Kroatië: voetbal en oude kastelen

En omdat je op deze zaken geen economie kan baseren en er voor de rest weinig gemaakt wordt, is er veel werk gemaakt van het uitkleden van toeristen…vooral de nautische variant.

Het land is schitterend. Geweldig mooie oude vestingstadjes, meestal tot in de puntjes gerestaureerd. Duizenden eilanden, baaien en oude haventjes. Mooie Jachthavens. Kortom: “a cruisers paradise”. Met 1 klein nadeeltje: de Kroaten weten dat ook en vragen voor alles bizarre prijzen. De Port Authority man die 60 euro kwam innen omdat we 2 nachten op eigen anker in een baai bij Korcula hadden gelegen, deelde mede dat op dit moment de lucht nog niet belast wordt…maar daar wel over nagedacht wordt.

En waarom ook niet?! Het is nog steeds retedruk. Havens liggen vol en er is geen huurboot meer te krijgen. Volgens de Kroaten hebben ze het beste seizoen sinds jaren achter de rug. Om jullie een idee te geven van de uitkleed praktijken: Als je in Kroatië wil varen betaal je bij binnenkomst een cruising tax. Voor onze boot is dat zo’n 200 euro voor een maand, dan betaal je toeristenbelasting zo’n 100 euro, een gemiddelde jachthaven is hier ca. 130 euro/nacht. Voor een mooring boei (een geankerde bal waar je aan vast maakt) 70 euro en op veel plaatsen dus zo’n 30 euro per nacht als je gewoon op je eigen anker ligt…en dan hebben we het nog niet over de toegangsprijzen tot de vele nationale parken waar je met je boot kan liggen etc… Voor letterlijk alles worden stevige prijzen gerekend. Als de Grieken het voorbeeld van de Kroaten zouden volgen zouden ze in 1 klap uit de economische problemen zijn…maar misschien moeten we dat stil houden.

O ja, er is nog een ander klein nadeeltje: ze hebben een paar winden die ze zelfs namen hebben gegeven. Als ik mijn winden namen geef betekent het meestal niet veel goeds. Zo ook hier. De beruchtste is de Bora, een Noord-West wind die van de hoge bergen langs deze kust af dendert en op sommige plekken door het landschap wordt versterkt tot snelheden van 100+ km/u. Om het Volkswagen gamma verder te completeren hebben ze ook de Sirocco (hier ook wel Jugo genoemd) een Zuid-Oost wind die dagen kan aanhouden, beter voorspelbaar is en veel regen en Tsjaad meeneemt…de boot is daarna meestal oranje van het zand.

Nu is het weer tot nu toe bijzonder goed geweest. Echter terwijl ik dit schrijf in Trogir bij Split, is er een front aan het overtrekken in het kielzog van een Sirocco. Ook de komende dagen voorspellen de weersberichten niet veel goeds. De weersomslag naar de herfst lijkt ingezet en het feit dat we steeds noordelijker gaan helpt daar niet bij.

Het lijkt alweer lang geleden dat we Montenegro verlieten om in Dubrovnik in te gaan klaren. Dat viel erg mee. Laten we zeggen dat het proces om je geld afhandig te maken prima georganiseerd is. We meren af in de Frapa Marina om de stad te kunnen verkennen. De eerste avond gelijk maar even op de elektrobrommers erheen en met de kabelbaan de berg op voor wat overzicht.

De volgende dag storten we ons tussen de busladingen toeristen de oude stad in. We hebben, zoals we vaker doen, een wandel tour geboekt met een gids. Dubrovnik is erg fraai en tot een bizar niveau gerestaureerd…sommige van de 16e eeuwse gebouwen lijken wel nieuw…of zijn ze dat ook?…en alleen voor toeristen neergezet?

Ondanks dat de architectuur veel Italiaanse invloeden heeft, is Dubrovnik nooit Venetiaans geweest (zoals het grootste deel van de Adriatische kust). De stad is zo mooi bewaard gebleven omdat ze nooit hebben gevochten maar altijd handel gedreven en iedereen afgekocht. Diplomatie en omkooppraktijken van het hoogste niveau!

De stadsmuren zijn, evenals de stad zelf, nog volledig intact. Dat ze in deze contreien wel van een verdedigingsmuurtje houden zien we op onze volgende stop in Ston. De 2e langste verdedigingsmuur ter wereld (de eerste schijnt ergens in China te staan) staat hier nog redelijk overeind en loopt van Mali Ston aan de ene kant van het schiereiland naar Ston aan de andere. Ook hier ontkom ik niet aan de hike om dat hele ding van oost naar West te bewandelen…natuurlijk na eerst een lift van een vriendelijke Kroaat te hebben gebietst om ons naar Mali Ston te rijden.

We zijn met Teddy hier naar Ston gevaren omdat we Mr.Bean2 een paar km eerder hebben afgemeerd in Kobas bij het beroemde Gastro Mare restaurant. Wat een leuke mensen daar en geweldig eten. Zelfs onze Duitse buurman hees speciaal voor ons zijn Friese vlag.

