We zijn op het eiland Symi, in de haven van Galios om precies te zijn. Dat lijkt te impliceren dat er nog veel meer plaatsjes op dit eiland zijn…dat is niet zo. Het is eigenlijk een behoorlijk desolaat eiland met amper wegen en 2 plaatsjes Galios en Pedi die dicht op elkaar liggen…en het is 1 van de mooiste dorpjes die we ooit gezien hebben.
Officieel leven op dit eiland 3100 mensen, Iedereen weet dat het er ca. 4000 zijn…maar een bijzondere Griekse wet bepaalt dat eilanden met minder dan 3200 inwoners 17% BTW betalen…de rest 24%. Raadt dus eens hoeveel inwoners de meeste eilanden hier hebben…alleen Kreta lijkt meer dan 3200 inwoners te hebben…
Symi ligt tegen Turkije aan. Als je op de kaart kijkt verwacht je dat het Turks is…maar het is Grieks…en het is zo mooi omdat het Italiaans was…hoe Mediterraan kan het worden? Onder Mussolini hadden de Italianen zo hun ambities voor een Terzo Regno…in dit geval een groot Mediterraan rijk…ze waren daar 2000 jaar geleden vrij succesvol mee geweest dus waarom nu niet. Nu zijn de Italo’s kein Deutscher…en hadden ze dus weinig zin een land aan te vallen dat terugschoot…dan krijg je vlekken op je Armani. Dus je trekt Afrika eens in en tot groot genoegen lag op dat moment ook het Ottomaanse rijk behoorlijk op zijn reet…dan zijn al die eilanden “like taking candy from a baby”. Veel zuidelijke (nu Griekse) eilanden hebben tussen 1920 en einde WW2 een Italiaanse bezetting gekend…en daar knapt de boel behoorlijk van op zoals we hier zien. Het heeft veel weg van Portofino.
Wat ook volledig Med (en Mad) is, is het aanleggen. We hebben het hier over een truthaventje met geen enkele aanlegfaciliteit zoals moorings of lazy lines. Iedereen gooit dus zijn eigen anker uit. Bij voorkeur over een stuk of 3 andere ankers heen. Ons bankje op de voorkant is inmiddels een soort van theater seating. Elke ochtend is het groot feest als iedereen wil vertrekken terwijl ze niet alleen hun eigen maar ook 1 of 2 andere ankers ophalen waardoor die boten ook weer losliggen…you get the picture. Wij zijn inmiddels ook al 2 maal losgetrokken door huurbootpiloten…want er is hier bijna niemand die kan varen. Of het zijn superjachten met bemanning…waarvan je verwacht dat die het wel kunnen…maar valt soms tegen, of het zijn Gullets die overal schijt aan hebben, of het zijn huurboten die voor 80% gehuurd zijn door mensen die amper weten wat de voorkant van de boot is en bij voorkeur met het anker over de bodem slepend zoveel mogelijk afstand afleggen…je mocht eens een ankerkettinkje missen…
De man in het oranje shirt op de kade is het fenomeen “Mooring man”, staat ook op zijn shirt. Daar zijn er een paar van die met een scheidsrechterfluit de hele dag proberen orde in de chaos te scheppen…en dat iedere dag weer…en er is nog niemand die hier een business is begonnen “voor 50 euro leggen wij uw boot aan en varen hem weer weg met behoud van anker”…volgens mij doe je dan prima zaken.
Maar even terug naar Rhodos waar we vorige week net de Lamersjes in een vliegtuig hadden geduwd. Ook in Rhodos stad lig je in de mooie stadshaven zonder aanlegfaciliteiten. Deze Mandraki haven is een stuk groter dan Symi, dus wat minder ankers over elkaar. Echter hier ook huurboten die het toch voor elkaar krijgen van alles naar de kloten te helpen. De piloot van de 45 voet huurzeilboot die naast ons lag was nog niet bij de les waarin wordt uitgelegd dat niet alles vol gas hoeft. Waarschijnlijk dacht hij dat hij zijn anker van alle andere ankers kon ontdoen door zo hard mogelijk zijn plek te verlaten. Ik zat binnen in onze boot en voelde opeens dat we naar voren schoten…terwijl er toch behoorlijke touwen op de kade stonden…de “fucking asshole” (dat is de exacte titel die ik hem debiteerde) was vol gas dwars door onze ankerketting gevaren. Gelukkig weegt Beany 50ton met bijbehorende ketting en anker versus een 10ton zeilbootje…hij voer dus wat zaken bij hem aan dek kapot terwijl wij verder niets hadden…Griekse havens blijken een soort van casino waar je op elk onverwacht moment kan verliezen.
Rhodos stad is schitterend. Ik had me nooit gerealiseerd dat de “Old Town” nog zo’n beetje intact behouden is vanuit de Middeleeuwen. Heel mooi zie je binnen de enorme stadsmuren van de Knights of St.John de verschillende periodes…je moet dan wel tussen alle toeristen en koelkastmagneten door kunnen kijken. Een verademing is de “Street of the Knights”. Ze hebben de belangrijkste Middeleeuwse straat in originele staat gerestaureerd en daar zit geen enkele toeristenshop. Het Archeologische museum wat in 1 van deze panden is gehuisvest is alleen al om het gebouw de moeite waard.
En dan zit in al dat middeleeuwse moois ook nog 1 van de beste Italianen waar we ooit gegeten hebben…met ca 5 tafeltjes op een binnenplaatsje…en een poes die ook van Italiaans houdt…en de kat ook…
Van Rhodos stad gaat het naar Lindos, ook op Rhodos eiland. Dit was ooit de hoofdstad van het eiland door de prachtige natuurlijke haven. Het dorpje is beschermd. Geen auto’s, geen nieuwbouw…alleen de witte huisjes tegen de berg omhoog. Bovenop die berg het imposante kasteel van wederom de Knights of St. John. In dit geval bijzonder want in de burcht staan nog de Griekse overblijfselen van diverse tempels.
We liggen nog niet voor anker in deze baai of er komt een man in een Rib aangevaren. Hij blijkt de importeur van Selene (merk van Mr.Bean2) Middle East te zijn en totaal verrukt dat er Nederlanders in een Selene deze hele reis hebben gemaakt. Leuke vent die nog een paar goede tips kon geven voor onze verdere reis…en natuurlijk een prima contact in deze omgeving.
Lindos is voorlopig even onze meest zuidelijke bestemming. Na een paar dagen dobberen maken we een deel van de reis weer omgekeerd, maar nu aan de Griekse (eilanden) kant. Het plan is om dat te doen tot Kefalos op Kos waar we 4 september Sandra (zus en zwagerin) en Rob gaan ontmoeten. Vanaf daar gaan we dan weer zuid om op Kreta Ricardo en Linda te ontmoeten.
Maar voorlopig zijn we op Symi…en hebben we, ondanks alle plannen tussen hier en Kos, helemaal geen zin om hier te vertrekken…dat doen we dan ook niet. Nog een paar dagen in deze poel van Turko-Greko-Italo jolijt!
Daarover en de verdere reis naar Kos, volgende week meer!
Cheers, Andre
PS: voor de liefhebber hieronder een poging tot een arti-farti collectie van een paar schitterende luiken, deuren, gevels in dit prachtige dorpje.
de luiken zijn schitterend ik wil niewt weten wat er achter allemaal gebeurt kinseren geslagen vader neemt moeder op de keuken tafel en dqt soort dingen