De naam van een Whatsapp groep die we al jaren hebben met goede vrienden Eric en Jaqueline. Ondanks de leeftijd hebben zij de eerste regel van de watersport goed begrepen: Een boot is mooi als deze van een vriend is!
Elk jaar vereren ze ons met een weekje aan boord en dat zijn altijd mooie weken! Dit jaar begon echter de invloed van de hoge leeftijd merkbaar te worden… Woensdag 30 juni zouden ze in Corfu aan boord komen. Wij dus alles in het werk gesteld om daar aanwezig te zijn inclusief een door Belinda met veel creativiteit en inspanning gemaakt luchthavenboordje.
Wat schetst onze verbazing toen wij die woensdag wakker werden met een appje in de Dobber bejaarden: we zijn weer thuis want vergeten het PLF formulier in te vullen! Griekenland eist een ingevuld Passenger Locator Form dat 24 uur voor vertrek online is ingevuld. Als je dat niet gedaan hebt kan je op Schiphol rechtsomkeert.
Dat beginnende Alzheimer hardnekkig is blijkt wel uit het feit dat Belinda er eerder nog een appje aan gewaagd had met zelfs de link naar dit formulier erin. Van Dobber- naar Tobber Bejaarden zullen we maar zeggen. Gelukkig is Eric’s zoon piloot bij Easyjet en was een nieuwe vlucht op vrijdag zo geregeld en werd het wel wat korter maar zeker niet minder gezellig!
Aan het einde van de vorige episode hadden we net de scootertocht op Ithaca met onze Franse vrienden achter de rug. De 2 dagen dat we daar lagen stond er een ongewoon harde wind dwars over de kade in Vathi. Het deed denken aan een paar jaar geleden op Amorgos. Zie: Under Attack Ook nu weer idioten op huurboten die bij kalm weer al moeite genoeg hebben om een boot aan te meren…maar dat weerhoudt ze er niet van om dat nu met F7 dwars te gaan proberen…en proberen…en proberen…terwijl de reeds gemeerde schippers proberen de schade te beperken. Nadere bestudering van dit bizarre gedrag inspireerde me tot deze “Mad Mooring guide for Rental boats”. Ik neem aan dat op veel rental boats een vergelijkbare instructie ligt.
- Je leert niets als je de grenzen niet opzoekt. Begin dus een kade te vinden waar minimaal F5 dwars overheen waait.
- Verzamel zoveel mogelijk mensen uit je gezelschap aan dek. Heel belangrijk! Omdat zij ook iets moeten leren geef je ze geen enkele instructie.
- Maak vooral geen plan waar en hoe aan te meren. Dat zou het veel te overzichtelijk voor iedereen maken.
- Weet trouwens iemand waar die vreemde plastic worsten aan dek voor zijn?
- Het beste is om het anker zo laat als mogelijk gereed te maken om te laten zakken. Doordat de eerste keer de ketting meestal vastloopt geeft het een extra zekerheid dat je je anker niet te vroeg laat vallen.
- Med mooring is op anker dus geen landvasten nodig!
- Zoek nu het drukste plekje aan de kade en zorg dat de duurste boten benedenwinds van je liggen. Je wilt niet al die moeite doen zonder grote gevolgen!
- Gooi nu zo laat mogelijk benedenwinds je anker uit waarbij het belangrijkste is om daarbij over minimaal 2 andere ankerkettingen heen te gaan. Groot voordeel van zo laat mogelijk je anker neerlaten is dat je niet hoeft te testen of het anker houdt. Dat kan later altijd nog terwijl je lekker tegen je buurman leunt.
- Terwijl je nu achteruit vaart en alle mensen aan dek boven de wind uit proberen te schreeuwen, probeer jij weer daar bovenuit te schreeuwen. Je zal zien dat de mensen op de andere boten en de kade dit goede voorbeeld direct overnemen!
- Bijna vergeten: Doe alles volgas!
- Je zal zien dat je helemaal op de verkeerde plek uitkomt. Geen probleem gewoon door blijven gaan. Volgas!
- Bij hernieuwde pogingen het anker inclusief de ketting van de andere boten weer volledig inhalen. Zo’n andere ketting over je anker haal je er bij voorkeur af met een pikhaak. 30 meter ketting weegt ongeveer 90kg dus dat moet makkelijk gaan!
- Na circa 4 pogingen en evenzoveel schadeclaims is er een kleine kans dat je daadwerkelijk de kade bereikt. Daar ga je waarschijnlijk iemand aantreffen die naar je landvast vraagt. Dat zijn die touwen die nergens aan vast zitten en ergens liggen. Neem de tijd om ze te zoeken en uit de knoop te halen. Gooi dan zo’n touw richting die zeur op de kade. Bij voorkeur de benedenwindse eerst en heel belangrijk: niet vastzetten op de boot! Mocht het touw toch vastzitten op een bolder zorg dan dat het touw over de railing en allelei accessoires gaat.
- Het touw ook nooit in 1 keer goed aangooien anders komt het niet in het water en is er geen mogelijkheid meer om het mooi om de propeller te wikkelen die nog in een volledig willekeurige richting aan het draaien is.
