Een beetje triest gezicht: Mr.Bean2 geketend aan een tuin in Lemmer. Niet zo vreemd dat zijn mast er een beetje slap bij ligt. Het einde van een geweldige reis en ervaring.
De laatste etappe hebben we het warmste weer gehad van de hele reis. Delfzijl, Eemskanaal, Groningen, van Starkenborgh kanaal…dat wordt in Friesland om onduidelijke redenen ineens het Prinses Margriet kanaal…zijn die Friezen toch koningshuisgezinder dan ik dacht…en dan zoek je ’s avonds een plekje om aan te leggen. Dat is 5 maanden lang op de kleinste eilandjes geen probleem geweest maar in Nederland waterland valt het niet mee om met 1,80 diepgang ergens vast te knopen. Uiteindelijk werd dat Jachthaven Wartena met wat verbaasde bikken van de lokale bevolking en losgewoelde modder. Dat laatste is dan wel weer prettig na 5 maanden rotsontwijken.
De volgende dag nog een stukje naar Lemmer. Best vreemd om weer “gewoon” onze wijk binnen te varen. Sommige mensen begroeten ons hartelijk…anderen zie je denken “daar heb je ze weer”. Vastknopen en in huis kijken. Dat zag eruit of we niet weg waren geweest…maar het voelt vreemd. De boot is meer “ons huis” geworden dan ons huis. Veel mensen zeggen iets als “blij weer veilig thuis te zijn”…hoe goed bedoeld ook voelt het helemaal niet zo…we waren al veilig thuis…
Na enige reanimatiepogingen op de accu is het starten van de Riva wel weer een hoogtepuntje. Gelijk maar even een “stukkie varen” onder begeleiding van de mooiste soundtrack.
Maar genoeg gemijmerd. We zijn alweer plannen aan het maken voor het komende jaar en in de tussentijd had ik nog wat statistieken en bespiegelingen beloofd. Om maar met wat cijfers te beginnen:
- Dagen op reis: 151 (5 maanden)
- Afgelegde zeemijlen: 3908
- Motoruren: 560
- Liters diesel: 8735 (hierin zit ook verbruik van de generator en de cv)
- Voor de rekenaars geeft dit: 2,2 liter/zm en 15,6 liter/uur
- Het geeft ook een gemiddelde snelheid van 7 knopen over alle motoruren
- Noordelijkste breedtegraad met de boot: 68.22 (Trollfjord Lofoten)
Zoals bekend was deze reis ook een test van deze wijze van leven. Of we elkaar niet van de boot zouden irriteren, of de boot een beetje beviel hiervoor etc… Het is heel duidelijk dat de test op alle terreinen geslaagd is. We verlangen nu eigenlijk al naar het vertrek voor de volgende reis. Dat betekent niet dat het nooit vervelend is geweest of tegen zat, maar het saldo is zeer positief.
Dat geldt zeker ook voor de boot. De ruimte en voorzieningen zijn prima gebleken om erop te wonen terwijl ze klein genoeg is om op de meeste kneuterige plekjes te kunnen komen. We kunnen haar ook goed met z’n 2en hanteren en ze is zeer betrouwbaar gebleken. De belangrijkste systemen waaronder natuurlijk de motor, hebben geen noemenswaardige problemen gegeven. Overigens kom je van zo’n reis wel terug met een lijst van zaken die gerepareerd of veranderd moeten worden. Zo stopte in de laatste 2 weken de backlight van het belangrijkste Raymarine navigatiescherm ermee Hij functioneerde gelukkig nog wel…maar je zag er weinig meer van.
We krijgen veel vragen die moeilijk te beantwoorden zijn. Hieronder een poging.
Wat was het mooiste? Echt onmogelijk te beantwoorden. Als ik er met Belinda over praat komen direct naar boven:
- Svartisen gletsjer
- Hotel Union in Oye bij Geiranger fjord
- Skrova en omgeving op de Lofoten
- Lisefjord met Prekestolen
…maar als we de foto’s doorbladeren komen snel nog veel meer zaken naar boven die “toch ook wel heel erg mooi/leuk” waren zoals Fjallbacka, Oslo, Ona, SorGjeaslingan, Torghatten, de eerste Zweedse scheer Vrango, Gotenburg, de Blindleia, Kragero, middernachtzon op Lofoten…
…en zo kunnen we nog wel ff doorgaan…nou nog 1 keer dan…
OK,OK, maar dit is echt de laatste.
Wat was het vervelendste? Dat had vaak met het weer of technische storingen te maken. Het slechtste weer hadden we de eerste 2 weken. De 2e etappe van Lauwersoog naar Helgoland was het ruigste qua zee…met name met NW6 met stroom mee tussen Schiermonnikoog en Ameland door bij laag water (3,5m op sommige stukken) had ik me wat in vergist…maar ook het stuk erna met hoge golven van de zijkant 11 uur lang…en dan in het donker door 1 vande drukste scheepvaartroutes Helgoland aanlopen.
Of het uitvallen van de watermaker en de problemen met de Honda buitenboordmotor of het uitvallen van het Navigatiescherm….zoals je ziet allemaal vrij triviale zaken…gelukkig maar.
