Dolphins and Blow jobs

Homo-Faceboekus blijft een ondoorgrondelijk wezen. Een post van de meest diepzinnige opinies leidt meestal tot wat lauwe likes en comments. Echter zet een foto van 3 Dolfijnen in het feestboek en de reacties zijn niet van de lucht…en niet alleen de “geniet ervan” brigade, maar iedereen lijkt geraakt door een plaatje van deze vrolijke beesten. Wat is dat toch met Dolfijnen? Waarom bestaat er “Dolfijn vriendelijke Tonijn” en geen “Tonijn vriendelijke Dolfijn” ? Volgens mij zijn sommige modellen Tonijn veel meer met uitsterven bedreigd dan Dolfijnen…zeker als ik het aantal zie waar wij deze reis over gestruikeld zijn.

Ik moet toegeven dat ik ook een zwak heb voor deze dieren. Hoeveel je er ook ziet, het blijft een prachtig gezicht. In dit geval zag ik ze “per ongeluk” omdat de boot slingerde en ik door een zijruit ineens op het water keek. Daar zwom er 1! Dus Belinda en ik direct, met gevaar voor eigen leven, naar het voordek  en liggend met ons hoofd over de boeg de beesten van dichtbij meemaken. Ze lijken zich dan nog veel meer te gaan uitsloven met sprongen en op enkele centimeters langs elkaar en de boot scheren…of beeld ik me dat in?

Naast Dolfijnen heeft de afgelopen week nogal in het teken van de wind gestaan. Jullie hadden ons vorige week achtergelaten op weg naar Rasvag. Een erg leuk dorpje op het eiland Hidra in Zuid-Noorwegen. De reis vanaf Stavanger er naartoe speelde zich de hele dag in de mist af. Daardoor wel praktisch windstil op dit stuk dat best onstuimig kan zijn.

Het plan was om vanuit Rasvag in 1 keer over te steken naar Thyboron in Denemarken. Dit is een plaats waar we al vaak niet geweest zijn. Zowel een paar keer met de Warp11 als de heenreis van de huidige trip hadden we het plan om vanaf Nederland de Westkust van Denemarken omhoog te varen en dan bij Thyboron de Limfjord in te gaan. Nu is de Westkust van Denemarken een nogal onherbergzame kust die bij wind uit het Westen een gevaarlijke lage wal vormt zonder havens…en elke keer als we dit plan hadden was er een harde wind uit het Westen.

Ook nu waren de weerberichten onstabiel. De hogedruk die in Nederland voor mooi weer zorgt ligt net een beetje te laag waardoor wij aan de rand zitten met veel druk verschillen en dus veel wind. In Rasvag een dagje gewacht op een pauze in de depressietrein die boven ons langs trok en Zaterdag overgestoken. Het eerste stuk nog stevige golven, maar het werd gaandeweg rustiger… en zo zijn we dan na 110 zeemijl eindelijk in Thyboron! Een plaats waar je volgens Belinda niet dood gevonden wilt worden. Ik begrijp wat ze bedoelt, maar hou wel van dit soort plaatsen met een “echte” industriele vishaven, aan het strand, enorme rollers bij harde aanlandige wind, schreeuwende meeuwen, zand en zout in de lucht en een kruispunt van vaarroutes.

Sinds 1862 ook de ingang van de Limfjord. Toen heeft een storm hier een stuk land weggeslagen waardoor deze fjord ineens ook een opening naar de Noordzee kreeg…en dus eigenlijk geen fjord meer is. Overigens ook de plek van de grootste zeeslag ooit…en dan bedoel ik niet het spelletje.

In 1916 troffen de Engelse en Duitse vloot elkaar hier voor de kust…en in plaats van een gezellig bakje thee doen en er nog eens over praten, hebben die elkaar de grond in geboord met  zo’n 9000 omgekomen marine mensen tot gevolg…en net als in de loopgraven oorlog die ze een paar landen verderop aan het uitvechten waren, veranderde er geen reet aan de situatie. Op het strand is ter nagedachtenis een mooi arti-farti beeldenpark ingericht.

…en dat zijn niet de enige in het oog lopende beelden in Thyboron…

We kwamen hier ’s avonds aan. De volgende dag was het regenachtig grijs weer. Dat combineerde mooi met de GP van Spa. Lekkere luie dag en kijken hoe Max de rest van het veld irriteert. Maandag was er een stormpje opgestoken die ons tegen de kade drukte. Aangezien er weinig ruimte was om te maneuvreren hebben we maar van de nood een deugd gemaakt en van het natuurgeweld op het strand genoten.

Dinsdag dan eindelijk de Limfjord in, naar Lemvig. Het tegengestelde van Thyboron. Ligt in een beschutte baai, kneuterig dorpje, leuk haventje, mooi weer, klassieke bootjes…wat wil je nog meer!

Zelfs de bolders op de kade waren voorbereid op onze komst!

Inmiddels hadden we met Erik Lamers en Ricardo afgesproken dat we ze donderdag in Alborg zouden treffen. Deze grotere stad ligt aan de Oostkant van de Limfjord. Dat geeft een mooie basis om met zijn vieren nog een paar dagen in de fjord rond te pruttelen.

Inmiddels zijn we in Logstor. Weer een mooi plaatsje. Het grote verschil met Noorwegen  valt ons inmiddels op. Het landschap hier is veel saaier maar de plaatsjes zijn doorgaans leuker met wat meer zichtbare historie. De Limfjord zal best mooi zijn als je direct uit Nederland komt…maar komende uit Noorwegen is het een beetje een anti-climax.

Logstor is de Mosselstad van Denemarken. We lopen hier de lelijke broer van Jack Sparrow tegen het lijf. Als hij zijn zonnebril zou afzetten kan hij zo in een piratenfilm meespelen. Doek om zijn hoofd, grote rode baard, laarzen…nog net geen houten poot en haak. Blijkt dat hij met zijn vrouw in een relatief klein eigenbouw zeilbootje uit Australië komt…Mauritius, Zuid-Afrika, Brazilie, Europa…ineens stelt onze reis niet zoveel meer voor. Mooi, dit soort mensen “Yes, you’ve got to do these things, don’t you”.

Vandaag dus naar Alborg waar we vanmiddag Erik en Ricardo gaan begroeten…alhoewel ze zijn al om 6 uur vertrokken uit Zevenaar…en het is de laatste rit met de Porsche, die ingeleverd gaat worden…door Duitsland…ze konden dus wel eens vroeg zijn…of al eerder in een Deense gevangenis zitten…. Wij zijn in ieder geval erg blij onze zoon na een paar maanden weer te gaan zien!

Daarover en de verdere reis volgende week meer.

Cheers, Andre