24 April was het dan zover! 30 jaar getrouwd. Ja U leest het goed: 30 jaar! …das dus langer dan dat ik niet getrouwd was. Hoe saai is dat?! Dat lijkt mee te vallen. We maken samen veel nieuwe dingen mee…en dat is belangrijk als je niet zo’n type wilt worden die de hele dag roept dat de tijd zo snel gaat…dat gaatie alleen maar als je niks nieuws meemaakt. Het lijkt nu alweer een jaar geleden dat we vertrokken op deze reis en een eeuw dat we in Noorwegen waren.
Voor Passau zit een beroemd Visrestaurant aan de Donau: Fischerstüberl met aanlegmogelijkheden voor sportboten (zo heet alles wat geen beroepsvaart is in der Heimat). Dus de eigenaar gebeld en uitgelegd dat we graag onze 30e Hochzeitstag bij hem vieren. Toll! De aanleg was niet helemaal op Mr.Bean2 berekend maar we konden aan een boje (een ankerboei) in de rivier. Lang verhaal kort hebben we met behulp van een open bootje van het restaurant en de boje een bijzondere aanlegplaats gecreëerd en hebben daar een fantastisch überaschungsmenu genossen, Passau bekeken en overnacht.
Iedereen kent mij natuurlijk als een verschrikkelijk romantisch en attente echtgenoot. Daarom als cadeau für mein Schatzjen in Wenen een avondje naar de Staatsopera. Altijd al eens in zo’n balkonloge willen zitten… Het cadeau dat ik kreeg was nog veel mooier: het kleinste pistool ter wereld dat echt werkt…beter een kleine die steigert dan een grote die weigert denken we dan maar…
Maar voordat ik helemaal van het pad raak even terug naar Regensburg. Erg mooie, bijna Italiaanse, stad waar we natuurlijk naar de Wurstlkuche moesten. Het beroemde worst restaurant met eigen brouwerij. Super Geil!
Daar ook in een barokke kerk geweest waar Beieren en Oostenrijk beroemd om zijn. Ongelofelijk! Bijna letterlijk. Wat een overdaad en rijkdom. Alles goud en kunst wat er blinkt. Je kan je moeilijk voorstellen dat arme mensen vroeger in zo’n omgeving nog enig vertrouwen in dit instituut hadden.
Omdat Regensburg geen geschikte aanlegplaats heeft (typisch Duitsland) zijn we er vanaf de Marina in Saal met de trein naartoe gegaan…en dat bevestigde weer mijn OV-allergie: het gaat te langzaam van een plek waar je niet bent naar een plek waar je niet wilt zijn, op een tijd dat je er niet bent…maar ja, het was het beste alternatief.
De volgende dag ons eerste lange stuk over de Donau. De bedoeling was naar Straubing waar een aanlegmogelijkheid in een oude Donau-arm zou zijn. Bij het invaren hiervan liep de dieptemeter zo dramatisch terug dat ik niet nog een Car-crash wilde riskeren en zijn we verder gevaren naar Deggendorf waar we in de Winterhaven aan de dam konden liggen. Onderweg erg mooie plaatjes en het Walhalla. Een soort van Grieks-Romeinse tempel door Ludwig neergezet in en vlaag van grootheidswaanzin…dat lijkt te heersen in deze contreien…
Natuurlijk ook in Deggendorf even in de over-de-top-barokke-kerk gekeken. Daar zag ik voor het eerst een gemummificeerd lijk in en gouden kooi (idee voor een TV programma?). Die zijn we nog vaker tegen gekomen. Blijken lokale heiligen te zijn die er lekker fris bij liggen.
Na 2 dagen Deggendorf dus naar Passau. Erg fraaie stad waar de Donau, Inn en Ilz samenvloeien…niet zo vreemd dat hele spul nog wel eens stevig onder water staat. Bij de alweer over-de-top-Stefans-Dom kwamen we een oude dame tegen die een stadswandeling aanbood. Ze had genoeg te vertellen…en het meeste was zelfs interessant!
