De afgelopen week stond in het teken van veel ontmoetingen met oude bekenden. Om te beginnen lagen we nog maar net op het ieniemini-eilandje Arki of Arend en Sonja Bon komen binnenvaren met hun Grand Banks trawler. We hebben hen ruim een jaar geleden ontmoet op de Dusseldorf Bootshow omdat zij de reis over de Donau naar de Med een jaar voor ons gedaan hadden en ze daar veel over konden vertellen. Erg leuk en gezellig om ze hier weer te ontmoeten!
Daarna hebben we Linda en Ed opgepikt in Lakki. Hun catamaran moest uit het water voor een grote reparatie aan de saildrive. Toen hij eenmaal op de kant stond werd medegedeeld dat ze er pas over een week aan konden beginnen…das 2x pech. We hebben ze toen aangeboden om een paar dagen met ons mee te varen rond Kalymnos. Voor ons ook erg handig omdat zij de omgeving erg goed kennen…erg gezellig maar minder goed voor de lever…
Nadat we Ed en Linda weer op de ferry terug naar hun boot hadden gezet, leggen we aan in de oude haven van Kos en pakt een Nederlander onze lijnen aan. In eerste instantie had ik niets door, maar wel zo’n vaag gevoel “die ken ik ergens van”. Lang verhaal kort bleek het Mark van Kemenade te zijn die ik ruim 10 jaar geleden een paar keer zakelijk heb ontmoet. Hij was directeur van een concurrent. Hij en zijn vrouw zijn ook zo goed als gestopt met werken, hebben een hele grote catamaran gekocht en zijn ook 2 jaar geleden begonnen met een reis naar de Lofoten in Noorwegen…sterker nog…ze hebben ons blog gelezen voor hun reis! …weer een aanslag op de lever.
En dan sta ik vanochtend in een watersportwinkel in de jachthaven van Kos hoor ik ineens achter me “Kennen wij elkaar niet uit Symi van de Mr.Bean?”. Blijkt het “Dokter” Max te zijn. Met hem en zijn (inmiddels ex) vriendin hebben we vorig jaar op Symi aan de lever gewerkt. Hij is hier nu met een vriend om de boot klaar te maken voor het seizoen. Kos marina is zijn vaste ligplaats. Ik was overigens in die winkel voor een nieuw blok voor onze kraan. Uit de oude waren de lagers versleten. De winkel had niet de goede…maar Dr. Max wel…tijd voor een biertje op Mr.Bean2 dus…
Vorige week waren we net op Arki aangekomen. Het meest Noordelijke eilandje dat we voorlopig aan gaan doen. Hier wonen 40 mensen en is er 1 taverna open, gerund door Manolis (zo heten alle tavernahouders, begalve zijn broer) die hier geboren is…bijzonder. Er is zelfs een schooltje…met 1 leerling, geen geintje.
Schitterend authentiek eilandje. De taverna is een belevenis op zich. Het is het sociale middelpunt van het eiland waar de eilanders bij elkaar komen en heel veel lullen, sowieso een liefhebberij in Griekenland. Het mooiste zijn de oude vissers. Echte mannen die in elk weer uitvaren in hun schitterende mini-bootjes.
Als je hier voor je rust denkt te komen, kom je bedrogen uit. Op een ochtend heb ik me laten overhalen om een belachelijk eind omhoog te gaan lopen naar, grote verrassing, een kerkje boven op de berg. Het is een grote klereherrie! Het sterft van de geiten die allemaal een bel om hebben en daar dan bovenuit proberen te blaten…en dan is het kerkje ook nog eens dicht…
Dan via Lakki, waar we Linda en Ed oppikken, naar de Palionisos baai op Kalymnos. Ook hier is 1 taverna open gerund door een familie die goede kennissen van onze gasten zijn. We pikken, voor het eerst dit jaar, een mooring boei op van de taverna en worden als familie onthaald. Mooie mensen, lekker eten!
Volgende dag naar Pothia, het hoofdplaatsje op Kalymnos. We hebben al een aantal dagen heel weinig wind. Iets dat we hier niet gewend zijn. Op het spiegelgladde water zie je alles, zo ook een enorme school dolfijnen. Als we in de buurt komen zie je ze al met een enorme vaart richting de boot komen. Een minuut of 10 zijn er zeker 15 – 20 van deze schitterende beesten met mr.Bean2 aan het spelen. Het blijft een bijzondere ervaring.
In Pothia voor het eerst dit jaar Med-style op eigen anker met de bips tegen de kade…en de boot ook… Bijzonder stadje. Veel bedrijvigheid, grote haven, enorme visvloot. Kalymnos is beroemd als “spons centrum”. Hier leefden de duikers die sponsen opvisten. Nog steeds wordt dit gedaan, maar nu met apparatuur. Een heel triest gezicht is de hoek in de haven waar de in beslag genomen schepen liggen. Deze zijn veelal voor smokkel, ook van vluchtelingen, gebruikt en liggen nu te verrotten…sommige drijven nog…
Ook hier worden we als familie begroet door de eigenaren van Stuka’s taverna. Dit is dezelfde familie als die van de vorige baai. Je komt bij deze mensen echt niet weg zonder eerst wat te drinken en eten…veelal heerlijk dolmades (gevulde wijnbladeren) of andere mezze.
Ed had een Suzuki Alto gehuurd waarmee we nog een dagje het eiland verkend hebben. Dramatische landschappen. Kalymnos is een beroemde bestemming voor klimmers. Veel steile verticale bergen waar je mensen vreemde capriolen op ziet uithalen.
Ik ging hier nog op zoek naar een nieuw blok voor de kraan en kom in een fantastische Malle Pietje winkel terecht. Ergens in de klerezooi zit zelfs een oud mannetje die ongeveer net zoveel Engels spreekt als hij tanden in zijn mond heeft. Als hij eindelijk door heeft wat we zoeken en hij niet de juiste maat heeft, moeten we mee naar een ander pand met zo mogelijk nog grotere klerezooi…helaas geen blok maar wel een mooie ervaring rijker.
Over ouderen gesproken. Die zijn hier nog behoorlijk actief, niet altijd als keuze. Zo rijden er veel op briljante 3-wielers als soort van koeriersdienst.
Van Pothia naar Kos stad. Dat wordt voor het eerst dat we ergens de tweede keer komen. Vorig jaar zijn we hier een paar dagen geweest met zwager(in) Sandra en Rob. Belinda wilde er graag naar terug. Aan de aardbevingsschade is volledig volgens Grieks model, nog helemaal niets gedaan. Ik denk dat ze wachten op de volgende zodat het weer een beetje goed komt te liggen…of een EU subsidie voor het herstel.
Dit keer gaan we het eiland eens verkennen…ff kijken wat voor voertuigen ze hier allemaal hebben.
Daarover de volgende keer meer.
Cheers, André