We hebben onze eerste slecht weer dag te pakken! Terwijl ik wat voor me uit zit te bloggen teistert wind en regen Mr.Bean2 in de haven van Myrina op Limnos. Limnos is een wat meer geïsoleerd eiland in het Noorden van de Egeïsche zee en ligt midden in de baan van de Meltemi wind. Voor de geografische en meteorologisch geïnteresseerden heb ik het eiland omcirkeld in het volgende prentje van Windy.com. De windsterkte wordt met kleuren aangegeven. Paars: Motorbootweer, Blauw: fijn, Groen: niet zo fijn, Geel/Oranje: ik wil naar huis, Donker Oranje/Rood: fokking hell!
Die wind zijn we inmiddels wel gewend, maar we hebben nu dus de eerste wolken/regen sinds maanden te pakken…toch iets met herfst en een stuk noordelijker zijn dan we afgelopen jaar gewend waren.
Je weet dat als je tussen half Juni en eind september in de Egeïsche zee vaart de Meltemi de bepalende factor is. Elk pilotboek raadt dan ook af om in Noordelijke richting te varen in deze tijd…maar dat is vooral voor bretonsebroeken-met-zeilboten. Met zo’n stoere trawler heb je daar natuurlijk geen last van… Eeeuuuhh, dat valt tegen… Sinds ons vertrek uit Ören/Bodrum een maandje geleden hebben we eigenlijk alleen maar harde wind tegen gehad…bijna zonder pauze. Een mooie uitzondering was de afgelopen oversteek van Lesbos naar Limnos met bijna volledige windstilte…prachtig!
Je begrijpt direct waarom Windy Paarsblauw gebruikt voor Motorbootweer.
Gelukkig lijken de vooruitzichten eindelijk aan te geven dat na nog een dag of 2 klapperende vallen (dat zijn die klotetouwen langs zeilbootmasten die ervoor zorgen dat met een beetje wind een jachthaven klinkt als een smederij) de Meltemi het op gaat geven…en dan hebben we het mooiste weer van het jaar. Zowel de idiote hitte als wind zijn verdwenen en wat overblijft is een zonnetje met een graad of 25.
Vorige episode lagen we in Mytilini/Lesbos te wachten op een pauze in de wind. Dat was geen straf. Leuke stad en mooi eiland. Vrienden Astrid en Ronald op hun Astro waren net binnengelopen dus dat leverde voldoende excuses op voor wat drank en uit eten.
De nieuwe buren kwamen met een 44meter metallic lichtblauw Baglietto Motorjacht…laten we zeggen een opvallende en erg Italiaanse verschijning. In de stad natuurlijk nog even naar het archeologische museum voor de Venus-met-baard en de imposante burcht.
Langs de Oost- en Noordkust van Lesbos naar Molyvos. Onderweg zie je hier en daar als stille getuigen de verlaten bootjes, zwemvesten en rommel op de kust van vluchtelingen die wel de EU bereikt hebben.
Molyvos (of Mithimna) is een schitterend plaatsje op het uiterste noordpuntje van Lesbos. Het minime haventje ligt vol lokale visbootjes…zoals het hoort. Wij nemen plaats aan de buiten pier.
Vanaf hier willen we oversteken naar Limnos. Daarmee wordt ons schema geregeerd door de Meltemi. Dat betekent dat we de volgende dag al weg moeten…of nog een weekje wachten. We proppen dus de hele Molyvos-experience in 1 dag. Toeristentreintje naar Petra, Wandeling door de nauwe straatjes, de burcht is gelukkig gesloten, ’s avonds eten bij Octopus…leuk tentje aan de haven.
Voor zonsopgang verlaten we de haven op weg naar Limnos. Het is duidelijk dat het ’s morgens kouder wordt. Verder een mooie trip, windstil en legio dolfijnen voor de boeg.
We steken hier de belangrijke vaarroute langs de Turkse kust naar de Dardanellen/Istanbul/Zwarte Zee over. Het is erg druk en geen Traffic Seperation Scheme…het is dus een beetje een zooitje…maar wel leuk op de marifoon te volgen hoe de vrachtschepen proberen te voorkomen dat ze tegen elkaar aan varen. Op een gegeven moment ook een oproep voor Mr.Bean2 die op aanvaringskoers lijkt te liggen met een oceaanreus. Ik had het al gezien op de AIS dus met een lichte koersaanpassing gingen we netjes achter de corpulente bips langs.
