We liggen inmiddels alweer een aantal dagen op Rhodos. Om precies te zijn in de oude Mandraki haven in Rhodos stad. Kronos Yacht Agency heeft een plaatsje voor ons gevonden tussen alle “day trippers”, de zeil- en motorboten die je met bemanning kan huren om er een dagje op uit te gaan…we hebben zelfs een stalletje omdat we op de plek liggen van zo’n day tripper die een weekje weg is. Zowel de Nederlandse vlag als de naam (aangevuld met mijn goede looks) trekken behoorlijk wat aandacht van de voorbij trekkende hordes. Als je daar een tijdje naar zit te kijken vanuit de kuip begin je je af te vragen waarom zoveel mensen op vakantie elk gevoel voor decorum verliezen.
Hieronder een paar hoogtepunten uit 20 minuten foto’s schieten van, laten we zeggen, bijzondere passanten…en bedenk daarbij dat dit een boulevard in een drukke stad is, niet een afgelegen strand, dark-room of psycho-geriatrische inrichting.
…ik hoop niet dat er lezers zijn die zichzelf danwel hun familie, kennissen of garderobe herkennen…
Vorige week waren we nog op Tilos. Zo’n beetje in alles het tegengestelde van het toeristische Rhodos. We vonden dat eiland zo leuk dat we er ruim een week zijn gebleven. Het mooie op die kleine eilandjes is dat je dan een soort van onderdeel van de gemeenschap wordt. Zo kwam Belinda regelmatig bij 1 van de mini-markets. Manolis de eigenaar zit meestal voor zijn winkeltje de hier overdadig groeiende kruiden in zakjes te doen. Hij is ca. 128, 3 tanden en lacht altijd. Hij spreekt zelfs Engels. Toen ik hem vroeg waarom hij altijd lachte zei hij “they call me the smelling man”…dat klopte wel…maar ik denk dat hij smiling bedoelde. Mooie man die, toen we al bijna weer terug bij de boot waren, ons achterna kwam op zijn scooter met een zak met verse kruiden “forgot to give you some fresh herbs”.
Zoals vorige keer gezegd is dit een hiking eiland…dus om het af te leren moeten we nog een keer omhoog naar de burcht ruïne boven Livadia. We proberen dan zoveel mogelijk met de elektrobrommers te doen…maar tegen de tijd dat de weg niet meer begaanbaar wordt, blijven er toch nog een aantal kilometers omhoog over… Wel weer een bijzondere omgeving…en inmiddels zijn we blij met wat wolken tijdens dit soort trips.
Dan 45 zeemijl naar Rhodos-stad. We worden echte zondagvaarders want wederom geen golf van meer dan een meter te vinden…Mr.Bean2 heeft al tijden geen zout meer gezien…dat wordt over een maand wel anders als de Meltemi zich weer meldt.
Jullie hadden al begrepen dat Griekse havens, laten we zeggen, bijzonder georganiseerd zijn. Chaos is niet bij toeval een Grieks begrip… In Rhodos stad zijn diverse havens: de nieuwe marina waar je niet wilt zijn, want ver buiten het centrum in zo’n klinische marina omgeving. De commerciële havens waar je zeker niet wilt zijn, want ferries varen hier vol gas tot aan de kade…ze zijn hier wat bedrevener in dan in Amsterdam… De oude (Mandraki) haven waar volgens de legende de Kolossos van Rhodos nog met zijn benen wijd over de haveningang heeft gestaan…jammer dat hij weg is, anders had Mr. Bean met zijn AIS-antenne even zijn ballen kunnen kietelen.
Die laatste haven is erg leuk, midden in de stad…maar een enorme organisatorische chaos. Ik had een paar dagen terug al de havenmeester gebeld. “No we’re totally full, you’ll have to go to marina”. Mijn “ik ga nog liever dood” kwam niet helemaal aan. Vervolgens een zogenaamde Yacht-Agent gebeld die goeie business maken van de chaos. Ik kende Kronos Agency nog van het inklaren vanuit Turkije naar Griekenland vorig jaar. “No problem, we have space”. Dus bij het invaren VHF10 oproepen en de mannen en vrouwen staan al klaar. Ze hebben een plekje gevonden tussen de Day-trippers aan het drukste stukje boulevard. Luidruchtig maar leuk.
Waar we op de kleinere eilandjes vaak de grootste/opvallendste boot zijn, worden we hier in de “koopjeskelder” geparkeerd. Er liggen erg veel superjachten die klaargemaakt worden voor het seizoen. Belinda is helemaal blij dat de kattenhoek nog volledig in takt is compleet met jonge kittens.
