Houston we have…no problem!

Als we een grotere oversteek maken, doe ik om de paar uur een controle in de motorruimte. Zo ook op onze 90 zeemijl oversteek van het Italiaanse Rimini naar het Kroatische Mali Losinj. Ik zag een plasje water onder de motor liggen en ging op onderzoek. Eerste gedachte was lekke koelwaterpomp of iets dergelijks. Grote schrik toen ik water zag spetteren uit de aansluiting van de luchtinlaat op de motor! Ik vond midden op de Adriatische zee net even te experimenteel om te kijken of de motor ook op water loopt…

Als de donder naar boven gerend, motor uit en hulpmotor aan. Belinda houdt de boot op koers, terwijl ik de inlaat van de motor openschroef. Nogmaals starten en ja er komt gewoon water mee in de luchtdruk die de turbo genereert. Eerste gedachte is een lekke aftercooler, dat is een soort van radiateur die de inlaatlucht na de turbo koelt met zeewater…als die lek is kan er dus zeewater de luchtinlaat in komen…niet goed! Deze theorie wordt echter tegengesproken door het feit dat het water niet zout is. Ik heb zelfs water uit zee ernaast geproefd omdat ik het niet begreep…maar het is echt zoet water…groot raadsel!

We bevonden ons op ca. 40 zeemijl vanaf Rimini, nog 50 te gaan naar Kroatië. Op de hulpmotor halen we maar zo’n 4 tot 5 knopen dus besloten om te keren richting Rimini om daar de boel te repareren. Ondertussen had ik Wilco bij Cummins, het merk van de motor, gebeld. Ik ken hem al lang en hij is de guru in Nederland op dit type…maar het is Koningsdag en er wordt niet opgenomen. Gelukkig belt hij een half uur later terug. Hij zit in Engeland en heeft dus weinig last van het koekhappen en spijkerpoepen. Nadat ik het hem heb uitgelegd zegt hij direct: “dat is condens”. “Maar uuhhh, als ik ervoor sta wordt ik gewoon zeiknat”. “Dat kan” klinkt het droog aan de andere kant. “Ik ken motoren waar je letterlijk voor kan gaan douchen”. “Dat is normaal” voegt Wilco nog toe.

Het blijkt dus dat een combinatie van hoge luchtvochtigheid en relatief nog koud zeewater heel veel condens oplevert in de aftercooler. Het enige probleem was dus een wat loszittende klem om de luchtinlaat aansluiting waardoor dit water naar buiten werd geblazen door de turbodruk.

Wilco telefonisch gezoend voor zijn geweldige hulp en de boel weer in elkaar gezet. Ondanks dat we 2 uur vertraging op hebben gelopen door dit heen en weer varen, toch besloten weer om te keren richting Mali Losinj. Normaal plannen we onze aankomst in een vreemde haven bij daglicht. Dat gaat nu niet meer lukken. Zeker niet omdat we, geheel in Kroatische traditie, op de laatste 20 mijl voor de kust worden getrakteerd op een Bora recht op de neus. Nu dus wel overal zout water…

Als we de baai van Losinj inlopen moeten we eerst naar de Politie om in te klaren. Het aanleggen in het donker met 25 knopen wind is wat uitdagend. Eveneens geheel in Kroatische traditie kunnen de agenten niet betrapt worden op het bieden van enige hulp. Uiteindelijk liggen we en zijn de formaliteiten zo afgehandeld…maar we kunnen hier niet blijven liggen! “I have camera and will get trouble with my boss” zegt de Politiedame. Wij dus nog 2 mijl doorvaren de baai in naar het stadje. Daar zien we aan de kade van de boulevard een plekje waar we precies passen tussen een toeristenbootje en de niet te vermijden glazen bodem toeristen onderzeeër. De mensen op de terrasjes zijn onder de indruk dat we Mr.Bean2 daar tussen gemanoeuvreerd krijgen. Vooral de eigenaar “Very good captain” roept hij. Als beloning gaan we bij hem maar even een aankomst drankje doen. Voor de mensen die denken dat we alleen maar probleemloze tochten maken uit de brochure met gladde zee, een hele geruststelling.

