De Aardappeleters

We zijn op Malta, dat eiland van de aardappelen. Dat schetst ook wel een beetje mijn mening over Malta: een beetje melig, ik vind er niet zoveel aan. Kaal, volgebouwd, lelijk en weinig sfeer…het is geen Italië zullen we maar zeggen.

Natuurlijk zijn er hoogtepunten. Oud Valletta en de Grand Harbor zijn schitterend en ademen veel historie. Mdina idem. De rest op het eiland Malta (Gozo gaan we nog heen) is een grote aaneenschakeling van nietszeggende blokkendoos bebouwing. De paar stukken waar niet gebouwd is of wordt, want het staat vol met bouwkranen, is dor en rotsig. Je begrijpt niet waar ze precies die aardappelen verbouwen?! Net als Cyprus, is het lang Engels geweest en gaat het gebukt onder mensen met heel veel geld, druk met het verkrijgen van heel veel geld of doen alsof ze heel veel geld hebben. Daarvan wordt het meestal niet veel gezelliger.

De sfeer is weinig mediterraan. Mensen zijn eerder wat gereserveerd en afstandelijk en soms ronduit arrogant. Als gezegd lijkt het wat dat betreft op Cyprus, zie episode Off Road.

We zijn alweer 3 weken terug op de boot na 2 weken Nederland met alleen maar hoogtepunten. Naast onze kleinzoon James waren daar de geweldige bruiloft van goede vrienden Eric en Jacqueline en een mooi feest in Lemmer met een groep oude (schooltijd) vrienden…die inmiddels allemaal een respectabele leeftijd hebben bereikt en, de 1 wat meer dan de ander, een respectabel gedrag hebben ontwikkeld…

De eerste uitdaging terug op de boot was natuurlijk de generator. Zoals in de vorige episode An offer you can’t refuse beschreven moest daar nog steeds een nieuwe startmotor op en een bout en wat magneten uit gevist. Ik had alle hulpstukken meegenomen die ik kon verzinnen en Eureka! met een magneetgrijper op een lange veer had ik de bout zo te pakken. Voor de magneten moest ik iets meer slopen maar dat lukte uiteindelijk ook. De meegenomen nieuwe startmotor erop en loopt weer als een zonnetje!

Het plan voor deze stint is vrij duidelijk. Uiteindelijk willen we tweede helft oktober in de Jachthaven van Licata belanden waar we een winterplaats hebben geboekt. Tot die tijd willen we graag Siracusa en Malta nog wat uitgebreider bezoeken.

Maar eerst gaan we een auto huren om nog wat plaatsen naar het noorden te verkennen. Van de Europcar mevrouw in Augusta krijgen we een mooie grote Fiat Tipo station mee en gaan we eerst eens in Catania kijken. Leuke en interessante stad! Veel invloeden van de nabijgelegen vulkaan de Etna. Zo is er veel gebouwd met de zwart-grijze basalt steen.

De avonden ervoor hadden we ons door Godfather 1 en 2 gewerkt. Behoren sowieso tot mijn favoriete films, maar nu ook om ons voor te bereiden op bezoek aan de dorpen waar de scenes op Sicilië zijn gefilmd. Spoiler alert! dat is dus niet in Corleone!

In Forza d’Agro vind je de kerk uit de films en in Savoca de kerk waar Michael trouwt en Bar Vitelli waar hij zijn eerste vrouw ontmoet. Ondanks dat de films zo’n 50 jaar oud zijn is er nog weinig veranderd. Zelfs Bar Vitelli is heel herkenbaar.

De volgende dag gaan we naar de canyon van de Alcantara rivier. Erg fraai met de meest bizarre rotsformaties ontstaan doordat een lavastroom van de Etna de rivier ooit blokkeerde en diezelfde rivier zich daar weer een weg doorheen heeft gesleten.

De laatste dag dat we in Augusta liggen rijden we met de auto naar Messina. Het waait hier vaak hard, zo ook nu. Gecombineerd met sterke stromingen door de straat levert dat soms een bijzondere zee op die vervolgens weer veel windsurfers, kitesurfers en andere flatulente types met boeiend haar en bijpassende outfit aantrekt.

