Schipper naast God

“Toen wij uit Rotterdam vertrokken!” zing ik tot groot genoegen van Belinda door onze Bluetooth headsets. Nog niet zo lang geleden lachten we mensen uit die met dit soort accessoires op hun hoofd over dek liepen. Sinds een paar maanden kunnen we dus om onszelf lachen…

Dat heeft alles te maken met Med mooring. Omdat het bijna altijd mooi weer is sturen we boven op de Flybridge. In een haven moet je hier meestal met de bips tegen de kant en aan de voorkant je eigen anker gebruiken. Ik regel dan boven het manoeuvreren en het anker (is een knop op dashboard) en Belinda de fenders en het achter touwwerk beneden in de kuip. Deze afstand overbrugden we in het verleden door te schreeuwen…maar daarmee gaat het onderscheid tussen communicatie en ruzie een beetje verloren… Om dat laatste te voorkomen nu dus toch headsets. We hebben van die motorfietsdingen en moet zeggen dat ze briljant werken. Zelfs met harde wind en andere herrie is het zeer helder…en met mijn zeemansliederen het heeft dus ook nog een grote entertainment waarde!

En niet alleen op deze wijze sta ik in direct contact met een Hogere macht. Sinds we weer in Griekenland zijn ontkom je niet aan een bizarre hoeveelheid kerken en kloosters. De 1 nog fraaier dan de andere. Niet alleen de gebouwen maar ook de ligging. Hoogtepunt is het Athos Schiereiland met Mount Athos daarop.

Athos is de meest Oostelijke van de 3 schiereiland-vingers van Halkidiki, het gebied bij Thessaloniki. Dit schiereiland kent een daadwerkelijke grens waar je alleen overheen mag met een speciale vergunning…en die wordt zeer gelimiteerd uitgegeven…en alleen aan mannen. Het heeft een soort van status-aparte en wordt gerund door de monniken. Die leven in grote eeuwenoude kloostercomplexen…of zeer sobere hutjes die aan de kliffen hangen.

Dit ascetische leven is hier al in de 5e eeuw begonnen. In 1060 heeft toenmalig Byzantijns keizer Constantijn IX het allemaal gelegaliseerd. Vanaf toen mochten er geen vrouwen, vrouwelijke dieren, eunuchs en baardloze mannen komen. Inmiddels zijn ze erg liberaal geworden en zijn baardloze mannen en eunuchs toegestaan.

Met een boot moet je meer dan 500m uit de kust blijven. De kustwacht bewaakt dit. Wij dus vanaf Limnos naar Halkidiki met een omweg om een deel van de kust van Athos te verkennen. Daarvan zijn bovenstaande foto’s. Een bijzondere wereld!

Uiteindelijk ankeren we op de “middelvinger” achter het Diaporos eiland. Zeer fraaie omgeving waar helemaal niets te doen is.

Even Noordelijker is het haventje van Panagia met een soort van Marina…met de nadruk op “soort van”. We gaan hier naartoe om Erik en Simone op te pikken die een klein 5 dagen mee gaan varen. De ponton waaraan we vastmaken is in bedenkelijke staat, sommige bolders zijn er uit getrokken en de verbindende bruggen zijn minimaal creatief-Grieks te noemen…maar gelukkig zit er een jong kattengezin bij de loopplank!

We huren 2 dagen een auto om Halkidiki en Thessaloniki te ontdekken. Om te beginnen naar Ouranoupoli. Dit is de grensplaats naar het Athos schiereiland…en dat is te merken. Vol met toeristen die even bij de grens willen kijken.

Dan naar Amphipolis een opgraving van een grote Macedonische stad. Hier is een bijzonder omvangrijk graf ontdekt waarvan een tijdje gedacht is dat het van Alexander de Grote (Colin Farrell) was…dat is niet het geval. Mooi museum erbij met bijzondere zaken als dit “automodel”, een meneer met een nogal prominent aanwezig…eeeuuuh…hoofd en de beroemde Leeuw die op 1 van Alexander’s Generaals graf prijkt.

Thessaloniki is een opvallend jonge en relaxte studentenstad. Het is duidelijk dat zowel een grote brand in 1917 als bombardementen in WW2 nogal hebben huisgehouden. Veel jaren 50/60 bouw.

