“…and it feels so good” zongen Peaches and Herb al in 1978 (ik word oud!). Voor de jongere kijkbuiskinderen klik hier.
Dat geldt ook helemaal voor ons. We zijn weer herenigd met het beloofde land en met ons favoriete eiland: Sicilië. Als bonus zijn we ook herenigd met een aantal vrienden die hier rondvaren en allemaal op weg zijn naar hun winterhaven in Licata.
Maar voor het zover was moesten we nog zien te ontsnappen uit Tunesië waar het heftige weer ons vasthield. Om dat leed te verzachten hadden we nog een weekje een Hyundai i10 gehuurd. Zoals vorige keer al vermeld een hele verbetering ten opzichte van de eerdere i20 want deze pingelt nergens over. Het is wel elke keer een esthetische drempel om plaats te nemen in dit gedrocht. Ik zit me dan voor te stellen dat iemand in Korea de opdracht krijgt om een nieuw neusje voor dit ding te ontwerpen…en dan na maanden uit zijn kamer komt met dit.
Lijkt me reden voor ontslag…
Los daarvan een prima auto om nog wat meer van dit boeiende land te ontdekken. We hebben een trip gepland over het Cap Bon schiereiland en daarna naar Tunis.
Eerste stop zijn de grotten bij El Haouaria. Hier dolven de Feniciërs de stenen om Carthago te bouwen. Later waren de Romeinen van de partij en nog weer later waren de uitgehakte grotten aan de kust woningen.
Even later zijn we op het uiterste puntje: Cap Bon. Dit blijkt militair terrein te zijn. Niet zo vreemd gezien de hoge en strategische ligging. Als wij door willen rijden naar het einde komt een militair ons tegemoet om te vertellen dat dat de bedoeling niet is. De bewapening en bepantsering van de Hyundai is niet zodanig dat we doorzetten. Als we omkeren komt dezelfde soldaat vertellen dat het goed is als we even rondkijken als we maar geen foto’s maken van de top-secret militaire installaties. Aardig!
Na een haut-cuisine lunch gaan we door naar Kerkuane. Dit is de enige nog bestaande opgraving van een Punische stad die veel inzichten heeft verschaft in deze geavanceerde beschaving die hier vóór de Romeinen was.
Voor de historisch geïnteresseerden een beetje uitleg. De Feniciërs waren een volk uit het huidige Libanon (toen nog zonder piepers en portofoons) en de eersten die in de hele Middellandse zee en zelfs daarbuiten handel dreven middels hun geavanceerde schepen. Zij stichten diverse handelsposten en steden langs de kusten zoals Carthago. De bewoners daarvan vermengden zich met de lokale bevolking (berbers) en zo ontstond een volk dat door de Romeinen Puniërs werd genoemd.
Carthago was aan het begin van de Romeinse tijd de machtigste stad aan de Middellandse Zee. Uiteindelijk leidde dit tot de drie Punische oorlogen. De Romeinen leerden in de eerste dat oorlog voeren op zee, waar de Puniërs (of Carthagers) heel bedreven in waren, iets heel anders was dan op land. Maar ze leerden snel en introduceerden zelfs innovaties zoals de enterbrug. Je ramt een schip en laat dan een speciale brug neer om de boten aan elkaar te koppelen en makkelijk over te kunnen stappen om de bemanning in de pan te hakken.
De tweede Punische oorlog is het beroemde verhaal van Hannibal die met zijn olifanten over de Alpen trok. Hij was een groot veldheer die de Romeinen enorme klappen toebracht. Het had niet veel gescheeld of de Carthagers waren de overwinnaars geworden…maar de Romeinen waren iets slimmer. Die vielen de Carthagers aan op het veel slechter verdedigde Iberische schiereiland. De Romeinse veldheer Scipio Africanus die onder meer Nieuw-Carthago (huidige Cartagena) innam wordt nog steeds gezien als één van de grootste veldheren in de geschiedenis. Door uiteindelijk Noord-Afrika in te trekken dwong hij Hannibal om te keren om zijn eigen land te gaan verdedigen.
De derde oorlog was de belegering en uiteindelijke inname en verwoesting van Carthago door de Romeinen.
Zo dan hebben we alles weer even op een rijtje.
Als we het schiereiland verlaten gaan we naar de hoofdstad Tunis. We hebben hier een hotel in de Medina geboekt. Erg leuk natuurlijk maar wat minder met een auto te bereiken. Uiteindelijk vinden we een parkeergarage zo’n beetje onder de Medina. Kosten voor 24 uur: 3 euro. Geweldig!
De Medina is ‘erg levendig. Als we op een dakterras zitten te eten met wat live muziek erbij, begint het te regenen. Het moet niet gekker worden! Gelukkig is het binnen minstens zo boeiend.
De volgende dag gaan we als eerste naar het beroemde Bardo-museum. Als we daar met de i10 het terrein op willen rijden wordt hij eerst uitgebreid gecheckt door de bizar uitgebreide beveiliging. Het is duidelijk dat elk risico op een terroristische aanslag uitgebannen wordt. Dit was het museum waar in 2015 de aanslagen plaatsvonden en 22 mensen werden neergeschoten…
De collectie is meer dan indrukwekkend.
’s Middags hebben we een afspraak met onze oude vriend Ahmed. Hij was in de vorige episode onze gids in Carthago. Dit keer neemt hij ons mee door de Medina.
Een groot deel van deze en andere Medina’s wordt natuurlijk ingenomen door de Souks. Alle soortgelijke beroepen en producten hadden hun eigen Souk. De beroepen die de meeste herrie maakten zoals de ijzerbewerkers hadden hun Souk het verste van de Moskee.