- Zowel bij hernieuwde pogingen als ook bij het uiteindelijke wegvaren is heel belangrijk om niet naar je anker toe te varen. Dat is zonde van de diesel. Gewoon met de lier de ketting binnentrekken. Dit geeft een veel grotere kans andere kettingen en ankers van de bodem op te vissen! Als er binnen een straal van circa 4 boten om je heen een boot nog steeds vastligt kan je je Mad mooring als mislukt beschouwen.
- Ook belangrijk bij het wegvaren: de bovenwindse landvast eerst losmaken. Je kan namelijk in de tussentijd een nieuwe buurman hebben gekregen waarvan je de verzekeringspapieren nog niet gezien hebt.
Ondertussen is het met de onze Franse vrienden erg gezellig op Mr.Bean2!
Dan wordt het tijd om langzaam richting het noorden te varen, naar Corfu…om de dobber bejaarden op te halen. Eerst naar Atokos. Een onbewoond eiland met de prachtige One House Bay. Hier treffen we ’s middags een familie zwarte varkens op het strand aan. Omdat we er nog een dag blijven zien we dat dit een dagelijks ritueel is. Sommige varkens zijn duidelijk van Duitse afkomst en graven een kuil in het strand om lekker in te poedelen.
Op Kalamos stoppen we bij de George, de officieuze havenmeester en tevens Taverna eigenaar. Geweldige vent die goed boert omdat de meeste bootbemanningen bij hem komen eten. Hij blijkt een prima gevulde Inktvis in elkaar te kunnen schroeven!
Inmiddels is het weer reteheet (meteorologische term) geworden en willen we het liefst in een baaitje liggen met wat wind en mogelijkheid tot overboord springen. In Porto Atheni, 1 van onze favorieten, voegen ook Ben en Deb zich bij ons. Zij hebben vriendin Sandy meegenomen, eveneens een mooie typische Brit.
Laatste stop in the Inland Sea wordt Paleros. De thuishaven van Ricky en Andrea. Hun dochter Leonie is er ook en we gaan ’s avonds naar de claim-to-fame van Paleros: curry restaurant Panorama. Erg lekker! De volgende dag voegen Ben en Deb en ook Paul en Suzy zich bij ons. Het haventje ligt vol met charterboten dus we ankeren voor het strand…geen straf met dit weer. ’s Avonds wordt het erg gezellig als we eerst met de hele bups gaan eten in de überhippe lounge club Senzo Mare. Wanneer we middernacht de weg terug naar de haven proberen te vinden komen we Ricky en Andrea nog tegen in de pub waar ze Wales – Denemarken hebben gekeken. Volgens goede gewoonte zijn ze volledig kachel wat ertoe leidt dat Ricky om de haverklap in een limbo schiet en Andrea een spagaat doet…opvallend lenig. Veel foto’s zijn er gelukkig niet gemaakt…
De volgende dag blijven we hier geankerd liggen en besteden we met Paul en Suzy aan waterskiën, tuben etc. Ze nodigen ons uit om de volgende dag in een baai even verderop ’s avonds een bbq op het strand te doen. Paul is duidelijk ervaren hierin. Erg leuk!
Via het fraaie Two Rock Bay bereiken we uiteindelijk Gouvia Marina…nog onwetend van het vergeten formuliertje. Dan nog maar even een dagje ankeren om vervolgens in de Old Port van Corfu Town zelf te gaan liggen waar we de Dobber Bejaarden kunnen oppikken. In deze haven is het verboden aan te leggen en dus krijg je een boete van 50 euro per dag (dat zou ongeveer een normale prijs zijn voor een haven hier). Je kan dus gewoon blijven liggen, maar elke dag komt er iemand langs om je een boete van 50 euro te geven. Een mooie Griekse oplossing voor een bureaucratisch probleem.
Met Eric en Jaq maken we een mooi rondje Corfu, Plataria, Sivota en Lakka op Paxos om daarna weer terug te keren naar de Mandraki haven bij Corfu stad. Erg goed om ze weer te zien en bij te praten. Er zijn veel wereldproblemen opgelost geholpen door de nodige Ouzo!
Wij blijven nog een dagje in Mandraki liggen op weer wat op adem te komen. Omdat we zelf ook nog maar een goede week hebben voor we de 15e in Gouvia Marina moeten zijn om vervolgens de 17e terug te vliegen naar Nederland, gaan we een beetje baai hoppen langs de Noord-Oost kust. Daar zijn we nog niet echt geweest en schijnt erg fraai te zijn. Dat is geen woord teveel. We komen terecht in de Kalami baai die beroemd is door het restaurant The White House. Nu een fine-dining restaurant maar in de jaren 30 het huis van schrijver Lawrence Durrell. The Durrells zijn als familie, schrijvers en inmiddels TV-serie erg populair onder de Engelsen. Het is hier zo fraai dat we er 4 dagen blijven liggen. Met Teddy maken we wat excursies naar de andere baaien .
Nu liggen we in Kassiopi aan de Noord kust. Vanaf hier gaan we afzakken naar Gouvia en een maandje naar Nederland met als hoogtepunt de verjaardag van kleinzoon James!
Met recht dus Dobber Bejaarden!
Cheers, André