Hier staat ook een bizar hoge mast voor elektrakabels die ooit werd gebruikt om kabels over de straat van Messina te leiden. De mast heeft inmiddels monument status.

Na een roerend afscheid van Fabrizzio en Jano in Porto Xifonio Augusta gaan we richting Siracusa. Wederom netjes toestemming vragen om de haven in te varen, plaats nemen aan de kade en dan met de papieren naar het kantoor. Daar stond nu zowaar de deur open. Geheel ten onrechte blijkt want ze hebben net een pauze van 3 uur om te herstellen van alle drukke bezigheden en of ik om 15:00 terug wil komen. Ik zeg dat dat niet gaat en of ik morgen terug kan komen…dan kan het ineens nu wel. Uiteindelijk verlaat ik het enorme pand wederom met de juiste invuloefening.

We nemen hier altijd plaats aan de town quay. Dat is gratis en ligt erg leuk midden in het centrum. Enige nadeel is dat de baai nogal groot is, dus bij verkeerde wind is dit geen prettige plek voor kleinere boten. De kade is dan ook volledig ingericht op superjachten met enorme mooring boeien op grote afstand van de kade en 400Volt 128A walstroom aansluitingen…dat zijn van die kabels die je met 3 man moet tillen en aansluiten. Er is een klein hoekje overgelaten voor stumpers zoals wij.

Uiteindelijk liggen we hier een weekje en komen we, zelfs nu nog, allerlei passanten tegen. Zowel op de wal als met de boot. Op de wal zijn er veel Nederlandse toeristen die de vlag zien en even komen mededelen dat we ver van huis zijn. “Jullie wel, wij niet, wij zijn thuis” is dan meestal het antwoord.

Met de boot ontmoeten we zoals gewoonlijk een bont gezelschap. Onder meer een keurig Duits echtpaar op hun catamaran die ook op weg zijn naar Licata voor de winter. Een Nederlands geregistreerde oud zeilbootje met 2 Canadezen en een Duitser erop die het bootje net uit Nederland hier naartoe gevaren hebben. Onze Italiaanse buurman met een soort van Malle Pietje zelfbouw boot die ligplaats heeft genomen in de hoek en 3 andere ligplaatsen bezet houdt met de hoeveelheid touw waarmee hij zijn trotse bezit vast heeft gelegd. En een oude bekende, een enorm MSC kroeskasteel.

Nu we wat meer tijd hebben ontdekken we steeds meer van Siracusa en is het 1 van mijn favoriete Italiaanse steden geworden.

Op 1 van die omzwervingen komen we in de oude Joodse wijk terecht. Joden zijn er overigens niet meer op Sicilië. Goed om je te realiseren dat die niet uitgeroeid zijn tijdens de 2 eeuwen Moslim overheersing op het eiland, maar pas daarna, door zo’n andere fijne religie: het christendom. Vanaf de 14e eeuw was het bijvoorbeeld gebruikelijk Joden te dwingen het Kerstfeest te vieren en ze daarna te stenigen. Altijd mooi als de herdenking van de geboorte van Jezus je een beter mens maakt…

In deze wijk staat de (natuurlijk Katholieke) kerk van San Filippo Apostolo. Op zich een fraai ding, maar de mevrouw die daar zit leidt ons rond naar nog 3 verdiepingen onder de kerk. Om te beginnen de kelder waar deze orde hun doden balsemde en opbaarde. Bizarre plek met veel skeletten en doodskoppen fresco’s.

De volgende verdieping is de aansluiting op het gangenstelsel dat onder de gehele stad doorloopt uit de middeleeuwen. In de tweede wereldoorlog gebruikt als schuilkelders. Ontroerend zijn de kindertekeningen van vliegtuigen en tanks die nog te ontwaren zijn op de muur…moderne fresco’s…

De diepste plek onder de kerk is een mikvah, een joods bad dat gebruikt werd door dames om zich te purificeren, het is gebouwd op een natuurlijke bron. Helaas waren er in de tijd dat dit een synagoge was nog geen webcams.

