Zegt Andros, baas van het restaurant op het mini eilandje Budikovac, tegen een nietsvermoedende Amerikaanse toeriste. Zij kwam net van een tripper-boot en vroeg of ze de restrooms mocht gebruiken…dat ging dus niet door.
De 77 jarige Andros heerst met harde hand over eiland, personeel, wijngaard, ezels, geiten en zijn mooring boeien. Wij hadden in “zijn” schitterende blue lagoon net aangelegd aan zo’n boei toen er iemand in een bootje langskwam om te vertellen dat ze graag 700 kuna (bijna 100 euro) wilde ontvangen voor deze actie. Op mijn vraag of hij helemaal van de pot gerukt was werd geantwoord dat ik me dan maar bij de grote baas moest melden. Ik naar de lokale uitspanning waar ik de dame achter de bar aanspreek en vraag of ze vanavond open zijn. Natuurlijk, met hoeveel mensen zijn jullie op de boot. Twee. Dat laatste is altijd een tegenvallertje: zo’n groot ding en dan maar 2 klanten. Maar ze vond het OK en zegt dan komen we er vanavond wel uit met die mooring.
Dat lijkt me geen goed plan en ik vertel haar dat ik best wil komen eten maar dan niets betaal voor de mooring…uuuhhh dan moet ik me toch echt even bij de baas melden. Ik loop naar Andros die daar met wat locals zit te drinken. Binnen no-time zit ik ook aan de slivovitz, moet ik de verhalen aanhoren over zijn varens tijd en Rotterdam en zijn we grote vrienden aan het worden…ondanks zijn shirt…waar hij erg trots op is. “I will wear it all summer to shock the tourists”. Ik krijg zelfs een fles eigengemaakte wijn van hem…hij is duidelijk een liefhebber van dictators…
Uiteindelijk hebben we er ’s avonds prima zitten eten en een paar kleurrijke types ontmoet.
We sluiten hier ons verblijf in Kroatië af en gaan oversteken naar Vieste in Puglia/Italië. Waar we afgelopen jaar Noordwaarts vooral de kust en grotere steden hebben bezocht, zijn we nu zuidwaarts langs de buiten eilanden gegaan. De vorige keer waren we vanaf Rab op weg naar zo’n klein buiteneilandje: Silba.
We proberen ons daar in het dorpshaventje te proppen waar een paar ligplaatsen met mooring lines voor jachten zijn aangelegd. Na wat pogingen blijken die lijnen te kort voor de Beanster. Dan maar gewoon tegen de kaai op de plaats van de tripper boot…dat seizoen is hopelijk toch nog niet begonnen. Het eiland is fraaier dan het weer. Natuurlijk moet Belinda er een paar Geocaches zien te vinden. Inmiddels is ze daar behoorlijk succesvol in.
Als we wat boodschappen willen doen stuiten we op een groepje mannen voor de lokale Studenac (soort van Kroatische Coop). De supermarkt is dicht maar de mannen willen best even hun drankgelag onderbreken om hem open te doen zodat wij wat zaken kunnen inslaan. Aardig!
Van Silba gaat het naar Molat waar we ankeren in een baai. Fraai plekje waar vooral veel mensen heel serieus aan het fietsen en wandelen zijn. De serieusheid hiervan is goed af te meten aan de mate van belachelijkheid van de outfit. Ouwe knarren (zoals wij) in fluorescerende niet-pens-verhullende hansopjes met van die fietsschoenen waar je niet normaal op kan lopen.
Dan tikken we het eiland Iz aan in het plaatsje Veli Iz. Hier is net een 3 daagse Regatta aan de gang en belanden we van totale eenzaamheid ineens in volledig ingebouwd in het haventje liggen. Wel erg leuk!
Op Iz komen ook de elektrobrommers tevoorschijn voor een Tour de Iz.
Het weer begint inmiddels wat stabieler mooi te worden…later dan we verwacht hadden (en gewend waren in Griekenland). Dat komt erg goed uit want we gaan vanaf hier de natuurparken Telascica en Kornati in. Het gebied waar ook Expeditie Robinson is opgenomen.
Telascica omvat het zuidelijke deel van het grote eiland Dugi Otok en is vooral een heel diepe inham met daarnaast een zoutmeer. Op een aantal plaatsen in dit soort parken zijn mooring boeien neergelegd. Wij dus aan zo’n ding aanleggen…dat is weer even oefenen maar lukt prima.
De omgeving is schitterend en nodigt zelfs ons uit tot wandelen en zwemmen.
Ook hier een ruim gesorteerde supermarkt!
Al die inspanningen moeten natuurlijk gecompenseerd worden. Daarvoor vinden we een geweldig primitief tentje in 1 van de baaitjes met erg leuke mensen!
Telascica grenst aan een gebied met zo’n 90 eilandjes die de Kornati’s genoemd worden naar het grootste eiland Kornati. Alle eilanden zijn onbewoond maar in de zomer wonen er wat mensen om de diverse uitspanningen te bemannen.
Als eerste gaan wij hier naar een mooie baai op het eiland Levrnaka. Het eerste dat her opvalt is hoe extreem helder het water is en de hoeveelheid vis die er rondzwemt. Met Teddy doen we wat excursies. Onder andere naar een afgelegen kerkje dat nog 1 maal per jaar wordt gebruikt voor een speciale pelgrims mis.
