“Wat zegt U??!!”, “35 jaar geleden??!!”. Ja het is echt waar. Je zou het niet zeggen als je onze jonge goddelijke lichamen ziet, maar onze eerste vakantie samen was 35 jaar geleden! Belinda et moi deden toen een road trip door Italië en…Griekenland! Grofweg: Rotterdam, Venetië, Brindisi, overvaren naar Corfu, overvaren naar Patras, Peloponnesos rond, Athene, terugvaren naar Venetië, Bern (voor mijn werk…anders stop ik niet in Zwitserland!), Rotterdam. En dat alles in een week of 5. In een hemelse auto: een GTV6. Van die hele trip hebben we geen enkele foto. Kan je je nu niet meer voorstellen…mijn telefoon zal wel stuk zijn geweest…
Momenteel “raken” we onze oude road trip voor het eerst. In het schitterende Nafplion. We zijn er in die 35 jaar niet echt op vooruit gegaan. Toen in – onze collectieve herinnering – een schitterend romantisch hotelletje, nu aan een betonnen kade in een industriële haven.
De Venetiaanse burcht, die toen nog vrij nieuw was, staat er nog steeds…en het is nog steeds 999 treden omhoog. De hop-on hop-off brengt uitkomst. Wij vroegen ons al af wat zo’n ding in een klein plaatsje als Nafplion doet…en dat is dus ook niet veel meer dan omhoog naar de burcht rijden en weer naar beneden. Daarbij zit je dan volledig voor lul met oordopjes in te luisteren naar een Grieks-Engels sprekende mevrouw die de hele geschiedenis van Nafplion uiteen zet…als ze boven de luidruchtige Russen uit kan komen die ook in de boes zitten.
We liggen hier niet alleen maar om nostalgische redenen. Er gaat een front passeren met 2 dagen regen en onweer…en dan is het wel prettig bij een wat grotere plaats te liggen. Het weer is tot nu toe verbazingwekkend. Al weken bijna elke dag 25gr, zonnetje, weinig wind. Heerlijk! En ook na dit frontje belooft de Griekse Meteo weer hetzelfde…maar beware of Greeks bearing gifts!
Vorige keer hadden we nog maar net de beroemde brug gepasseerd. Vanuit Chalkis hebben we het grote eiland Evia verkend. Waarbij de vaak onverharde wegen nogal een beperking vormden voor het rondtoeren.
Van Chalkis varen we op een mistige ochtend naar de Voufalo baai. Wij hadden gedacht in oktober alleen te zijn in dit kleine pittoreske baaitje…uiteindelijk liggen we er met 8 boten! Plus een aantal campers langs de kant. Niet zo vreemd dat de Taverna van een stevig opgeverfde Moldavische dame nog steeds open is. Zij is verbaasd als we melden dat we met onze boot ook 700 meter Moldavische oever in de Donau Delta hebben bezocht. Erg gezellig!
Dan een stevige ruk het Evia Channel uit, rond Cap Sounion naar Aegina in de Saronische Golf…dat is dat stukje water tussen Athene en de Peloponnesos met veel eilanden. Cap Sounion is beroemd door de Poseidon tempel. Omdat ik er nog steeds niet uit ben welk geloof de ware is, toch maar even een offer gebracht aan de God van de Zee…en misschien nog belangrijker: de logogever van Maserati!
Als we ’s avonds de haven van Aegina in willen varen blijkt dat een wat optimistische actie. Dit haventje ligt ram vol eind oktober!! Ze liggen zelfs dubbel geMedmoored (mooi werkwoord). Sterker nog, de ankerplaats voor de haven ligt ook al helemaal vol. Wij ankeren een beetje aan de rand want het is windstil. Dat verandert echter in de nacht en de volgende ochtend liggen de geankerde boten lekker te hopsen in de golven de met de NW4 het baaitje in lopen. Om 10 uur zien we een ware exodus van zeilboten uit de haven en bemachtigen we een plekje aan de stadskade.
Door de combinatie van nabijheid van Athene, uitzonderlijk mooi weer, herfstvakanties in veel Europese landen en idioot veel huurboten en flottieljes in de mega marina’s van Athene, lijkt het hier wel hoogseizoen.
Ondanks de toeristen is Aegina een erg leuk eilandje waar groente en fruit vanaf bootjes in de haven wordt verkocht en er natuurlijk idioot veel en grote kerken en kloosters zijn…waarvan je sommigen alleen naakt mag bezoeken… Waar ze in de Katholieke kerk nog wat worstelen met hun perverse seksuele voorkeuren zetten de Grieks-orthodoxen het gewoon bij de ingang…wel zo duidelijk.
Interessant vonden wij de Paleochoria. De niet te vermijden verlaten hoofdstad van het eiland boven op een berg. De meeste huizen zijn ruïnes of verdwenen maar alle kerkjes, meest Byzantijns, staan er nog en de meeste worden nog onderhouden.
Een ander indrukwekkende site is de tempel van Aphaia, een lekker wijf uit Kreta die daar ontsnapte aan een gedwongen huwelijk en door een visserman van Aegina werd gered uit zee. Ook hij drong zich op aan deze beauty en zij vluchtte naar de top van de berg en verdween. De visser geloofde dat zij was opgenomen door de Goden en plaatste op de plek een altaar dat uitgroeide tot de tempel ca. 500 BC.
Poros is de volgende stop in de Saronic. Een bijzonder eiland met een nogal Italiaanse sfeer en uitstraling. Het ligt bijna tegen de Peloponnesos aan waardoor er een omsloten baai ontstaan is. Hierdoor kan je rondom een groot deel van het eiland redelijk veilig aanleggen. Als eerste komen we hier Hans en Ingrid tegen. Een Brabants stel die al enige jaren op hun zeilboot Aeolos rondvaren. Wij passen ons makkelijk aan aan de Brabantse lifestyle. Ouzo, bier, wijn en Griekse spijzen vloeien rijkelijk!
Oude Engelse vrienden Ben en Deborah Gordon blijken in de buurt rond te rijden. Zij komen de volgende dag langs voor een paar dagen op de boot. Erg gezellig!
Het is duidelijk dat ze als eigenaren van de beroemde Londense Gordon’s Wine Bar, van hun hobby hun werk hebben gemaakt.
Zij gaan een Catamaran huren in Athene met een andere gezamenlijke vriend, Martin Connely…mijn lever vreest al dat we ze weer tegen gaan komen de komende weken.
Hydra is voorlopig even het laatste Saronische eiland en wat voor één! Erg fraai, autovrij en een mooi haventje. Dat is helaas niet geheim gebleven. In de zomer kan je een plekje in de haven vergeten en zelfs nu wordt er dubbel geMedmoored.
Speciaal voor zwager Frans hebben we een kleine bedevaart gedaan naar het huis van Leonard Cohen. Niet moeilijk te vinden want deze vrolijkert had het feestelijke Griekse blauw vervangen door grijs. Hij was niet thuis…
De volgende dag moeten we gedwongen het haventje verlaten omdat er een zeilrace met 42 boten aan komt. Dan maar een trip down memory lane en naar Nafplion…waar we het heugelijke nieuws ontvangen dat broer René volgende week op Aegina, op de terugweg richting het kanaal van Korinthe, opstapt! Lachen!
Daarover en over de bucket list passage van het beroemde kanaal de volgende keer meer!
Cheers, André
Errug leuk te lezen B&A!
Dankjewel en hgrt Sonja&Arend