Toeristenplaatsen zonder toeristen hebben iets triest. Ik weet niet wat het is, zal wel iets met gesloten etablissementen en opgestapelde terrassen te maken hebben. Voor de mensen hier is het te hopen dat dat niet zo blijft door die idiote paniek over een virusje. Elke dag denk ik dat we het hoogtepunt in deze idiotie te pakken hebben als er toch weer overheen gegaan wordt. WTF is het probleem van een stevig griepvirus op een planeet waar overbevolking en vergrijzing de grootste problemen zijn? Geheel volgens Darwin ruimt het lekker op en tegenhouden doen we het toch niet meer. Een groot deel van ons gaat het krijgen. Neem wat vitamine C en wen eraan.
Ondertussen helpen we wel de beurzen, bedrijven en de economie in het algemeen naar de kloten met idiote maatregelen en ongefundeerde angst. Ik hoop dat het virus ook een beetje selecteert op IQ…
Momenteel zijn we in Lixouri op het eiland Kefalonia. We zitten hier nog even wat slecht weer uit voordat we komende week richting Zakynthos gaan.
Dat weer is ons tot nu toe erg meegevallen. Veel zon en ergens tussen de 15 en 20 graden…maar de Ionische eilanden zijn niet voor niets veel groener dan die in de Egeïsche zee…er moet af en toe dus wel wat regen vallen.
Met al dat mooie weer moet er gehiked worden! Op Ithaca waar ik jullie vorige keer achterliet is dat echter niet geheel conform de Huizing-hike regels….het is er nogal steil omhoog…en het nadeel van een boot is dat het startpunt zich per definitie op zeeniveau bevindt. De oplossing daarvoor heet Taxi. Dus ingewikkelde schoenen aan, Belinda voorzien van rugzak met hike-catering en naar de Taxi standplaats naast de boot in Vathi. Met een krakkemikkige Skoda 300m omhoog naar Perachori. Vanaf daar is het all the way downhill…Gravity is a beautiful thing!
Ithaca is schitterend. Ze doen erg hun best het “Odysseus” eiland te zijn, maar daar is niets van terug te vinden. Het is zelfs de grote vraag of het huidige Ithaca hetzelfde eiland is dat Homerus beschrijft. Diverse theorieën wijzen naar Lefkas, Atokos en zelfs het Paliki schiereiland van Kefalonia, waar we nu zijn. Maar in dit Trumpiaanse tijdperk denken ook de Ithacanen: never spoil a good story with facts!
Wat wel terug te vinden is, is de onvermijdelijke verlaten oude hoofdstad in de bergen: Paleochora. Verder nog een Grot van de Nymfen waar ik me erg op had verheugd…maar daar zat een hek met slot voor…heb ik weer…de vorm van de ingang gaf mij wel een hint waarom de Grot zo heet…
In Vathy komt Henk nog langs. Henk is een Amerikaan die al 40 jaar op zijn boot, de Phoenix, rondzwerft. Bijzondere man die zijn boot gebruikt als onderzoek platform voor groene energie. Zo heeft hij een waterstof generator aan boord voor fuel cells. Geheel naar Amerikaans gebruik heb ik snel het vermoeden dat de verhalen iets groter zijn dan de feiten.
De volgende dag zetten we koers naar Sami op Kefalonia. Ook daar zijn we de enige passanten in de haven. Op de elektrobrommerts gaan we op pad. Onder meer naar de beroemde Melissani Lake Cave. Een ondergronds meer dat gevoed wordt door een ondergrondse rivier die vanaf de andere kant van dit grote eiland komt.
Zoals we inmiddels gewend zijn buiten het seizoen is ook deze attractie gesloten. Er zijn echter wat mannen bezig de houten bootjes op te knapen waarmee de chinezen ’s zomers door die grot gesleept worden…waar ze ze nu voor opknappen is niet helemaal duidelijk… Maar volgens goed Grieks gebruik is het hek zo verrot als een mispel en vinden we in een ander slot wat sleutels die precies op de afsluiting van de grot passen! Wij dus toch naar binnen. Wel leuk zonder hordes mondkapjes om je heen.
De lokale God Pan blijkt ook zeer opgewonden te zijn geraakt van zoveel ondeugendheid.
De kleuren langs de kust en in de bergen zijn adembenemend. Zal wel iets met de nog lage stand van de zon te maken hebben.
Volgende halte Poros. Leuk plaatsje waar we, evenals in de andere plaatsen, aan de praat raken met wat Engelsen. Er blijken zo’n 5000 Engelsen op Kefalonia te wonen. Als je de 2 eilanden vergelijkt (UK en Kefalonia) kan ik me daar wel iets bij voorstellen.