Vanaf Zee is Limnos een echt Grieks eiland. Kaal en droog. De continue wind hier zal daar zeker een bijdrage aan leveren. Myrina is echter een erg leuk havenplaatsje waar we nog een plekje aan de kade vinden. Goed beschut voor de stormpjes die er aan gaan komen. Daarom maar extra veel ketting uitgooien., zo’n 80m. Bips vastknopen en klaar is Bean…denken we…
Het was ons al opgevallen dat de Duitser die op de boot naast ons lag te tukken in de kuip niet bepaald een nautisch ervaren indruk maakte…hij wist niet hoe hij ons touw even door een ring op de kade moest doen. Lang verhaal kort blijkt het 5 m/v sterke gezelschap op deze huurboot hun ketting zo’n beetje dwars door de haven te hebben liggen. Daardoor ligt onze ketting er dus overheen…en ze willen de volgende ochtend om 7 uur weg. Geen probleem, maak ons maar wakker en dan maken wij wel even plaats zodat jullie weg kunnen. Als we met onze slaperige kop ’s morgens de Huhnen ohne Kopf gebeurtenissen aanschouwen blijken ze ook nog motorproblemen te hebben. Uiteindelijk start hij.
Ik zou dan willen weten waarom hij het niet deed voordat ik 50 mijl over open zee ga varen…maar Die Deutscher hebben daar minder moeite mee. Misschien hebben ze een ADAC abonnement voor the North Aegean? Als ze uiteindelijk wegvaren hangen ze bijna direct met de hele boot in onze ankerketting…als ze zich daaruit bevrijdt hebben blijkt wat ze al vermoeden…ze hebben met hun anker onze ketting beet…dan stopt de motor er weer mee…de Ganze Panik is nu compleet. Ze hebben ook geen idee hoe ze de ketting van hun anker af krijgen en laten de hele boel dus maar weer zakken. Als de motor weer even start leggen ze opnieuw aan. Lang verhaal kort liggen ze hier dadelijk een week met monteur etc…mogelijk iets anders dan in de brochure van de bootverhuur werd aangeprezen…
De aanblik van Myrina wordt gedomineerd door een enorme Venetiaanse burcht. Alleen het uitzicht is de klim al waard.
Natuurlijk moeten we ook een auto huren om het eiland te verkennen. Eindelijk weer eens een Hyundai i10. Het binnenland is best fraai en redelijk groen. Er komen zelfs beroemde wijnen van dit eiland. De Noord- en Oostkust zijn duidelijk geteisterd door de wind. Fraai maar kaal en droog.
Claim-to-fame van Limnos is dat het de basis was voor de Geallieerden in WW1 voor de Gallipoli campagne. U weet wel, het optimistische plan van ene W. Churchill om de Turken even onder de voet te lopen en Istanbul en de Bosporus in handen te krijgen…dat liep anders…daarom veel grote militaire begraafplaatsen voor duizenden jongens die dit foutje van Winston met het leven moesten bekopen.
Bij een verlaten baai komen we een kerkje met een wat militante dame ervoor tegen en een trap die naar “Holy water” zou leiden. Nu ben ik daar al een tijdje naar op zoek in verband met mijn haargroei, dus ff naar beneden. Bizar tafereeltje waar om onduidelijke reden veel armbandjes zijn achtergelaten.
Aan de opgravingen van de tempel van Kavirio wordt druk gewerkt. Deze God werd rond 6e eeuw vC alleen op Limnos en Samotraki vereerd en zorgde voor een beetje knappe resultaten bij vruchtbaarheid, wijn en zeereizen. Een TopGod zou ik zeggen, dus wij ook even een offertje brengen…waarbij we het vruchtbaarheid gedeelte niet hebben aangekruist.
In de rotsen onder deze site is de grot van Philoctetes, één van de helden van de strijd om Troje…soort van Brad Pitt. Echter voordat hij dat werd pleurde Odysseus hem op Limnos van zijn boot omdat de ontstoken wond aan zijn been nogal stonk. Met wat klimwerk zelf even vastgesteld dat de lucht en Philo inmiddels uit de grot zijn getrokken.
Na een lekkere Octopus lunch in Moudros nog even naar Poliochne. Dit wordt gezien als de oudste stad ter wereld. Yep, je leest het goed, deze stad is ouder dan het eerste Troje en nog wat andere kandidaten. Ook hier valt op dat er druk wordt afgegraven. Er staat niet bar veel meer, maar het stratenplan, gebouwen en riolering etc. zijn nog goed herkenbaar…tot zo’n 5000 jaar oud… Adam en Eva hadden hier kunnen leven… Oh nee, dat was 6000 jaar geleden.
Momenteel kijk ik naar de buren die om de beurt wat zenuwachtig over het dek lopen om touwen, fenders en ankerkette zu beobachten. De wind smijt de Bavaria nogal heen en weer terwijl ze af en toe met een wat vragende blik naar Mr.Bean2 kijken die er nogal stoïcijns bij ligt… Because frankly my dear, I don’t give a damn!
Maandag gaan we richting het Halkidiki gebied. Dat zijn de “3 vingers” in de buurt van Thessaloniki. Daar gaan we over een week ook de Lamersjes oppikken!
Daarover en andere Grieks drama’s, de volgende keer meer.
Cheers, André