Dan vertrekken we richting het zuidelijkste puntje van Sicilië: Porto Palo. Dit is niet veel meer dan een grote baai met een enorme vissersvloot erin. We gaan hier voor anker om de volgende dag over te steken naar Valletta op Malta.

Als gezegd zijn op Malta veel mensen druk met snel rijk worden. Daar zijn de prijzen van de marina’s ook naar. Omdat we er toch wat langer willen blijven even wat onderzoek gedaan en uitgekomen bij Roland Marina in Marsamxett.

Oud Valletta is een schiereiland met aan de Oostzijde de Grand harbor en aan de Westzijde Marsamxett. Marsa is Arabisch voor haven. Rond Malta kom je dus veel namen die beginnen met Marsa tegen. Overigens ook in de rest van de wereld waar de Arabieren druk zijn geweest. Denk aan Marsala op Sicilië of Marseille aan de Cote d’Azur.

Dat brengt me bij de taal hier. Ik dacht dat dat Engels was…maar dat is niet zo. Engels is wel een officiële voertaal, naast het Maltees. Dat laatste is een Semitische taal vooral gebaseerd op Arabisch maar met veel invloed van Italiaans en Engels. Het is de enige semitische taal die in het Latijnse schrift wordt geschreven…met wat toevoegingen aan ons alfabet. Lang verhaal om te vertellen dat hier echt geen touw aan vast te knopen is…en veel namen onuitspreekbaar…de weg waaraan onze Marina ligt heet bijvoorbeeld: ix-Xatt Ta’ Xbiex.

Het aanvaren van Valletta is indrukwekkend, de enorme fortificaties, schitterende kathedralen en alles in 1 kleur, die honingachtige kalksteenkleur waar Malta waarschijnlijk zijn naam aan te danken heeft.

Die kalksteen schetst ook zo’n beetje het eiland. Er is kalksteen waar al wel wat van en op gebouwd is (steeds meer) en er is kalksteen waar nog niets van of op gebouwd is (steeds minder). That’s it. Er zijn geen bergen, geen bossen, geen meren, geen rivieren… Dat laatste is niet helemaal waar. Omdat iedereen zo druk is rijk te worden vergeten ze bij al die bouw de zaken die je toch niet ziet, zoals regenwater afvoer. Als het dus letterlijk 5 minuten hard regent zien de lagergelegen straten er zo uit…wij zaten op onze fietsen…

Roland Marina wordt met stevige hand gerund door Giti, een Perzische dame (“wij zijn geen Arabieren!”). Erg leuk mens! Ze is Malta duidelijk zat. “Ik moet nog 2 jaar werken omdat mijn dochter nog studeert, daarna neem ik het eerste vliegtuig hier vandaan en ga reizen”.

Zoals vaker doen we de volgende dag een “free walking tour” zodat je een beetje weet wat wat is. Ook in de stad is Valletta mooi en indrukwekkend.

Een dag later doen we een hop-on hop-off bus tour over het eiland. Dat kan je ook achterwege laten. Afgezien van de 3 cities rond de Grand Harbor en Mdina is er weinig boeiends.

Als we de volgende dag in de stromende regen op de elektrobrommerts (we hadden beter Teddy kunnen nemen) terugkeren van wat boodschappen, liggen Mike en Katy naast ons met hun zeilboot. Mike komt direct naar me toe want zij zijn binnengekomen in die zware bui en door een windstoot met het anker in onze boot terecht gekomen. Gelukkig alleen maar wat gelcoat schade voor ons en ego schade voor Mike. Zij blijken in Licata te liggen, dus met die schade komt het wel goed en we hebben gelijk een aantal goede tips voor als we daar zijn.

Zij gaan de volgende dag al terug naar Licata. Wij gaan nog een beetje rond Malta en Gozo varen voordat we weer oversteken naar Sicilië.

Daarover en over de eerste kennismaking met onze nieuwe winterhaven de volgende keer meer.

Cheers, André