Wat hebben we niet gedaan? Eigenlijk alles waarvoor we zelf het water in moesten zoals waterskien en duiken. Ondanks alle grote plannen niet gedaan. De combinatie van juiste plek, mooi weer en vooral een acceptabele watertemperatuur heeft zich gewoon niet voorgedaan.
Was het wat we verwacht hadden? Ja en Nee. Om te beginnen is Noord-Noorwegen ontwikkelder dan we verwacht hadden. Meer haventjes, bijna overal wel een supermarktje o.i.d. en tot onze stomme verbazing bijna overal 4G dekking. Het weer is gemiddeld ook een stuk beter geweest dan we verwacht hadden. Natuurlijk hadden we verregende dagen en soms zelfs een periode, maar ook veel zon en helder weer…en met een motorboot erg prettig: weinig wind. Ook de temperatuur was hoger dan verwacht. Op Trondheim na, nooit echt heel warm maar altijd wel tussen de 15 en 22 graden.
Naast alle praktische zaken was het nog mooier dan onze hoge verwachtingen al waren. Vooral de vergezichten vanaf zee waren af en toe niet van deze wereld en moeilijk in foto’s te vangen…absoluut 1 van de mooiste/dramatische/indrukwekkendste/<vul zelf je favoriete superlatief in> landen ter wereld.
Hoe zijn de Noren? Doorgaans heel aardige en harteljke mensen die je altijd willen helpen. Eerste contact lijkt soms wat gereserveerd maar als je daar doorheen bent komen ze meestal behoorlijk los. Zeker in de kleinere communities in het Noorden heerst een enorm gemeenschapsgevoel. Mensen doen veel voor het collectief.
Verrassenderwijs wordt de houding naar het Noorden toe steeds “mediterraner”. Ze missen het temperament maar hebben heel erg de “manjana” cultuur. Heel relaxed, eten laat (in de zomer), niks moet, niks is echt verboden…heel prettig.
Is het niet gevaarlijk alleen op afgelegen plekken? Nee, er is geen waarneembare criminaliteit. Sterker nog, het komt bijna kinderlijk naïef over in onze ogen. Alles staat open en voor het grijpen. Als voorbeeldje: bij de steiger van de Svartisen gletsjer stonden ca 50 fietsen in alle soorten en maten die je kon gebruiken om naar de gletsjer te fietsen. Je moest dan 60Kr in een envelopje doen in een brievenbus…en dat doet iedereen…en aan het einde van de dag staan alle fietsen er weer…ben bang dat in NL zowel de fietsen als de brievenbus verdwenen waren…
En nu?? We zijn plannen aan het maken om vanaf maart/april te vertrekken naar het Zuiden: Het grote rondje Europa. Dat betekent Rijn op, Donau af naar de Zwarte Zee en dan door de Bosporus naar de Middellandse Zee om uiteindelijk via Gibraltar weer in de Atlantic te komen en via de kust terug. Dit lijkt ons een geweldig traject te beginnen met de Donau die door veel mooie steden (Wenen, Bratislava, Budapest, Belgrado, Constanza) en landen loopt waar we nog nooit zijn geweest. Ook de Bulgaarse en Turkse Zwarte Zee kust en natuurlijk de Griekse eilanden kijken we naar uit. Dit wordt geen reis die we in 1 keer doen. We gaan dus af en toe naar huis terwijl we de boot ergens achterlaten.
Een prachtig vooruitzicht dat nog veel planning en werk vergt…daar gaan we ons de komende maanden op storten. Ik ga daar af en toe nog wel een blogje aan wijden…maar de frequentie zal voorlopig op een lager pitje komen.
Een mooie herfst/winter gewenst!
Cheers, Andre
Een paar dagen geleden gingen we even met het bijbootje (Teddy) naar een ander eiland toen Belinda zei: “Wat kan het leven toch leuk zijn”. Dat is wel het gevoel van de afgelopen week. Is dit “as good as it gets”?
Om te beginnen: het is hier fantastisch! Niet op een RTL/SBS manier, maar echt een schitterend gebied. Bijzonder vriendelijke mensen en we hebben ook nog eens mooi weer. We liggen nu bijvoorbeeld op het eilandje Vrango, 10 mijl buiten Gotenburg. Er wonen hier 360 mensen, geen auto’s en een overweldigende natuur. Dat effect wordt versterkt doordat we buiten het seizoen zijn, dus vaak de enige toerist.
Het is een beetje vreemde mix van paleis en vesting. Natuurlijk hebben we de rondleiding gedaan en hebben vernomen dat deze extravaganza al vanaf de 14e eeuw gefinancierd werd door de schepen naar en van de Baltic een simpele keus te geven: 1% van de lading betalen…of een kanonskogel in je boot. Het is niet helemaal duidelijk geworden wanneer ze gestopt zijn met deze vrij heldere vorm van belastingheffing…maar wij hebben er geen last van gehad…
Hier gaan mensen met dit soort bootjes wat vis vangen in weersomstandigheden waar we met Mr.Bean2 twijfelen over uitvaren.
