We zijn op Ithaca! Yep dat eiland waar Odysseus ooit de koning was. Maar dat was niet genoeg, dus hij met Brad Pitt en nog wat Greco-maatjes op pad om Helen van Troje terug te halen. En-passant bedenkt hij nog een leuke trucje om de 10-jarige belegering van die stad te beëindigen…iets met een paard. De terugreis naar Ithaca verliep op zijn zachtst gezegd met de nodige hobbels en omwegen. Dit alles briljant beschreven door Homerus in de Odyssey.
Op Mr.Bean2 is het de afgelopen weken niet veel anders geweest. Na onze winterstop in Messolonghi hadden we bedacht als eerste richting Ithaca te varen…maar ook wij zullen Poseidon wel ergens beledigd hebben want dat ging niet zonder slag of stoot.
Om te beginnen had ik vorig jaar op de laatste dag voor ons vertrek richting Amsterdam ontdekt dat er een haarscheur in een lasnaad van de uitlaat van Beany zat. Aangezien de 8,3 liter diesel zeker zo flatulent is als zijn baasje, leverde dat nogal wat roetsporen op. Dat moesten we bij terugkomst dus repareren.
Echter de week voordat we terugvlogen naar Athene (8 februari) hebben we nog 2 dagen onze kleinzoon James over de vloer gehad. Geweldig!…maar had wel iets onder de leden dat zich vervolgens bij mij manifesteerde toen we net op de boot aankwamen…het begon dus met 3 dagen in bed. We moesten zelfs de zondagse BBQ in de haven laten schieten!
Daarna dus wat klussen, waaronder het demonteren, lassen en monteren van de RVS uitlaat. Een Engelse vriend van ons, Tony, blijkt heel ervaren in laswerk en heeft zelfs alle apparatuur aan boord. Reparatie geslaagd!
Dan het TEPAI feest. Dit is niet het Griekse carnaval maar de afkorting voor de Griekse vaarbelasting die ze vorig jaar hebben geïntroduceerd. Om die niet te hoeven betalen als je stil ligt moet je je scheepsregistratiepapieren bij de lokale Port Police inleveren. Dat hadden wij dus eind november gedaan. Vol goede moed nu dus de TEPAI voor februari en maart via een bizar on-line systeem betaald en naar de Port Police om onze papieren weer op te halen. Het is jammer dat je in die kantoren geen foto’s mag maken want het is een complete Monty Python sketch. 8 ambtenaren in een veel te klein hok waar het 30 graden is omdat de knop van de radiator kapot is (ik verzin het niet).
Er is er altijd 1 die iets doet en de rest zit redelijk onverholen youtube te kijken, de lokale Gamma catalogus door te bladeren etc. Als je er 1 aanspreekt is dat altijd de verkeerde en verwijst deze je naar die ene die het al retedruk heeft. Ik vermoed dat ze ’s morgens dobbelen om te bepalen wie die dag de lul is. Als je dan eindelijk bent doorgedrongen tot deze persoon blijken de papieren onvindbaar, heb je de verkeerde spullen bij je, begrijpt niemand hoe het werkt etc. Uiteindelijk na een paar uur de papieren weer terug en zijn alle documenten goed bevonden.
De volgende dag vertrekken we. Schitterend weer, alles werkt prima en we varen de haven uit. Dan zet Belinda altijd de watermaker aan (een apparaat dat van zeewater drinkwater maakt). Deze eerste keer moet ze dan ook de buitenboordkraan opendraaien. Als ze dat doet heeft ze de hele kraan in haar hand die van de huiddoorvoer is afgebroken. Lange verhaal kort blijkt het licht dat de watermaker heeft gemonteerd een niet zeewaterbestendige balkraan te hebben gebruikt die tot stevige galvanische corrosie met de bronzen huiddoorvoer heeft geleid. Geef het een paar jaar en dan is dit het resultaat: een gat in de bodem onderwater…geen goed ding op een boot…
Een geluk bij een ongeluk was dat de corrosie zoveel “metaalpoeder” in de doorvoer had veroorzaakt dat het gat grotendeels afgesloten was. Direct omgekeerd en even later liggen we weer op ons vertrouwde plekje. Omdat we in deze haven niet uit het water kunnen, moeten we bedenken hoe we de huiddoorvoer vervangen onder water…bij voorkeur zonder te zinken…
De duiker, die een paar dagen eerder al ons onderwaterschip had gereinigd, is ’s middags al ter plaatse. We bedenken, gesteund door wat youtube filmpjes, een methode om de oude doorvoer te verwijderen en de nieuwe afgekit te plaatsen. Uiteindelijk lukt dit de volgende ochtend!
De dag erna poging 2. Zelfde recept: schitterend weer en op pad. Nu gaat alles goed en komen we ’s middags aan in Vathi, de hoofdstad van Ithaca. Het is adembenemend mooi. Als we een aankomst biertje zitten te doen in onze kuip komt de Port Police even buurten. Of ze de papieren mogen zien…tuurlijk…en of ik even mee wil lopen naar het kantoor om wat formulieren in te vullen. Ik pruttel nog wat maar loop gedwee met de man mee.
