Nu zijn we officieel bejaard. Hebben we dan een Volvo gekocht?, of een caravan?, kunnen we het alleen nog met een pilletje? Maak je geen zorgen, niets van dat alles: we hebben een Turkse Museumjaarkaart! Na onze terugkomst in Kas Marina vorige week vertelde 1 van de Pensionado’s hier dat je met een Residence Permit een Museumjaarkaart kan bemachtigen voor 70TL (een tientje voor eurologen). Gelukkig noemen ze hier veel een museum. Dus toen we in Demre een kijkje namen bij de St.Nicholas kerk, hebben we dat gelijk even geregeld.
En ja, dit is de kerk waar de man die wij kennen als Sinterklaas en de rest van de wereld als de Kerstman (Santa Claus), heeft gewerkt en een tijdje begraven is geweest. Voordat ik nu klachten krijg van de vele doorgewinterde historici die dit blog volgen: dit is eigenlijk niet helemaal waar. De kerk die je nu kan bezoeken stamt uit 520 en is gebouwd op de overblijfselen van de kerk waar Sinterklaas druk was met Zwarte Piet…en als goed katholiek bisschop waarschijnlijk ook met wat kinderen.
Naast een goed plekje in het Grote Boek en vulling van de schoen, is er voor ons nog een belangrijke reden de Sint even te gaan eren. Minder bekend maar St.Nicholas is de beschermheilige van Zeevarenden… #baatutniedanschaadtutnie
Ik heb ze hier proberen uit te leggen dat er een landje van, vroeger stoere zeevarenden, bestaat waar men het heel belangrijk vindt jarenlang te discussiëren over de kleur van de helpers van deze Sint…roetvegen, regenboog, zwart, wit…dat je met een belangwekkende mening daarover zelfs in serieuze praatprogramma’s op TV komt…of in het parlement…tis niet gelukt…zal wel aan mijn Turks hebben gelegen…
Het is een indrukwekkende site met schitterende fresco’s, mozaïek vloeren en de ontheiligde tombe waar hij waarschijnlijk in heeft gelegen nadat hij vanuit zijn initiële tombe op Gemiler Adasi (zie blog “Piet and the beardy guy in a dress” van maand of 2 geleden) was overgebracht naar Myra. Dit alles wordt natuurlijk opgeluisterd door bizar grote souvenir shops die vooral op het Orthodoxe deel van de bezoekende Christenen zijn gericht…en omdat die wel wat vertrouwen hebben in de bescherming door zijne heiligheid en zijn Baas maar ook weer niet zoveel, is de security van luchthaven niveau.
Nu weten de meeste van ons dat Sinterklaas de bisschop van Myra was. Wat doet die gozer dan in een kerk in Demre? Het blijkt dat het moderne Demre op de plek van het antieke Myra ligt. Even buiten het dorp zijn de indrukwekkende opgravingen van deze belangrijke stad uit de Lycische, Griekse en Romeins/Byzantijnse tijd. Daar bewijst onze jaarkaart al zijn waarde als er net een paar bussen met Russen worden uitgeladen. Wij kunnen er gewoon langslopen en door het poortje…en ondanks de idiote hoeveelheid toeristen, koelkastmagneten en sneeuwhuisjes valt je mond even open bij de eerste aanblik.
Van de Lycische rots tombes links tot het enorme Romeinse Amphitheater rechts sta je naar meerdere beschavingen en duizenden jaren historie te kijken in een dramatische setting. En zelfs hier zijn veel mensen van mening dat hun foto’s er enorm van opknappen als ze er zelf op gaan staan…
Maar laten we eerst even teruggaan naar vorige week woensdag toen we na 5 weken NL eindelijk weer terug mochten naar Mr.Bean2. Die reis kent vanaf deze keer een extra grote uitdaging: we moeten ons lostrekken van kleinzoon James. Ik denk dat we hem binnenkort gewoon mee gaan nemen… Verder een prima reis met Turkish Airlines alhoewel we bij onze tussenstop in Istanbul verrast worden op herfstachtig hondenweer met kou en regen. Dat is later aan de Zuidkust gelukkig heel anders: schitterend-tot-middernacht-in-de korte-broek-op-terras weer.