De daytrip kapiteins hebben het in dit seizoen nog niet verschrikkelijk druk…de meeste maken ook niet de indruk dat ze het ooit in hun leven druk gehad hebben. Het zijn meestal wel echte bootjesmensen. Er is dus veel tijd voor praatjes-pot en een aantal wil wel erg graag even die “bijzondere” boot van binnen bekijken. Een trawler is hier een uitzonderlijke boot. Je ziet hier veel zeilboten. De motorboten zijn praktisch allemaal glitsy snelle flybridge boten (veel italiaanse merken maar ook Princess en Sunseeker). De mannen kunnen ons goeie tips geven over de baaien rond Rhodos.
Vorig jaar hebben we alleen Rhodos stad en Lindos met de boot bezocht. Dit jaar huren we een paar dagen een auto en trekken het opvallend mooie en groene eiland rond…in een Peugeot…weer geen Koreaan. Het is een 308 en ze noemen het een cabrio, maar in hun pogingen het harde klapbare dak in de kofferbak te krijgen zijn er wat dingen in Frankrijk ernstig misgegaan. Om te beginnen het model, wat een lelijke auto is dit! Alle proporties zijn verkeerd. Dan denk je “maakt niet uit, we kunnen lekker open rijden”…en dan blijk je met geopend dak zo’n beetje onder de voorruit te zitten. Anyways het heeft de pret niet gedrukt.
Hoogtepunten qua sites vind ik de opgravingen van de oude stad Kamiros en de burcht Monolythos. Lindos is ook geweldig mooi, maar daar moet je zonder toeristen met de boot naartoe (vorig jaar gedaan) want overlopen door bussen vol Chinezen en ander volk.
Best bijzonder dat Rhodos in de oudheid 3 staten kende: Lindos, Kamiros en Iyasos. Die hebben gezamenlijk bedacht dat ze 1 staat wilden worden en vervolgens ook een nieuwe hoofdstad gebouwd: Rhodos-stad. Soort van EU…maar dan wel functionerend.
We komen hier wederom Costa met zijn Amerikaanse en Engelse vrienden tegen. Costa is een Griek die we op zijn X-yacht (snelle zeilboot) al tegen zijn gekomen op Tilos. Hij is hier voor een crewchange. Zijn maten gaan hem verlaten en hij maakt zich ernstig zorgen want zijn vrouw komt nu aan boord. Liz is Vlaams en houdt eigenlijk helemaal niet van varen en wordt al zeeziek in een badkuip. Erg mooie mensen die zowel in London, Amsterdam als op het eiland Kythira een huis hebben…Costa zou liever op zijn boot wonen… Ze wijden ons in, in het Griekse marktgebeuren. Met zijn vieren gaan we naar de lokale groente- en fruitmarkt. Altijd mooi om iemand bij je te hebben die de taal spreekt. Je kan hier de mooiste producten kopen voor een paar euro.
De volgende dag vertrekken ze naar Halki met een stevige F5 op de neus…ik hoop dat Costa zijn boot kan behouden…
Dan arriveren vrienden Ada en Hugo Laarakker. Zij werkten samen met Belinda op de Henry Dunant. Ada heeft vervolgens de Stichting Samen Varen opgericht die inmiddels al een aantal jaren succesvol vaarvakanties aanbiedt aan vrouwen met borstkanker in financieel uitdagende omstandigheden. We gaan samen Rhodos verkennen en eindigen de dag bij een echte aanrader in Rhodos op restaurant gebied: Marco Polo. Erg gezellig allemaal.
Na nog 2 dagen een beetje rondtoeren en lanterfanten in de haven gaan we starten met een toer rond Rhodos en een bezoek aan het eiland Halki om ca. 24 mei weer in Rhodos stad te eindigen om Ricardo en Linda op te pikken en Sandra en Rob te ontmoeten. De eerste etappe varen we naar de Ladiko/Anthony Quinn baai aan weerszijden van de Ladiko kaap. Dit is 1 van de aanraders van onze daytripper-vrienden. De baai is vernoemd naar de beroemde Griekse acteur omdat veel opnames voor “de kanonnen van Navarone” hier zijn gemaakt en Anthony zo onder de indruk was van de omgeving dat hij de baai gekocht heeft.
Deze etappe varen Ada en Hugo mee. Daarover, de verdere Tour de Rhodos en het langverwachte weerzien met Ricardo en Linda (…en Senna) volgende week meer.
Cheers, André