Deze week nog een smeuïg verhaal uit de nautische historie van de Huizinkjes over wat er zoal mis kan gaan.
De Pot is leeg!
Zomer 2000. We zijn met de Pegasus binnendoor naar Parijs gevaren en vanaf daar via de Seine en de Normandische kust in St.Vaast-la-Hogue terecht gekomen. Een plaatsje dat inmiddels tot onze favorieten behoort aan het Engels Kanaal. Mocht je er ooit verzeild (of vermotord) raken dan moet je zeker gaan eten bij Les Fuchsias en een pot kreeftensoep gaan halen bij Monsieur Gosselin.
Het is allemaal erg spannend want we zijn hier voor het eerst en willen door naar Guernsey. Elk Pilotboek over deze kust staat vol met waarschuwingen voor de beruchte Cap-de-La-Hague…en daar moeten we omheen. In het zeekaartje hieronder met rode pijl aangegeven.
Weer even wat uitleg: de meeste stromingen in zee worden door eb en vloed veroorzaakt. De vloed(golf) beweegt zich van west naar oost over onze aardkloot. Op dit kaartje kan je al zien dat het Kanaal vanaf de westelijke opening een soort van trechter vormt. De vloed botst tegen het Normandische schiereiland Cotentin (dat rechtopstaande stuk waar het pijltje naar wijst). Daar hoopt de enorme bak met Atlantische oceaan zich op om vervolgens met een enorme kracht rond Cap-de-La-Hague te stromen. Dat stukje water heet niet voor niets Alderney Race (naar het kanaal eiland dat ten westen van de kaap ligt).
Het verschil tussen eb en vloed in deze hoek kan oplopen tot 12 meter en stroomsnelheden rond de kaap kunnen de 10 knopen passeren!…dat is sneller dan de meeste plezierjachten kunnen… Nu zou dat nog niet zo erg zijn als dit zich allemaal mooi egaal zou afspelen…maar die hele bak water moet om rotsen en ondieptes heen en als de wind er dan ook nog een beetje tegenin gaat blazen is de heksenketel compleet. Optimale timing voor het passeren van dit beest is dus cruciaal.
Nu is St.vaast een getijdenhaven die, zoals veel havens aan deze kust, gedurende laag water wordt afgesloten door een deur. Typisch heeft zo’n deur een openingstijd van 3 uur voor- tot 3 uur na hoog water…de rest van de tijd zit hij dicht om te voorkomen dat schepen en drijvende steigers op de grond komen te liggen.
Om optimaal rond de kaap te kunnen heb ik uitgerekend dat we vandaag net voor het sluiten van de deur naar buiten moeten, dan kunnen we met de eb stroom mee op snelheid (30 knopen) rond de kaap naar Guernsey. Het is ook nog eens briljant weer met amper wind…en de voorspelling voor de volgende dag is F6…en dan wil je daar echt niet zijn. Ik doe ’s morgens mijn gebruikelijke motor check en schrik me wezenloos.
De Pegasus heeft 2 motoren met staartaandrijvingen. Dit betekent dat er veel mechaniek buiten de boot onder water hangt. Dat spul draait in olie en binnen in de boot heb je een soort van glazen poten om het oliepeil in de staart te kunnen zien. Die ochtend was 1 pot schoon leeg! Geen druppel olie meer in!
Als die staart echt zonder olie heeft gedraaid (vergelijk een auto zonder olie in de versnellingsbak) is de schade aanzienlijk…en zijn we voorlopig nog in St.Vaast. De boot moet dus als de sodemieter uit het water om de staart te onderzoeken. Uiteindelijk een oud baasje gevonden met een zo mogelijk nog oudere mobiele kraan (ik schat beide uit la Grande Guerre) die de boot wel wil takelen. Zo gezegd zo gedaan. Tot mijn grote opluchting blijkt het rubber slangetje dat de glazen pot met de staart verbindt gescheurd. De olie is dus alleen maar uit de pot gelopen…en gelukkig niet uit de staart.
Misschien wel het ergste aan deze situatie is dat de nieuwe slangetjes thuis in de garage klaar liggen. Ik had tijdens de winter controle al vastgesteld dat deze slangetjes niet helemaal fris meer zijn…maar het is nogal een klus ze te vervangen…dus dat kon nog wel een jaartje…niet dus…
Provisorisch het slangetje gerepareerd, nieuwe olie erin en in het water met de boot…dan kunnen we nog net voor het sluiten van de deur de haven uit. Echter was Jean-Luc de kraandrijver tijdens mijn acties aan zijn dejeuner begonnen…en dat is geen broodje kaas…en dat ga je zeker niet onderbreken…ook niet voor…uuuhh…eigenlijk nergens voor.
Toen het dejeuner eindelijk verorberd was kwam het volgende hoogtepunt: de rekening. De oude baas pakt een leeg vel papier en een liniaal en gaat doodleuk (mort-drole) in zijn beste schoonschrift tegen de liniaal het hele spul uitschrijven.
Inmiddels heeft hij wel door dat we ECHT haast hebben (depêche mode) en wordt de boot te water gelaten. We moeten ook nog tanken…Met dat achter de rug lijkt het net een slechte actiefilm…op het moment dat wij de deuren naderen beginnen ze dicht te gaan (dat gaat automatisch obv waterstand)…met wat gas bij glippen we er nog net tussendoor en hebben we een hele mooie tocht naar Guernsey!
Hieronder nog wat plaatjes van het fraaie St.Vaast-la-Hogue van dit jaar toen we er met Mr.Bean2 waren.
Volgende week een heel ander onderwerp: wat maak je mee als je een boot gaat kopen. Een verhaal over de typische louche handelaren, pornoboten en het verschil tussen mannen- en vrouwensmaak.
Cheers, Andre
