Slovenië: de Efteling, maar dan echt

Als je houdt van sprookjesachtige kastelen, kerkjes, landschappen en bijbehorende verhalen dan is Slovenië een aanrader. Gelukkig heb ik nog geen geruchten vernomen dat Tsaar Poetin dit voormalige communistische deel van Joegoslavië ook als onderdeel van het Groot-Russische Rijk ziet…dus je kan er nog veilig naar toe…

Het voelt allemaal wat dubbel de laatste tijd. Bezig zijn met mooie dingen doen en zien terwijl even verderop de wereld in brand staat. Zeker in dit Slavische land waar ze wat ervaringen hebben met totalitaire regimes en Russische overheersing. De situatie in de Oekraïne leeft hier daarom nog meer dan in Nederland.

Het dubbele gevoel zit ook in de hypocrisie. Het bombarderen van Aleppo wordt door ons toch anders ervaren dan Mariupol (wist iemand 2 weken geleden waar dat lag?). Hetzelfde geldt voor Oekraïense- vs Syrische vluchtelingen. Is het omdat het dichterbij is? Dat gelul op TV dat het op 3 uur vliegen “hier” vandaan gebeurd gold ook voor Aleppo, of Libië of … noem een gezellige brandhaard. Zou het zijn omdat mensen “die op ons lijken” in een omgeving “die op de onze lijkt” aangevallen worden door onze traditionele vijand?

En dan de hypocrisie van de NAVO die het zaadje voor deze ultieme ellende in 2008 al plantten toen ze doodleuk meldden dat Oekraïne en Georgië de 1e stap op weg naar lidmaatschap hadden gezet. Erg intelligent om een megalomane dictator met rode knop daarmee uit te dagen. Zeker als die er al lang geen geheim van heeft gemaakt dat hij die landen als onderdeel van het Groot-Russische Rijk ziet. …om van het gestuntel van de EU maar helemaal te zwijgen…

Excuses voor deze serieuze afdwaling, terug naar het levensgenieten! Alhoewel daar enige ontberingen voor nodig waren. Om te beginnen gingen we 16 februari al op pad richting de boot. Ricardo, onze zoon, had aangeboden om te helpen met de klussen voordat Mr.Bean2 het water in kon. Daarnaast wilde hij ons ook met de auto brengen zodat we wat meer spullen mee konden nemen. Fantastisch!

Echter rijdt hij in een Tesla…dus het grote avontuur tegemoet van een kleine 1400km afleggen in een Elektriek Vervoermiddel…in temperaturen net boven het vriespunt. Nu was het me al langer opgevallen dat er bij deze auto’s vaak geschermd wordt met de idiote hoeveelheid pks en koppel maar je er in het wild nooit eentje hard ziet rijden. Ik weet nu waarom. Als je er “normale” autobahn snelheden (voor mij 160 – 180 km/u) mee zou rijden heb je een range van ongeveer 2. Je bedoelt 200? Nee, ik bedoel 2. Ineens krijg je door hoe exponentieel het energieverbruik van een auto stijgt boven de 90km/u. Dus je tuft met een snelheid van 100km/u terwijl het ding zich continue met je rijstijl bemoeit. Voor mij een absolute kwelling.

Het opladen zelf is prima geregeld. Het navigatiesysteem geeft keurig aan bij welke superchargers je moet aanmeren voor je volgende shot. Op de heenweg hebben we dat 6 keer gedaan in ca. 20 minuten…en inmiddels een stuk goedkoper dan benzine. We hebben thuis 3 auto’s met volle tank staan en overweeg inmiddels daar een beleggingsfonds omheen te creëren.

Verder een heel leuke, gezellige en comfortabele reis! We komen ’s avonds aan bij de boot die op het droge staat. Altijd spannend, maar alles lijkt te functioneren.

De volgende dag blijkt dat Slovenen duidelijk verschillen van de Grieken. De boot is keurig gepoetst en al het afgesproken werk lijkt prima in orde! Jaka, die al het werk voor ons organiseert, blijkt een goede professionele vent.

We hadden ook wat grotere technische klussen gepland waar ik bij wil zijn cq. meewerken. Die starten nu + alle andere klusjes die ook nog op ons eigen lijstje staan. De 2 grootste klussen betreffen het vervangen van de pakkingen van de stabilizer vinnen en het vervangen van de rubberen PSS schroefasafdichting. Hiervoor komt het bedrijf Nautic Service langs in de vorm van ervaren techneut Marino en zijn hulp David.

Nu ben ik al wat weken bezig om via de Duolingo app Italiaans te leren. Italië is altijd al mijn favoriete land op deze aardkloot geweest, de taal de mooist klinkende en we gaan er hoogstwaarschijnlijk de komende jaren nog veel zijn. In Slovenië spreken veel mensen Italiaans als 2e taal…zo ook Marino…die amper Engels spreekt maar wel redelijk Duits. In een gênant moment wilde ik mezelf maar eens gaan uitdagen en vroeg of hij ook Italiaans sprak. Sì! Vervolgens vraagt hij mij in het Italiaans of ik dat beter spreek dan Duits…maar die eerste zin begreep ik al niet…geen idee dat Duits in het Italiaans Tedesco is…op basis van mijn walvisachtige blik schakelde Marino vloeiend terug naar het Duits… Helaas was Ricardo getuige van deze hele episode en piste bijna in zijn broek van het lachen…en heb ik deze nog vaak moeten horen.