Gelijk maar even aangeschoven bij het happy hour en iedereen weer even ontmoet. De eerste dag op de boot lopen we als gebruikelijk als kip-zonder-kop rond. Ik heb een behoorlijke hoeveelheid meuk meegenomen voor diverse klussen…vooral elektronisch. Zo heb ik een idioot dure industriele Cradlepoint router gekocht die onze huidige Pepwave Soho na jaren goede dienst moet gaan vervangen.
Voor de liefhebber (zo niet, sla deze paragraaf gewoon over): Mr.Bean2 kent zijn eigen (WiFi) netwerk waarop de TV schermen, Raymarine Navigatie netwerk, Cummins diesel, satelliet tuner, PC, laptops, telefoons etc. zijn aangesloten. De verbinding met het internet van dit netwerk is via 3G/4G of een extern WiFi netwerk (b.v. van een jachthaven, hotel of kroeg). De nieuwe router heeft 2 ingebouwde modems met 2 SIM kaarten en voor alles externe antennes. Dus zowel high gain WiFi antenne als dubbele 4G antennes hoog in de mast. Dit geeft de mogelijkheid een KPN (lees EU vrije) SIM en een Turkse SIM te plaatsen. De Cradlepoint schakelt naadloos tussen 4G verbindingen en externe WiFi en kan ze zelfs beide inschakelen met load balancing…gaap… Als voorbeeld: tegenover Kas ligt het Griekse eiland Kastelorizo. In de Marina verbinden we meestal met de Kas Marina WiFi maar die is nog wel eens flacky/langzaam afhankelijk van drukte. Met de 4G antenne in de mast kunnen we prima de Griekse providers ontvangen en hebben we dus goede backup verbinding via 4G op onze NL KPN abootje. Als dat allemaal niet meer werkt doordat we bijvoorbeeld de haven uitvaren, schakelt de router over naar de Turk Telekom SIM waarop we een prepaid bundel hebben en meestal verbinding.
Dat klinkt allemaal redelijk eenvoudig…maar moet nog wel ff geïnstalleerd worden. Voordat alles weer werkt, alles alles weer herkent, draden door boot en mast getrokken zijn naar de nieuwe antennes etc…zijn we een paar dagen verder…maar dan heb je ook wat! En gelukkig heb ik mezelf ooit wijsgemaakt dat ik dit leuk vind, dus lekker gehobbyd.
Naast al dit geklus raken we redelijk ingeburgerd in de Marina en moeten we opletten niet elke dag in een soort van extended happy hour terecht te komen met bijbehorend consumptieniveau. Het is ook de tijd dat mensen die nog wel werken (ter geruststelling: die zijn hier ook) hun boot klaarmaken voor de winter en terug naar huis keren. Dat is vaak Turkije of elders in Europa maar ook opvallend veel Aussies. Alec en Gail zijn een erg leuk Aussie stel dat we hier hebben leren kennen. Hun “afscheidsdiner” was memorabel eindigend in soort van hippietent aan zee. Je begrijpt dat niet alleen onze router behoefte heeft aan load balancing…ook wij lassen af en toe een balansdagje in…
Op zo’n balansdag zijn we gisteren naar Patara gegaan. Alweer zo’n indrukwekkende archeologische site. Naast de geboortestad van de ons inmiddels de neusgaten uitkomende Sint, was Patara de belangrijkste Romeinse havenstad in deze omgeving. Er wordt hier actief opgegraven en gerestaureerd. Erg fraai is de “Assembly”. Dit is een soort van Senaat van het Lycische verbond…en raadt eens wie ik daar in de keizerlijke loge vond…
Onderweg gestopt voor een lekkere Gozleme. De pannenkoeksnack/lunch die hier overal nog traditioneel in elkaar wordt geschroefd.
Morgen gaan we varen om met wat tussenstops ca. dinsdag in Fethiye aan te komen om vrienden Erik en Simone op te pikken voor een weekje cruising in paradise…want zo voelt het nog steeds…
Daarover volgende keer meer!
Cheers, André