De vorige keer waren we na een turbulente tijd nog (of weer) in Venetië. De volgende stop is Rimini. Ook een lange tocht van zo’n 85 zeemijl langs de Italiaanse kust naar het zuiden. Als we halverwege de Po delta passeren veranderen stroming en weer en wordt het een wat ruigere trip tegen de golven in. Nooit geweten dat Italië zoveel olie/gas platforms heeft in dit stuk relatief ondiepe zee. Gezien hun grote afhankelijkheid van de scheten van Putin zal het wel niet zoveel opleveren. Officieel mag je niet binnen 500 meter van zo’n ding komen dus we zigzaggen er wat tussendoor.

Rimini heeft een mooie jachthaven en is vooral bekend als een soort van Torremolinos van Italië met kilometers strand en (goedkope) hotels. Echter de oude stad is erg fraai, oud en bijzonder. Het was 1 van de belangrijkste plaatsen in de Romeinse tijd en dat is nog steeds te zien aan bijvoorbeeld de brug van Tiberius en de boog van Augustus.

We huren hier voor een kleine week een auto. Als Nederlander ga je natuurlijk voor de scherpste deal dus het uiterst betrouwbare TargetRent gevonden die voor de helft van de gangbare prijs in de stad een Fiat 500 aanbiedt. Wel even op de airport ophalen. Nu ligt die ook in de stad dus no problemo. Op de Airport aangekomen geen TargetRent bij de Car Rental loketten? Bij navraag wordt ik naar het ENI tankstation gestuurd op een kilometer lopen vanaf de luchthaven. Ik had er inmiddels al weinig vertrouwen meer in, maar daar aangekomen zitten er nog meer toeristen allerlei autohuur papieren in te vullen. In een tankstation met wat duistere figuren… Na een kopje koffie en veel papierwerk krijg ik de Renault Twingo overhandigd…dat blijkt een “vergelijkbare” auto met een Fiat500. Ik kan inmiddels melden dat dat qua weggedrag absoluut niet het geval is…wat een ondergemotoriseerde dweil is dat ding!

Het staatje San Marino ligt vlak achter Rimini. Dus de Twingo de sporen gegeven de bergen in.

Het land Italië bestaat pas sinds 1861. Vóór die tijd was het een verzameling stadstaatjes. San Marino is daar als enige van overgebleven en heeft zich nooit aangesloten bij Italië. Het is erg fraai maar overlopen door toeristen en mist sfeer…het zou een Zwitserse enclave in Italië kunnen zijn.

Die sfeer wordt de volgende trip ruim goed gemaakt want het toeval wil dat de F1 Grand Prix van Imola dat weekend verreden wordt…en laat dat nu net in de buurt van Rimini liggen…vroeger heette het zelfs de GP van San Marino! Geweldig!

Een ander toeval wil dat goede vriend Dennis met zijn gezin in Italië op vakantie is en minimaal zo’n auto(race)gek als ondergetekende. Dus wij terreinkaarten gekocht (de enige nog beschikbare en betaalbare kaarten voor de zondag).

En daar houden de toevalligheden niet op want Belinda en ik zijn op deze dag precies 35 jaar getrouwd. Gelukkig kon ik vlakbij het circuit een geweldig villa resort vinden met Michelin restaurant dus als onverbeterlijke romanticus dat een nachtje geboekt zodat we de volgende dag Florence kunnen bezoeken.

Leuk voor de race maar minder voor de bezoekers…vooral die met alleen terreinkaarten… is dat het regent. En alsof dat niet genoeg is heeft de toegangsbeveiliging bedacht dat paraplu’s gevaarlijke wapens zijn die in beslag genomen dienen te worden. Serieus! Uiteindelijk hebben we dus zonder paraplu in de miezerregen op de race zitten wachten. Die was dan wel weer erg mooi! Alhoewel de Tifosi daar anders over dachten.

