Zegt Elleni van Taverna Stavros in Sivota. Gelukkig doelt ze niet op het weer maar op de afwezigheid van boten in de baai. Dit is 1 van die schitterende plekjes in de Ionian, in dit geval op het eiland Lefkas. In een normaal jaar zou het hier nu vechten om een plekje zijn tussen alle huurboten en flottieljes, nu is het zo goed als leeg. Wij kunnen nog 2 andere “toeristen” ontdekken. De overige boten zijn local of te verhuren.
Circa de helft van de Taverna’s en koelkastmagneetshops zijn open. Je moet de Grieken nageven dat ze niet bij de pakken neer gaan zitten, ze moeten wel. Ik kan me echter niet voorstellen dat het rendabel is dit soort tenten open te houden voor die paar toeristen die langskomen. Van de bootjes die nog wel langskomen moeten ze het ook niet hebben want dat zijn veelal de doorgewinterde live-aboards…vaak op een budget…dat is ff wat anders dan een flottielje van 10 boten met mensen in vakantiestemming die het geld laten rollen.
Voor ons is het een beetje dubbel. De Ionian is 1 van de drukste vaargebieden van de Med. We waren vorig jaar al gewaarschuwd voor horrorsituaties met veel te volle haventjes en baaien die nog verder worden opgeleukt door huurbootpiloten die denken dat het ankeren of aanleggen van een boot ongeveer hetzelfde is als het parkeren van een auto. Daar hebben we nu dus geen last van…heerlijk! Maar je gunt het de mensen hier niet…veel bedrijfjes gaan ongetwijfeld het volgende seizoen niet halen. Het is beschamend als je deze mensen moet gaan uitleggen dat we in Nederland inmiddels zo volgevreten en afgestompt zijn, dat we ons vooral druk maken over al dan niet geslaagde grappen van een bejaarde voetbalanalist en het enorme racisme- en discriminatieprobleem. De Grieken weten uit ervaring dat dit het laatste decadentiestadium is voordat een beschaving aan zichzelf ten onder gaat…
Ondertussen zien we dus de mooiste plekjes in alle rust. Het begon allemaal een ruime week geleden. Onze quarantaine was afgelopen op maandag. Dus nog een dagje Messolonghi om boodschappen en een terrasje te doen en lekker uit eten in het dorp bij Ola Xyma, een aanrader als je nog eens in deze hoek verzeild raakt. Het is duidelijk dat de Grieken de lockdown helemaal zat zijn. We merken eigenlijk heel weinig van maatregelen. Veel mensen op straat en terrassen. Druk in de restaurants. Iedereen omhelst en knuffelt elkaar weer als vanouds en de obers hebben meestal een mondkapje aan 1 oor hangen. Het is hier een ver-van-het-bed-show. In Messolonghi en omgeving zijn geen COVID cases geweest. Exact nul.
We hadden in de Marina al wat opgetrokken met Engels/Iers stel Kevin en Susie. Zij hebben net een bizarre zeiltocht van Maleisië naar hier achter de rug terwijl de Corona-idiotie toesloeg…en ze dus in bijna geen enkel land meer mochten aanleggen…en het water, diesel en voedsel op raakte. Kortom ze zijn blij dat ze er zijn. Onze gezamenlijke Engelse vrienden Tony en Pat zijn al een tijdje aan het varen en ze vragen of we mee gaan naar Astakos als eerste stop voor een reünie. Altijd leuk!
Na veel eten drinken en lachen steken wij de volgende dag de “binnenzee” over naar Kioni op Ithaca. Dit is een schitterend dorpje in een zo mogelijk nog mooiere baai. Je voelt je in een soort van ansichtkaart. De eerste dag liggen we hier alleen.
Belinda heeft de volgende dag een mooie hike gevonden die we kunnen doen. Slechts 5km en maar 80m hoogteverschil. Vooral dat laatste is cruciaal omdat Ithaca een erg hoog eiland is. Wij op pad. Toen ik na de zoveelste bocht het pad alleen maar verder omhoog zag gaan en ik in mijn gedachte al de Eiffeltoren in ons – toegegeven erg fraaie – uitzicht had geplaatst, kwam Belinda er op haar telefoon achter dat we 14km met 500m!! hoogteverschil aan het doen waren. Holy crap! Toen we eindelijk op het hoogste punt de route naar beneden begonnen, kwamen we er ook snel achter waarom die rood was weergegeven. Dit was geen pad maar een soort van naar beneden klauteren terwijl je blijft zoeken naar de volgende markering. Lang verhaal kort heb ik het na 5 uur terug in het dorp op een zuipen gezet!
Een dag later kwamen ook beide zeilboten van onze vrienden binnenlopen en moesten we dat laatste nog eens dunnetjes over doen. En later op de avond ook nog met Bart en Jaap, een Nederlands stel die al jaren in dit gebied varen en ons prima tips kunnen geven. Leuke Amsterdammers (we hebben ze gevonden!) met een mooie kijk op het leven.
Na 3 dagen Kioni schuiven we een eiland op en gaan naar Fiskardo op Kefalonia. Dit is het St.Tropez van de Ionian.
Wat later op de dag zien we geheel toevallig ook Bart en Jaap binnenlopen en naast ons aanleggen. Jaap blijkt een absolute encyclopedie van mooie plekjes tussen Corfu en de Peleponessos. Een dag later legt daarnaast een jong Engels stel aan. Die kunnen daarbij onze hulp goed gebruiken…om van de stenen af te blijven. Het blijkt dat hij vorig jaar heeft leren zeilen en ze 3 dagen geleden deze boot hebben gekocht, alles thuis verkocht en nu op deze oude 38 voet Bavaria gaan wonen. Zij is druk zichzelf te overtuigen dat ze dit leuk vindt…terwijl er veel dingen zowel technisch als qua varen (nog) misgaan. Leuke mensen!
Als het niet druk is en je ligt een paar dagen in dit soort dorpshaventjes met de bips tegen de kade, wordt je een beetje onderdeel van het dorpsgebeuren. Zo komen we hier Captain Malakka tegen. Een oudere Engelse man, alleen op een groot zeiljacht die hier al honderd jaar komt. Briljante understated Engelse komediant die zijn bijnaam – Malakka betekent zoveel als rukker – hier heeft verdiend omdat hij jaren geleden zijn anker over die van een toeristenboot gooide en toen werd uitgescholden voor Malakka. “That is Captain Malakka to you!”. Er zijn zelfs T-shirts van in deze haven.
Dan de enorme oversteek van 10 mijl naar Sivota op Lefkas waar we nu zijn. Zelfde recept: schitterend en heel rustig. Vandaag hebben we een auto dus gaan we Lefkas maar eens onveilig maken.
Vrijdag varen we naar Paleros op het vasteland om vrienden Eric en Jacqueline op te pikken voor een weekje fun-in-the-sun. Leuk!…als de vlucht doorgaat…en ze in Athene niet te moeilijk doen…
… en zo zijn we weer terug bij de decadentie waar elke beschaving aan ten onder gaat…als er niks anders meer belangrijk is dan een virus waar je een zeer kleine kans op maakt het te krijgen en als je het krijgt een extreem kleine kans hebt eraan te overlijden (klussen in huis is gevaarlijker…daar ben ik dan ook mee gestopt)…maar wel 24 x 7 paniekzaaien en mensen hun voortbestaan, gezondheid, basisvrijheden en levensvreugde ontnemen.
Sorry, bijna vergeten, het enorme probleem van racisme en discriminatie in Nederland is natuurlijk ook heeeeel belangrijk!
Cheers, André