Eindelijk een professionele kapitein!

Ja we zijn sinds 18 Augustus alweer op de boot. Ik heb mijn trouwe Mr.Bean2 blog lezers dus wat verwaarloosd, maar dat ga ik meer dan goed maken met meerdere episodes over de afgelopen enerverende weken. Om te beginnen een trieste mededeling: ik ben ontslagen als Kapitein. Het goede bericht is dat ik van Kapitein James mag aanblijven als Stuurman.

Dit alles vond plaats kort na onze onenerverende terugvlucht naar Corfu. Na de gebruikelijke klusjes bij terugkomst en bergen boodschappen kiezen we het ruime sop. Eerst nog wat baaiwerk maar al snel naar de Oude Mandraki haven in Corfu town om Ricardo, Linda en James voor een weekje op te pikken.

Al snel wordt de nieuwe hiërarchie op de Mr.Bean2 duidelijk. Niet alleen het moederschip maar ook het overige drijvende materieel wordt onder het wakende toezicht van Kapitein James gesteld. Zelfs het zwembad aan dek en de keuken zijn niet veilig! En opa maar denken dat dat ding voorop de boot een ankerlier is…blijkt dus een motorfiets!

Het is een fantastische week geworden. Voor de jonge familie de eerste keer in een vliegtuig, naar het buitenland en op een boot…en dan ook nog een week lang met je (schoon)ouders opgezadeld zitten!

Mr.Bean2 is een ideale boot gebleken voor zo’n rondrennende kleine kapitein. De verschansing is rondom hoog genoeg. Nergens kan je eraf vallen…en de airco was af en toe ook een zegen.

We hebben het varen bewust beperkt to wat baaiwerk rond Noord-Oost Corfu en Kassiopi. Na dit alles vertrekken ze nog voor een weekje naar een schitterend vakantiehuis in Gouvia voordat de terugvlucht, natuurlijk onder leiding van Captain James wordt aangevangen. Bedankt Linda en Ricardo voor dit mooie cadeau voor Opa en Oma!

Als jullie denken dat daarmee de rust was wedergekeerd op Beany heb je het mist. Het hele gezelschap wordt na een weekje namelijk afgelost door onze dochter Laura. Die gaat ook een weekje meevaren voordat ze nog wat tijd in Athene gaat doorbrengen. Erg leuk!

We pikken haar op in Gouvia Marina waar ook goede vrienden Bernie en Laura (onze lockdown buren) weer terug op hun boot zijn. De eerste avond gaan we dus met zijn allen uit eten/drinken. De Laura’s hebben daarbij het hoogste woord.

De volgende dag naar Paxos. Gaios om precies te zijn. Wie zich nog episode All women are stupid kan herinneren weet hoe we hier zo’n beetje alleen lagen. Dat probleem is inmiddels opgelost. Gaios doet zijn naam eer aan met een continue gevecht voor plekjes aan de kade, veel geschreeuw, gekruiste ankers…kortom de normale huurboot perikelen. Voor de liefhebber: tussen dit alles ontdek ik een erg fraai gerestaureerde klassieke Chris Craft. Geweldig mooi!

Natuurlijk ontkomen we ook met Laura niet aan de hike naar de Tripitos boog. Hij blijkt er nog te staan en is nog steeds indrukwekkend!

Na een dagje Gaios met de nodige shopping en natuurlijk een beroemd broodje Gyros gaan we naar het Syvota eilanden gebied. We hebben hier een mooi plekje om te ankeren, spelevaren en het dorpje Mourtos met de dinghy te bezoeken.

Omdat er een stevige wind is voorspeld gaan we een dagje eerder naar de Mandraki haven war Laura weer gaat afstappen. Dat is geen straf. Deze oude galleihaven van de Venetianen die in het oude fort zit is een belevenis op zich en het geeft de dames wat ruime mogelijkheden tot een shopping streak in Corfu town.

En raadt eens wie we tegenkomen als ik met Laura door de haven loop? Ricky en Andrea. Onze feestende vrienden. We moeten natuurlijk direct aanschuiven op het terras van de Yacht Club en wat biertjes doen. Erg leuk om ze nog even te zien voordat wij binnenkort Griekenland gaan verlaten!

In Mandraki komen ook Linda, Ricardo en de kapitein nog langs. De complete familie dus present op de Beanster. Fantastisch!

Aan alle mooie dingen komt een einde. Zo ook aan de aanwezigheid van Laura. Het was erg leuk om haar een weekje aan boord te hebben. Als zij in het vliegtuig naar Athene stapt vertrekken wij voor nieuwe avonturen noordwaarts the Adriatische zee in.

Eerste stop Sarande in Albanië voor zo’n 4000 liter tax free diesel (62c/liter). De kade daar lijkt wel een fuel station. Heel veel brandstof trucks die klaarstaan om alle boten af te tanken. Met name de superjachten die hier honderduizenden liters per stuk tanken. Gelijk ook maar even een Albanese SIM kaart gekocht (want niet EU). De stad maakt een opvallend vrolijke en levendige indruk.

Na zo’n duty-free moet je het land weer verlaten en dat komt goed uit want we willen nog langs het meest noordelijke Griekse eilandje Erikoussa. Hier komen we in een opvallend nieuw en verrassend goed georganiseerde haven terecht. Verder doet het eilandje enigzins Caribisch aan. Opvallend is dat de Griekse vlag hier halfstok hangt. Dat blijkt niets met ons vertrek uit Griekenland te maken te hebben maar alles met het overlijden van Mikis Theodorakis. Wie zegt u? De componist van de Sirtaki Zorba’s Dance…en die kent iedereen! Anthony Quinn en Marcello Mastroianni in de legendarische scene dansend op het strand. Kortom en held in Griekenland!

De volgende ochtend heel vroeg komt er een (voorlopig?) einde aan onze aanwezigheid in dit mooie land waar we veel nieuwe vrienden hebben gemaakt. Een paradijs voor bootjes mensen. We richten de boeg noordwaarts voor een lange 90nm tocht richting Durres Albanië. De dolfijnen zwaaien ons uit…of begroeten ons?

In de volgende episode alles over Albanië en onze roadtrip door dit bijzondere land.

Cheers, André