Dan naar Argostoli, de hoofdstad van het eiland. Ooit de mooiste stad in the Ionian…maar de aarde wil hier nog wel eens een beetje schudden. In 1953 deed ze dat op nogal geweldadige wijze en is er weinig op het eiland overeind blijven staan. Voor de liefhebber: de film “Captain Corelli’s Mandolin” speelt op Kefalonia en ook daarin komt een bevinkje voorbij.
Ondanks dit alles is het nog steeds een erg fraai gelegen stad rond een diepe baai. Goed te zien dat zo’n stadje op meer dan toeristen drijft. Hier is het druk op straat en zitten terrasjes en restaurants regelmatig vol.
Voor ons is varen in dit jaargetijde een soort van nieuw experiment. We zijn eigenlijk nooit voor April serieus op pad gegaan met de boot. Waar we in het seizoen graag de kleiner plaatsjes en ankerbaaien opzoeken hebben we nu wel geconcludeerd dat het in dit seizoen leuker is om de wat grotere plaatsen en havens aan te doen.
Belinda zorgt hier voor een mooi voorbeeld van betaalbare gezondheidszorg. Ze had een pijnlijke ontsteking onder een kies gekregen…zoals gebruikelijk op zondag. Toen de pijn niet meer te harden was toch maar naar het lokale ziekenhuis…of wat daarvoor door moet gaan. Donkere receptie, niemand erachter dus maar even wat rondlopen door de gangen. Dan komen we een dame in doktersjas tegen. Komt u maar mee. Er blijkt geen tandarts aanwezig te zijn maar ze staat wel klaar met een injectie pijnstillers…die slaat Belinda maar even over. Ze heeft ook telefoonnummers van tandartsen. De eerste dame die Belinda belt stelt een paar vragen en geeft aan dat ze naar een apotheek moet gaan en haar dan terugbellen. Bij de apotheker krijgt deze de telefoon en regelt een antibioticakuur en nog wat aanverwante zaken voor 6 euro.
De volgende avond (nationale feestdag) kan Belinda al langs bij de tandarts die haar een wortelkanaal behandeling geeft in 2 keer + 2 foto’s etc…en dan moet ze 70 euro afrekenen…”and if you have to come back it’s for free”.
Het maakt extreem duidelijk dat als je elkaar niet gevangen houdt in een overdaad aan protocollen, procedures en indekgedrag ook gezondheidszorg gewoon snel en goedkoop kan.
Aan de boulevard runt “Stan” (Anistasis, Australische Griek) de lokale supermarkt annex souvenirshop annex Car rental. Mooie vent die ons met van alles helpt en vaak allerlei lokale lekkerneien heeft staan om te proeven. Bij hem huren we een Panda voor 2 dagen om het eiland te verkennen.
Om te beginnen naar de Venetiaanse burcht die helaas op slot zit met een wat robuster slot…en zo’n burcht blijkt gebouwd om vreemdelingen (lees: Ottomanen) buiten te houden dus dat gaan we niet redden. Dan maar naar het megalomane Klooster waar we midden in 1 of andere dienst vallen met een hoop gedoe, wierook en mensen die een kelder onder de kerk in gaan. Zit me direct te bedenken dat het een wonder is dat die Grieken nog niet allemaal een Coronaatje hebben met al dat gekwijl over die iconen…of zou dit het ware geloof zijn…en wordt iedereen dus beschermd?…voor de zekerheid maar ff kaarsje in de fik en aan m’n neus en tepels gefriemeld.
In een leuke strandtent in Skala raken we in gesprek met wederom een Engelse dame die hier al 20 jaar een restaurant runt en ons vertelt dat het een Nationale feestdag is. Het begin van de vastenperiode. De 50 dagen (ja langer dan bij de Katholiekjes) dat ze geen vlees en zuivelproducten mogen eten. Er komt dus veel vis en octopus langs. Lekker!
Als we de Panda over een onverharde weg en wat geiten een hoge berg op hebben gejaagd komen we bij het oudste klooster van het eiland…ja ze hebben er nogal wat. Hier wonen nog 2 monniken waarvan we er 1 ontmoeten… Een hoog “The name of the Rose” gevoel. Bizar om je voor te stellen dat je hier in volledige isolatie je leven doorbrengt.
Voor de wat frivolere noot rijden we de volgende dag eerst naar de beroemde Robola Winery Cooperative. Kefalonia is beroemd om de Robola druif die alleen hier gecultiveerd wordt en een erg lekkere witte wijn oplevert. Dat moeten we natuurlijk even proeven en wat doosjes meenemen.
De Noordkant van het eiland levert wederom adembenemende plaatjes op van onder andere Myrtos, Assos en Fiskardo…rijden door een ansichtkaart.
Van Argostoli is het een kort hopje door de baai naar Lixouri op het Paliki schiereiland. Daarover en de verdere avonturen op Zakynthos de volgende keer meer.
Cheers, André