Op het kantoor wordt ik overhandigd aan de opperwachtmeester (denk ik) die al onze papieren begint door te pluizen: Zeebrief (scheepsregistratie), meetbrief, verzekering, BTW verklaring, DEKPA (het Griekse transitlog voor pleziervaartuigen), crewlist, paspoorten en de TEPAI. Ik was overtuigd dat alles klopte en daarin bevestigd door de Port Police in Messolonghi en alle voorliggende Griekse havens waar we sinds Turkije zijn geweest. Echter…deze dienstklopper wist in onze DEKPA te ontdekken dat ons attest verlopen was. Dat is een stempel die je elk jaar moet halen bij de Port Police…vraag me niet waarom. Een verlopen DEKPA betekent 500 euro boete vertelt hij me doodleuk.
Na alle Griekse bureaucratie (lees: idiotie) in mijn gebruikelijke kalmte ondergaan te hebben, begin ik nu genoeg te krijgen van deze farce. Een heel leger Port Police voor hem heeft in die DEKPA zitten stempelen en handtekeningen gezet en nu verteld deze man mij dat wij eigenlijk sinds september al illegaal rondvaren in Griekenland. Naar de letter van de wet blijkt hij nog gelijk te hebben ook! Ik ben het zat en vertel hem letterlijk dat hij maar iets obsceens met zichzelf moet gaan doen, gris de papieren van het bureau en wil het pand verlaten…geen handige actie…dit is formeel Militaire Politie… Voordat ik bij de deur ben staat daar al iemand die deze dichtgooit en mij vertelt dat ik heel gauw moet gaan zitten, geen toestemming heb om het pand te verlaten en nog wat meer welgemeende adviezen…
In het kader van Pick your Fights heb ik inmiddels door dat ik deze niet ga winnen en ga dus zitten. Oppertje komt wijdbeens voor me staan om te vertellen dat hij iets meer respect verlangt. Ik leg hem, nu wat kalmer, uit dat ik een EU burger ben die het recht heeft om door officiële politie ambtenaren consistent behandeld te worden. Ik leg hem ook uit dat al het gestempel van zijn collega’s op de DEKPA bewijst dat dit niet het geval is en er dus sprake is van willekeur. Omgekeerd leg ik hem uit dat als ik geweten had met een verlopen DEKPA binnen te lopen met het risico op 500 euro boete, ik dat natuurlijk nooit gedaan zou hebben en gewoon had gezegd dat we net uit Italië kwamen en een nieuwe DEKPA willen hebben.
Hij lijkt de logica daarvan in te zien en verdwijnt om met zijn baas te gaan praten. Even later keert hij terug en vraagt me mee naar buiten te lopen. Daar geeft hij mij de keuze om niets te doen, ze stempelen gewoon deze DEKPA zonder boete…maar met het risico in een volgende haven eenzelfde episode door te maken, of ik kom morgen terug en zeg dat we uit Italië komen en zij verzorgen een nieuwe DEKPA. Dat laatste kost 50 euro, maar dan hebben we gelijk een schone lei. Ik kies het laatste. Ik bedank hem voor het uitsteken van zijn nek. Als we naar binnen lopen zegt hij nog: “You were very close to being arrested”…
De volgende dag hijs ik me in mijn bureaucratische pantser en ga vol goede moed naar de Port Police. Iedereen was al op de hoogte. Er lag al een briefje klaar om via een bank en het gemeentehuis 50 euri te gaan betalen en dan komt alles goed. “You’re coming from Italy aren’t you?” vraagt de man achter de balie…Yes!
Vergeleken hierbij was die Odyssee een eitje!
Gelukkig was het niet alleen kommer en kwel de afgelopen weken. In Mesolonghi beschikken we over een auto. Wij dus op de pont en naar de Peleponnesos. Onder meer naar Karavalti. Dat is een plaatsje in de bergen waar je met een tandradtrein vanaf de kust naartoe kunt. Dat treintje rijdt door een diepe canyon. Erg fraai!
Dit is voor de Grieken een ski-resort en het heeft ook de sfeer van een alpen dorpje compleet met ski-verhuur etc…overigens geen sneeuw gezien.
Nog wel een stukje historie meegepakt van WW2. Het Griekse verzet was, zoals bekend, iets heftiger dan wat bonnenboekkantoren overvallen. In deze bergen is veel en hard gevochten. De Duitsers waren dit op een gegeven moment zat en verzamelden ergens december 1943 alle dorpsbewoners in de lokale school. De mannen boven de 13 jaar werden afgevoerd en buiten het dorp met machinegeweren vermoord. De school waarin vrouwen en kinderen waren achtergebleven werd in brand gestoken. De vrouwen wisten te ontsnappen… Die school is nu een indrukwekkend museum over deze tijd.
Op Ithaca vallen we midden in het Carnaval. We liggen aan de dorpskade aan het centrale plein waar veel georganiseerd wordt. Het blijkt hier veel meer een kinderfeest te zijn. Je ziet ook veel Venetiaanse maskers (die hebben hier ook een tijdje huisgehouden).
Ithaca is een heel fraai en groen eiland. Het doet, ook qua kleuren en architectuur, eerder Italiaans dan Grieks aan.
Over dit eiland, buureiland Kefalonia en verdere Griekse mythologie en avonturen de volgende keer meer.
Cheers, André