We hebben hier een “walking tour” geboekt met een lokale gids. Met totaal 8 mensen volgen we Iannis door de stad terwijl hij geanimeerd verteld. Dat begint natuurlijk bij Alexander de Grote (de Grote held in Macedonië) maar komt al snel op Romeinse keizer Galerius die nogal megalomaan was aangelegd. Hij was een soort deelkeizer in de 4e eeuw toen de Romeinen wat aan het stoeien waren met onderverdeling van het Rijk. Galerius was hier dus de baas en maakte van Thessaloniki zijn hoofdstad. Nog steeds is de weg van de haven naar de Rotonda (tempel naar voorbeeld van Pantheon in Rome) herkenbaar met triomfboog, paleizen etc. Galerius was de laatste heidense keizer in dit gebied. Constantijn die de grote baas werd in deze periode, het Christendom tot officiële religie maakte en het Rijk in 2en deelde met Constantinopel als hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk (Byzantijnse Rijk), moest niet zoveel hebben van het protserige gedoe van deze onderknuppel…maar wonder boven wonder stierf hij een natuurlijke dood.

Bizar om te zien dat de intens lelijke jaren 50 flats gewoon op palen in de opgravingen van het paleis zijn gebouwd…andere tijden…

Een andere Romeins/Byzantijnse Keizer die een beetje huishield in deze 2e stad van het Byzantijnse rijk was Theodosius I. Lang verhaal kort was hij niet te spreken over het gedrag van zijn lokale (voornamelijk Gotische/Barbaarse) leger en de inwoners die openlijk een homoseksuele relatie tussen een beroemde strijdwagenmenner en een slaaf toejuichten. Tot voor kort niks mis mee…maar ze waren inmiddels streng Christelijk geworden… Theo kwam langs, schreef spelen uit in het Circus om vervolgens bij verrassing de hekken op slot te doen en alle 7000 aanwezigen af te slachten…dan vallen de huidige hooligans weer mee…

Tijdens de Ottomaanse overheersing was het grootste deel van de inwoners Joods…maar de Nazi’s hebben, samen met de Grieken die het niet zo op de Joden hadden, hier verschrikkelijk huisgehouden en de complete Joodse bevolking uitgeroeid…inclusief de begraafplaats. In veel gebouwen zie je nog stukken Hebreeuwse grafsteen die als bouwmateriaal zijn gebruikt.

Sommigen van jullie weten dat ik een groot bewonderaar van Mustafa Kemal Ataturk ben. Mijns inziens 1 van de grootste leiders en persoonlijkheden van de 20e eeuw (en de eerste tekenen zijn dat we daar in de 21e eeuw zeker niet overheen gaan). Hij is in 1881 geboren in Saloniki, toen nog onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Het huidige Turkse consulaat bevindt zich in zijn geboortehuis met een indrukwekkend museum over zijn leven.

En over grootheden gesproken. De volgende dag komen Erik en Simone Lamers aan boord. We varen die middag nog naar Ammouliani, een eilandje naast het Athos schiereiland. Er wonen 600 mensen. We kunnen vastmaken aan een pier bij het dorp.

Of de duvel er mee speelt staat ook hier de avond in het teken van de Heere…of hoe hij in deze contreien ook genoemd wordt…zo vlak bij de Olympus zou het ook Zeus kunnen zijn. Op het dorpsplein heeft zich de complete bevolking verzameld om toegesproken te worden door een priester van 1 van de Athos kloosters. Op het eerste gezicht een goedlachse abt. Later op de avond wanneer we op de boot nog wat zitten na te genieten komt er een complete processie (zonder rupsen) onder leiding van dezelfde abt het piertje op. Ik wilde eerst nog roepen dat die doodloopt in het water, maar bedacht me toen dat deze man misschien wel het water ging splijten, of er zo overheen kon lopen. Dat viel uiteindelijk tegen toen we ze rechtsomkeert zagen maken.

Terug naar het Diaporos gebied en geankerd achter het eiland. Veel beter wordt het niet.

Dan naar Porto Koufo. Eén van de grootste natuurlijke havens in Griekenland. De Duitsers hadden hier hun U-Boot basis. Onderweg bladstil weer en veel dolfijnen rond de boot. Op de pier van Koufo heel veel sportvissers waarvan sommigen goed gekleed…waarom heeft die man een rubberen handschoen aan?

Veel zwemmen, eten, drinken en slap lullen…de meeste wereldproblemen zijn opgelost.

Van de zeer toepasselijke middelvinger gaan we naar Nea Skioni op de meest Westelijke en toeristische vinger. Klassiek vissershaventje met leuk dorpje…alhoewel de uitbater van de lokale taverna er niet om kon lachen.

De volgende dag vliegen Erik en Simone pas laat terug naar NL, dus fijne Opel Corsa gehuurd en nog even een dagje rondtoeren. Om te beginnen naar Pella de geboorteplaats van Alexander de Grote en hoofdstad van het Macedonische Rijk. De opgravingen vallen wat tegen…er staat niet zoveel meer. Het bijbehorende museum is des te fraaier.