Na de race naar het Villa Abbondanzi Resort…en dat stelde absoluut niet teleur!

Na een mooie rit binnendoor naar Florence, blijkt het Liberation day te zijn in Italië. Het is niet helemaal duidelijk geworden waar ze van bevrijd zijn…als je zo vaak van partij wisselt wordt dat wat complex…maar er zijn wel idioot veel mensen op de been. Dit is bijvoorbeeld de rij om de Duomo in te komen. Die was zeker 200 meter! Moeilijk voor te stellen dat mensen daar in gaan staan…

De Duomo mag dan de meest imposante kerk van Florence (en misschien wel de wereld) zijn. De meest interessante is wat mij betreft de St. Croce. De hoeveelheid grootheden die daar liggen is moeilijk te bevatten. Michelangelo, Galileo, Machiavelli, Marconi etc. De grote afwezige is Dante. Hij wordt wel gezien als belangrijkste aanstichter van de Renaissance en kwam uit Florence. Echter is hij uit die stad verbannen toen hij de verkeerde politieke zijde koos. Florence heeft altijd zijn lichaam terug willen hebben van Ravenna, waar hij begraven is, maar dat is nooit gelukt. Vandaar het enorme standbeeld van Dante voor de St. Croce en het eerbetoon aan hem in de kerk.

Na al dit Italiaanse geweld wordt het tijd om over te steken naar Kroatië. De Italiaanse kust is aan deze kant minder boeiend en Kroatië is één van de mooiste cruising grounds van de wereld.

De eilanden Losinj en Cres worden verbonden door een bruggetje over een gegraven kanaal in Osor. Ook hier huren we een auto, een Dacia Sandero, en rijden we beide eilanden rond. Erg fraai!

Van Losinj gaat het naar Rab. Ook hier komen we in het stadje aan de kade te liggen. Rab is een kleiner eiland dat we met de elektrobrommers ontdekken.

Een bijzondere plek blijkt een Concentratiekamp uit de Tweede Wereldoorlog. De Kroaten worstelen nog steeds met hun niet al te frisse houding in WW2. Zij stonden achter de Nazi’s met al hun gezellige gebruiken. Het geeft ook wat meer achtergrond voor de idiote haat die er nog steeds heerst tussen de Balkan volken. In dit concentratiekamp werden naast Joden ook Serviërs ter dood gebracht.

Van eenzelfde orde zijn de kampen op twee kleine eilandjes ten noorden van Rab uit de communistische tijd. Er was een mannen en een vrouwen eiland. Dit alles voor mensen die niet helemaal de juiste dingen zeiden over het regiem.

Voor de wat vrolijker noot gaan we naar de baai van Punat. Een schitterende afgesloten baai op het eiland Krk. Hier ankeren we in de buurt van het eilandje in de baai waarop natuurlijk het onvermijdelijke klooster is gevestigd.

Punat is een echt toeristendorp, maar de even verderop gelegen plaats Krk heeft veel historie. Wij daar dus heen met Teddy.

Vanaf hier gaan we terug richting het zuiden. Het plan is om de buitenste eilanden op te gaan zoeken. Vorig jaar hebben we bij onze reis noordwaarts vooral de grotere plaatsen langs de kust bezocht. Dus terug naar Rab maar nu ankeren we aan de Noord-West kust in een schitterend eilanden gebied. Belinda is helemaal into het Geocachen en zelfs op dit soort onbewoonde eilandjes liggen deze “schatten” die natuurlijk gevonden moeten worden!

Vanaf hier gaan we naar een heel kneuterig buiteneilandje, Silab.

Daarover en de verdere avonturen door Expeditie Robinson terrein, de volgende keer meer!

Cheers, André