Beide klussen gingen helaas niet van een leien dakje. Niet-techneuten kunnen deze paragraaf beter overslaan voordat totale verveling toeslaat. Het grootste probleem was met de schroefas afdichting. Dit betreft een grote rubberen mof (in dit geval niets met Duits te maken) die over de as wordt geschoven. Daarvoor moet de as dus los van de motor/transmissie. We praten hier over een RVS as met doorsnede van 8cm waarop een konische flens zit met een enorme borgmoer. Na het losschroeven van de flens van de transmissie en het opschuiven van de as zodat de oude mof eraf kan en de nieuwe erop, moet de flens van de as af. Helaas dachten de mannen dat de borgmoer draad in de normale richting had en zijn daar veel kracht en zelfs hitte (met een brander) op los gaan laten…pas later werd duidelijk dat dit de verkeerde kant op was en ze hem alleen maar vaster hadden gedraaid… Uiteindelijk heeft het losmaken zeker een dag geduurd en het daarna hydraulisch lospersen van de flens nog eens een halve dag. Daarna kwamen we erachter dat de bestelde nieuwe mof een kwart inch te groot was…en zoiets is altijd op vrijdag…het was dus woensdag voordat de juiste maat uit Frankrijk arriveerde…

Een andere zeer prettige klus was het vrijmaken van de afvoerslangen van 1 van de 2 toiletten. Om deze te demonteren moet je in een kastje, naast een kastje kruipen waar je eigenlijk niet in past. Drie keer raden wie de kleinste en jongste vrijwilliger was om daarin te kruipen. Hij deed het met liefde!

Na al deze hoogtepunten verliet Ricardo ons weer na 5 dagen. Erg gezellig dat hij er was! Wij hebben daarna zelf maar een autootje van het vervuilende type (Mazda2) gehuurd en wat trips het land in gemaakt. De benzine kost hier overigens 1,50 euro…het kan dus wel…

Eerste trip was naar het meer van Bled, één van de toeristische hoogtepunten van Slovenië. De eerste tussenstop hierheen is in Skofja Loka een fraai middeleeuws dorpje waar we net midden in het carnaval vallen.

Dan het meer van Bled waar het direct duidelijk is waarom dit zo populair is. De ligging van het dorp, het kasteel het eiland met klooster en het landschap eromheen zijn van uitzonderlijke schoonheid.

Een volgende trip met onze Mazdarati gaat richting Italië. Het gebied rond Aquileia om precies te zijn. We beginnen in Palmanova. Een bijzondere plaats die als een pizza met 7 punten als geheel gebouwd is. Alle straten lopen in dit patroon concentrisch vanuit het midden naar de oude vestingmuren. In het exacte midden blijft dan een enorm plein over met niet te vermijden Basiliek.

Het was ook direct duidelijk dat we in Italie waren beland er liepen namelijk een paar man met 2-takt bladblazers en enorme klereherrie de carnavalsconfetti van de ene kant van het plein naar de andere te blazen.

Aquileia, nu een klein plaatsje met 3500 inwoners was ooit 1 van de belangrijkste plaatsen in het Romeinse Rijk met meer dan 100.000 inwoners. Hier werden ook de eerste Christelijke concilies gehouden. Het had in de 5e eeuw echter de eer de eerste stad te zijn die door Attila de Hun met de grond gelijk werd gemaakt…zal waarschijnlijk de opa van Poetin zijn geweest.

Die grote historie is nog volop aanwezig. Hoogtepunt is het Kathedraal complex met nog veel overblijfselen uit de Romeinse tijd.

Aquileia ligt aan een riviertje dat uitkomt in de Lagune van Grado. Grado zelf was in de Romeinse tijd de haven van Aquileia en ligt op de grens van lagune en Adriatische zee. Hier gaan we ook nog even kijken omdat we dit gepland hebben als eerste stop met de boot na Izola.

Dan komt de grote dag dat Mr.Bean2 de bips weer in het water kan vleien. Na een proefvaart lijkt alles prima in orde te zijn…wel prettig als er gewerkt is aan diverse gaten onderwater.

In het water hebben we zelf nog wat klussen en moeten de mannen die het verniswerk van railing etc. doen hun werk nog afmaken. Hebben wij mooi de tijd om nog een dagje naar Zagreb te gaan. Deze hoofdstad van Kroatië ligt landinwaarts ca. 2,5 uur van Izola.

We doen hier een zogenaamde Guru walking tour, een lokale gids die je 2 uur rondleid en vertelt over van alles en nog wat. Mooie interessante stad met prima sfeer en heel veel street art.

De volgende dag rijden we nogmaals Kroatië in, nu richting de kust bij Rijeka. Uiteindelijk komen we hier in het vissersdorpje Volosko in een verrassend chique en geweldig restaurant terecht. Plavi Podrum blijkt achteraf als 1 van de beste restaurants rond de Adriatic gezien te worden. En terecht!

En dan het mooie moment van vertrek voor onze 2022 reis. Het is schitterend zonnig en stil weer. Een mooi afscheid van een schitterend land!

Na de oversteek van de Golfo di Triëste gaan we de lagune van Grado binnen en loopt de dieptemeter hard terug. Even verder komen we bij het toegangskanaaltje van de stad. We willen graag in het centrum liggen, echter in de pilot wordt dat afgeraden voor boten langer dan 12m. Gelukkig heeft dat Mr.Bean nog nooit afgeschrikt, dus ook nu niet. Er is echter nog een klein probleempje: er ligt een enorm werkschip in de ingang. Als we proberen om ons tussen de kade en de voorkant van dit schip te wringen blijkt langs de kant te weinig water te staan en lopen we langzaam vast in de modder. Achteruit dus. Dan komen er wat werklui van het schip te voorschijn en zijn ze zo onder de indruk van mijn Italiaans dat ze ruimte voor ons gaan maken! Geweldige lui! Even later varen we door het smalle kanaal tussen de visboten door naar het haventje.

Een mooie start van onze reis!

Volgende keer meer over Grado en de verdere avonturen in dit lagunegebied!

Cheers, André