Vooral het bezoek aan de raadszaal in het Oude Raadshuis was indrukwekkend. Verder natuurlijk veel over hoe-hoog-het-water-wanneer had gestaan en Keizerin Sissi…ik mag wel zeggen: de in deze omgeving niet te vermijden Sissi…die overigens in werkelijkheid een veel minder gezellig leven had dan de Romy Schneider films ons doen geloven…die overigens ook een veel minder gezellig leven had dan…
De volgende dag met schitterend weer door Passau en over de Duits-Oostenrijkse grens gevaren. Ondanks de Anschluss voelt het ook echt als een grens. Meer bergen, onverstaanbaar Duits en vooral: voorzieningen voor Sportbooten…iets dat in der Heimat volledig ontbreekt. Onze eerste Oostenrijkse stop in Schlögen is in een heuse fraaie Marina…waar we gewoon in passen…met goede steigers en vooral in een schitterende omgeving. Hier bevindt zich de 180 graden draai van de Donau tussen de bergen.
Dat betekende ook de eerste huizing-hike naar een uitzichtpunt…dat viel niet mee.
Grein is de volgende bestemming. Hier is het begin van de beruchte stroomversnellingen. Tot ze hier een paar sluizen hadden gebouwd verloren veel schippers het leven op dit stukje Donau…en zelfs nu nog loopt de stroom soms op tot zo’n 10km/u. We komen hier terecht bij jachthaven Turul in de Schutzhafen (Vluchthaven). Erg leuke mensen die dit runnen en voor wie niets te gek is…ook niet een 19m boot in een haven voor max. 9m lengte. Er worden veel foto’s van gemaakt en we moeten iets in het Gastenboek schrijven. Daar komen we ook teksten tegen van boten op wiens blog we af en toe varen uit 2011 en 2014. Lachen!
Grein is een fraai plaatsje met grote burcht…maar voor 1 mei is alles dicht. Dat geldt niet voor 2 beroemde uitspanningen: de biedermeijer Gaststette waar we de volgende ochtend een Wiener Fruhstuck gaan eten, en Schiorgi met top-ijs…of is het Eis?
Melk zit niet bij het ontbijt maar is wel de volgende plaats die we aandoen. Claim to fame is hier de Stift. Dat heeft weinig met Debiteuren-Crediteuren te maken (4 over de boer, jack-in-the-box, Stift!) maar is een oude aanduiding voor het territorium van een Bisschop. De Stift (Abdij) van Melk is een bizar ding. Nog voor de Sluis Melk zie je hem al liggen, pas later krijg je door dat er nog een dorp bij hoort.
Het wemelt hier van de Rivier cruisers. Na een telefoontje naar de “Donau stationen” die de aanlegpontons voor de cruisers beheren blijkt dat nr. 35 die dag niet geboekt is. We mogen er als sportboot niet liggen…maar… Dus in stevige stroom aangelegd aan zo’n ding die ze van oude binnenschepen maken en Melk in. Indrukwekkend!
Tussen Melk en Krems bevindt zich de Wachau, een UNESCO beschermd gebied. Erg fraai. Hier geen sluizen in de Donau…de stroom mee loopt hier en daar op naar 12km/u met bijbehorende draaikolken en special effects.
We zijn nu in Krems. Daarover en de volgende stop, Wenen, volgende week meer.
Cheers, André
Gefeliciteerd beide. Mooie foto’s weer André. Elke keer leuk om te lezen.
Allereerst gefeliciteerd knap werk hoor beiden, 30 jaar……. Toen ik begon te lezen dacht ik nou komt die Dree een keer. Je taal keuze veranderde met een exotische toon dus ik mijn stoel in de lig stand en smullen van wat er zou komen. Na drie regels ben ik weer recht op gaan zitten en weer met aandacht jullie ervaring zitten lezen want de ondertoon was snel weg na het woord geil….
goede vaart,
Hans