Hoogtepunt op deze vrijdag is een bezoek aan de grote moskee. We gaan naar binnen direct na het vrijdaggebed nadat Belinda zich heeft vermomd als kabouter Plop.
Opvallend is dat de binnenplaats een soort van sociaal centrum is waar families zitten, mensen staan te praten etc. Ahmed die stevig van de islam is gaat ook naar binnen voor het gebed. Als hij terugkomt heeft hij voor ons een filmpje gemaakt van de moskee. Aardig!
Terug op de boot in Bizerte doen we nog wat trips langs de kust. Twee scheepswrakken trekken hier de aandacht en onderstrepen nog maar eens dat het respecteren van de zee niet zo’n slecht idee is.
Dan wordt het tijd eindelijk weer uit te varen. We willen naar het kleine Italiaanse eiland Pantelleria. Dat is zo’n 15 uur varen en we willen in een nieuwe haven niet in het donker aankomen. Normaal zouden we dan ’s nachts vertrekken maar de douane is er alleen tussen 9:00 en 18:00…en er moeten natuurlijk de nodige stempels worden gezet en ons alarmpistool geretourneerd.
We besluiten dus om ’s middags te gaan tanken en dan ’s avonds zo laat mogelijk te vertrekken. Na Mr.Bean2 van 3000 liter diesel à 65c/liter te hebben voorzien komen de officials aan boord. Uiteindelijk krijgen we alle benodigde stempels, onze satelliet telefoon en ons alarmpistool terug en moeten we direct het land verlaten.
De eerste mijlen langs de kust worden we zo’n beetje elke 20 minuten door de coast guard opgeroepen. Hoeveel mensen aan boord? Waar gaat u heen? Blijf uit de kust want dat is gevaarlijk! etc. Dan wordt het rustiger, donker en komen we in ons ritme. We doen allebei een wacht en gaan wat slapen.
Rond 11:00 arriveren we in de haven van Pantelleria. De Coast Guard wil dat we aanleggen aan een kade die er niet uitziet en waar veel roestig ijzer uitsteekt. Na wat delibereren kunnen we op eigen anker aanleggen op de enige plek in de oude haven. Als we 5 meter opschuiven liggen we in de zogenaamde marina en kost het 150 euro/nacht…dit is gratis.
Pantelleria is een bijzonder eiland en vormt met Lampedusa en nog wat kleinere eilanden een archipel tussen Sicilië en Afrika. Het is een vulkaan en dat is te zien. Alles is zwart. Het strand, de rotsen, veel huizen die hiervan gebouwd zijn etc. Het is ook heel vruchtbaar. De architectuur lijkt eerder Afrikaans dan Italiaans. Veel vierkante dozen zonder veel versiering.
Wij huren dus een dagje een auto…en Italiaanser wordt het niet. Een Seicento uit 1814. Volledig afgetrapt met geen enkel waarschuwingssignaal. Heerlijk!
De volgende dag hebben we een proeverij bij 1 van de wijngaarden op het eiland. Door de speciale vruchtbare grond worden hier bijzondere druiven gekweekt. Na een vrij lang monoloog in het Italiaans van de eigenaar gaat het proeven van start. Er was al aangekondigd dat daar ook enige hapjes bij geserveerd zouden worden…dat bleek een understatement…
Volgende stop is Favignana een eiland voor de westkust van Sicilië. We hebben afgesproken met zowel Oliver en Renate op de Melusina als Henrik en Maria op de Molly om elkaar daar te treffen in de baai van het stadje Favignana.
Deze oversteek van zo’n 75 zeemijl gaat dwars door de drukke zeevaart route van Gibraltar naar het Suezkanaal…een beetje opletten dus…alhoewel je af en toe het navigatiescherm ook voor nuttiger zaken kan gebruiken.
Als we in de baai aankomen liggen onze vrienden er al.
Het was een mooi weerzien en Favignana is een geweldig Italiaans eilandje met alles wat je daarvan verwacht. Zelfs de ons overal achtervolgende Padre Pio is weer van de partij!
We blijven hier een klein weekje liggen en moeten natuurlijk alles weten over de tonijn industrie die hier heel groot was. We beklimmen de berg met de kasteel ruïne en Belinda introduceert onze vrienden in de wereld van de Geocache.
Mazara del Vallo is de eerste stop voor alle drie de boten op het vasteland van Sicilië. We gaan hier voor anker net buiten de haven. Een bijzonder stadje met de grootste vissersvloot van Italië en een echte Kasbah/Arabische wijk in het centrum. Het is goed te merken dat je hier op de grens van Europa/Afrika zit en vooral ook op de grens van Christendom en Islam…gezien de Muezzin die 5 keer per dag wat mensen aan het gebed probeert te krijgen.
Claim to fame van Mazara is het bronzen beeld van een Satyr die hier voor de kust door vissers is gevonden. Het stamt uit de Griekse tijd en er is een speciaal museum voor ingericht. Erg fraai!
Via een tussenstop gaan we dan allemaal richting Licata. Dit is de jachthaven waar wij 2 jaar geleden overwinterd hebben en die ons erg goed is bevallen. Zodanig zelfs dat we onze vrienden hier ook voor geënthousiasmeerd hebben.
De aankomst voelt als een warm bad met veel oude bekenden.
Het camping leven kan beginnen met de eerste happy hours, bbqs en andere excuses om veel te drinken. Een mooie oefening voor de 6 weken die we over een maandje door Nieuw Zeeland gaan camperen.
Cheers, André