Dan wordt het tijd om ons in de wereld van de Kroatische natuurparken te storten. Om te beginnen die op het eiland Mljet (er is een groot tekort aan klinkers hier, dit eiland heeft er 1 kunnen bemachtigen). Inmiddels hebben we door dat als je niet oplet je snel door je vakantiebudget bent, dus even wat onderzoek gedaan. Als je nietsvermoedend zo’n park binnenvaart en je anker laat zakken komt er een ranger langs om zo’n 90 euro te innen…en dat is alleen voor de boot…als je vervolgens aan land gaat betaal je ook nog entree per persoon. Vreemd genoeg kan je ook aanleggen bij een taverna (een Konoba heet dat hier) in zo’n baai en betaal je niets. Je moet er dan natuurlijk wel gaan eten. Het is dus een keuze tussen 90 euro om te ankeren of 60 euro voor een mooie ligplaats + goed diner voor 2…hebben we toch nog een lekje in de Kroatische geldmachine ontdekt…

Natuurlijk verkennen wij het park op onze elektrobrommers. Hoogtepunt zijn de zoutmeren met daarin het eilandje met klooster. Zoals we vaker gaan tegenkomen in Kroatië is alles wel erg mooi aangelegd en georganiseerd. Op zich prettig maar het haalt wel de charme van veel zaken weg en het trekt hordes verkeerde toeristen aan…een soort van Zwitserland aan de Middellandse zee.

Korcula is het volgende eiland met gelijknamige hoofdplaats. Zelfde recept: een bijzonder fraai ommuurd stadje midden in zee. Claim to fame van Korcula is dat Marco Polo hier geboren zou zijn…maar er zijn meer plaatsen die dat claimen.

We ankeren in een baai naast het stadje waar we Georgi en Julian tegenkomen. Hij Oostenrijker, zij Roemeens. Jonge mensen die een half jaar op hun zelf gerestaureerde kleine zeilbootje uit 1973 wonen en in de winter werken om het te bekostigen. Erg leuk stel waarmee we een deuk in hun en onze drankvoorraad slaan!

Naast de baai is een soort van Lagune gebied met veel eilandjes. Op 1 daarvan natuurlijk een niet te vermijden klooster. Wij daarheen met Teddy om even rond te neuzen. Spontaan krijgen we bezoek van wat nieuwsgierige herten.

Bij Loviste ankeren we in een mooie baai in de middle of nowhere.

En dan naar Hvar, het St.Tropez van Kroatië en vooral bekend als Party town. Erg leuk stadje waar we een zeldzaam plekje aan de stadskade bemachtigen. “Yes that’s 80 euro berth and 50 euro for electric, water and garbage”, “But I don’t need neither electric, water nor garbage”, “Well you pay the 50 euro anyway, it’s mandatory”, “So you mean what you’re telling me is garbage?”. Uuhhh ja zoiets. Maar voor slechts 130 euro heb je dan wel dit uitzicht uit je kuip.

Het Party gehalte van Hvar valt rond deze tijd erg mee, of tegen. Het is duidelijk dat het seizoen aan de laatste fase begonnen is, alhoewel de hoeveelheid toeristen dat nog niet doet vermoeden.

Omdat we in de voorspellingen een Sirocco zien aankomen en we sowieso het gebied rond Trogir en Split willen verkennen met een auto, boeken we Marina Trogir. Maar voordat we daarheen gaan eerst nog een stop in Stomorska. In alles de tegenhanger van Hvar en een leuk klein vissersdorpje op het eiland Solta.

Marina Trogir is een mooie glimmende Jachthaven en ligt tegenover het eiland waarop het oude Trogir gebouwd is.

Om nog wat meer over Kroaten en geld te zeuren: Huurauto’s. In Griekenland waren we gewend voor een simpel huurautootje zo’n 25 euro per dag te betalen voor 1 of enkele dagen. Je had dan meestal een prima, vrij nieuwe polo, panda of zoiets. In Kroatië kost de simpelste auto 50+ euro en dan krijg je meestal een afgetrapt en smerig oud barrel. In Trogir heette dat een Chevrolet Aveo voor 60 euro per dag. Aftands ding vol deuken met 150000 op de teller, smerig etc. Afhankelijk van of de tank vol of leeg is schommelde de dagwaarde van de auto volgens mij rond die 60 euro.

Maar hij doet het dus wij richting het Krka (waar is Maartje van Wegen als je haar nodig hebt?) nationaal park. Beetje zelfde verhaal: schitterend maar wel heel erg georganiseerd.

Van Krka gaan we naar Primosten.

En de volgende dag geven we de Chevy de sporen richting de grote stad alhier: Split. Een zeer interessante stad. Ontstaan doordat Romeinse keizer Diocletianus hier met pensioen ging en een paleis liet bouwen. Dat Paleis was 200 bij 200 meter ommuurd.

Een groot gedeelte van die muren, evenals torens, kelders en gebouwen staan er nog! Het is nu de centrale stadswijk waar zo’n 3000 mensen wonen.

Hiernaast is Split natuurlijk de thuisbasis voor Hajduk Split en dat kom je hier overal tegen. De Kroaten zijn idolaat van voetbal en hun club. Dus als ze niet bezig zijn toeristen geld afhandig te maken of oude gebouwen restaureren zijn ze bij het voetbal te vinden!

Volgende keer de verdere Reis noordwaarts door Kroatië die over een paar weken in Marina Izola in Slovenië voorlopig gaat eindigen.

Cheers, André