Het hele gebied heeft een hoog “the good, the bad and the ugly” gehalte. Je hoort bijna de Ennio Morricone muziek.
Dan naar Vrulje op het Kornati eiland zelf. We leggen daar aan bij Restaurant Robinson aan een krakkemikkig steigertje. Erg leuk gehuchtje waar we natuurlijk de heuvel moeten beklimmen…want daar ligt een Geocache! Als bonus een schitterend uitzich over de Kornati. ’s Avonds bij Robinson voor het eerst Peka gegeten. Nu houd ik van alles met veel PKs maar hier betreft het een traditioneel gerecht. Peka is de naam van de metalen stolp waaronder ze een prutje van aardappelen groenten, kruiden en vlees of vis langdurig garen. Je moet dit dus ook ruim van te voren bestellen. Wij hadden de octopus Peka en dat was bijzonder lekker!
Na al deze drukte en beschaving de hoogste tijd weer een idyllische baai op te zoeken tussen de Kazan eilandjes.
Omdat de 7 dagen van onze vergunning voor deze parken voorbij zijn en we inmiddels wel toe zijn aan wat reuring, gaan we richting Primosten. Een schitterend oud plaatsje op een schiereiland aan de kust. Onderweg blijkt het ineens wasdag te zijn!
We krijgen van de havenmeester een plek met de bips tegen de kade en worden een soort verlengstuk van de terrassen daar. Ik vertrouw de diepte niet helemaal. Mr.Bean2 is 1,80m diep, maar wel helemaal achteraan. Dat is dus altijd opletten met bips-tegen-kade werk. Ik had me na een slechte ervaring in Griekenland voorgenomen niet meer op de havenmeesters te vertrouwen op dit gebied, maar trapte toch weer in de “no problem” uitspraken van deze jongeheer. De volgende ochtend bleek ten onrechte want de kiel tikte de bodem aan. Met vereend krachten toen de boot een meter naar voren verlegd en van de havenmeester een loopplank gekregen om onze passerelle te verlengen. Alles weer OK en gelukkig geen schade!
Ook hier gaan we toeristisch doen op de brommers. Onder andere komen we bij een enorm modern Maria beeld boven op de heuvel boven Primosten….en hebben we een lokale opleving van de Renault 4 waargenomen.
We raken aan de babbel met een groep Slovenen op een huurboot. Die blijken hun jaarlijkse personeelsuitje van een Telecombedrijf te hebben en huren dan altijd een aantal boten in Kroatië. Leuke lui die een borrel lusten en ons warm maken voor onze volgende bestemming: het eiland Vis. Volgens hen het mooiste eiland van Kroatië met een aantal goede tips!
Als eerste gaan we naar de plaats Vis op dit eiland. Mijn kinderachtige gevoel voor humor wordt enorm op de proef gesteld omdat Vis naast het plaatsje Kut ligt…echt waar…en volgens mij geen toeval!
Een claim to fame van Vis is dat dit de enige plek op de wereld is waar de Vugava druif wordt verbouwd en daar een erg lekker wijntje van wordt gebrouwen.
Omdat dit een wat groter en vooral hoger eiland is huren we een dagje een scooter. Mijn gebrek aan motorrijbewijs leidt ertoe dat dat een 50cc wordt…ze zijn daar hier wat moeilijker in dan in Griekenland blijkt…helaas.
Als eerste gaan we naar Komiza aan de andere kant van het eiland. Ondanks ons extreem lage gewicht loopt de snelheid berg op soms terug naar 25kmh…
In het binnenland bezoeken we de grotten waar Tito in de tweede wereldoorlog zijn hoofdkwartier had van de Partizanen. Hier is de latere leider van Joegoslavië uitgegroeid tot held. Best indrukwekkend als je bedenkt wat zich hier heeft afgespeeld.
Na voor de laatste keer een poot uitgedraaid te zijn en 220 euro te hebben afgetikt voor een plekje aan een stadskade gaan we naar de blue lagoon op Budikovac. een schitterende plek waar we natuurlijk Andros ontmoeten en nog wat excursies met Teddy doen.
Waar we het meestal moeilijk vinden een land te verlaten is dat nu minimaal met gemengde gevoelens. Kroatië is misschien wel het mooiste vaarland ter wereld. Honderden schitterende eilanden, baaien en plaatsjes…maar het is niet voor ons. Het mist sfeer en warmte. Je hebt continue het idee dat je genaaid wordt maar dan zonder gevoel voor humor of gezoend te worden. Voor alles rondom boten worden belachelijke prijzen gerekend en de letterlijke tekst die daarbij wordt gehanteerd is: “Croatia is for rich people, if you don’t want to pay stay away”. En geef ze eens ongelijk. Het is retedruk in de bootverhuur en flottielje business…maar het maakt het niet leuker…
Dus op naar het land waar je zeker genaaid wordt, maar dan met bijbehorend theater en humor: Italië!
Vanaf half juni gaan we daar de boot 1,5 maand achterlaten om terug te keren naar NL voor allerlei andere mooie bezigheden!
Cheers, André