglio. Wereldberoemd geworden toen Kapitein Schettino op de Costa Concordia een groet wilde brengen aan het eiland…dat ging niet helemaal goed…kon ook iets te maken hebben gehad met een fles whisky…gelukkig viel hij daardoor als één van de eerste evacuees soepel in een reddingsboot.
Wij liggen voor anker in de schitterende baai die mede gevormd wordt door het gewraakte rif. Dit is vlak naast het pittoreske haventje.
De volgende dag nemen we de bus omhoog naar Castello, het oude ommuurde stadje uit de middeleeuwen. Evenals de wandeling terug naar de beneden is dit ook schitterend. Opvallend in Castello zijn de ingemetselde tegels met een weergave van de straat waarin je staat.
In de voetsporen van Napoleon gaan we vervolgens naar Elba, het grote eiland in deze buurt. Het valt me nu eigenlijk pas op dat het vlak naast Corsica ligt, zijn geboorte eiland. We landen in de baai van Porto Azzurro aan de Oostkust.
De volgende dag gaan we naar de haven van Portoferraio. Dit is de hoofdplaats op het eiland en een verzinsel van Cosimo de Medici die in de 16e eeuw een versterkte positie wilde creëren op dit strategische punt. Gezien de hoeveelheid burchten is dat goed gelukt.
Met een gehuurde Fiat Panda maken we een dagje Elba onveilig. Helaas zit het weer wat tegen dus helemaal naar boven met de kabelbaan heeft geen zin. Het is wel duidelijk waarom dit eiland zo groen is…
Sinds Isola del Giglio is het vaargebied weer gaan lijken op wat we in Griekenland, Turkije en Kroatië gewend waren. Mooie baaien, leuke dorpjes etc. We besluiten dan ook om nog wat te ankeren in een baai aan de Noordkust bij Procchio. Helaas blijft het weer tegenzitten. Het hoge Elba lijkt wolken aan te trekken. De volgende dag gaan we dan ook naar het mini eilandje Capraia voordat we de grens oversteken naar Keizer Napoleon’s geboortegrond Corsica.
Gaan we er daar achter komen of hij hem steeds vasthield met zijn hand in zijn jas? En wat zijn de andere avonturen op Capraia en Corsica? Daarover meer de volgende keer.
Cheers, André