Afgelopen dinsdag vertrokken vanaf Leros. Later dan we dachten. Dat had een aantal oorzaken. Om te beginnen hebben we een week extra voordat het Pasen losbarst. Een licht meningsverschil in het Christendom ergens rond 400 na diezelfde Christus over het al dan niet goddelijk zijn van – het wordt vervelend – Christus leidde uiteindelijk rond 1000 tot een splitsing in de kerk: de Katholieken (ook wel het westen of Latijnen) en de Orthodoxen (ook wel Grieken of het oosten). De Orthodoxen houden er wat andere data op na om te herdenken wat er allemaal met die Christus (Jesus voor vrienden) gebeurd is. Zo is Pasen dit jaar een week later dan in de Katholieke en Protestantse…die laatste zijn dan weer een gevolg van een wat later meningsverschilletje.
Wat heeft dit allemaal met ons vaarplan te maken vraag je je af. Ons eerste doel is Pasen op Patmos mee te maken. Daar heeft Johannes de Doper (yep, waarschijnlijk wielrenner) in de eerste eeuw zijn evangelie geschreven en daar wordt stevig aandacht aan besteed.
Een tweede reden is het weer. We hebben best mooi weer gehad maar veel dagen met veel wind. Rond deze tijd zijn dat ook nog Zuidelijke stormpjes en de meeste haventjes zijn beschermd tegen Noordelijke wind, de “reguliere” Meltemi wind in de zomer, maar worden ronduit gevaarlijk met Zuidelijke stormen. Zo ook de haven van Patmos in Skala.
En dan bleek ook nog eens ons technische probleem van vorig jaar NIET opgelost. Daar kwamen we gelukkig snel achter toen de boot net in het water lag en we op onze ligplaats wat met touwen in de weer waren met draaiende motor…die stopte er weer eens mee…iets wat eindigt op ut…
Eind vorig jaar hebben we een aantal maal meegemaakt dat de motor er spontaan mee stopte. Duidelijk een elektronisch probleem. HET grote nadeel van een moderne, elektronisch geregelde common rail diesel motor: hij heeft elektriciteit nodig om te draaien. Omdat het probleem zelden voorkwam en de motor na uitval direct weer te starten was, was het moeilijk een oorzaak vast te stellen. Alle voor de hand liggende zaken als contactslot, stopknoppen en zelfs de automatische blusinstallatie omzeild maar het bleek dus dat dat niet geholpen had…
Lang verhaal kort een aantal dagen besteed, met telefonische hulp van Cummins NL, aan zoeken en testen. Diverse “oplossingen” geprobeerd en dan maar testen wat er op neer kwam dat we de motor meerdere keren een half uur lieten draaien in de haven en dan maar wachten of hij uitviel. Na de voorlaatste “oplossing” stopte hij weer bij de 5e keer draaien…yep…eindigt op ut. Geluk bij een ongeluk: hij wilde niet meer starten. Nu kon ik dus echt gaan doormeten waar in het hele circuit de boel niet werkte. Bleek uiteindelijk een 24Volt naar 12Volt converter te zijn. Een klein .ut doosje (is dat een tautologie?). Voor de liefhebber: ons boordnet en ook de motor werken op 24Volt. Echter de digitale instrumenten van de motor werken op 12V. Onderdeel daarvan is ook het ontstekingscircuit. Daarom dus die converter die dus flacky bleek te zijn…meestal deed hij het, maar soms ff niet. Nieuwe besteld, ingebouwd en inmiddels al 8x gedraaid inclusief een 3 uur durende tocht naar Lipsi en geen probleem meer.
Belangrijkste reden is misschien wel dat we het prima naar ons zin hadden in de haven van Lakki op Leros. Leuke nieuwe vrienden gemaakt en het eiland verder ontdekt.
We kwamen ook nog in de viering van de Griekse Onafhankelijkheidsdag terecht. Ze vieren dan dat ze in 1821 onafhankelijk werden van de Turken, het toenmalige Ottomaanse Rijk. Eigenlijk vieren ze de start van het land Griekenland. Veel mensen denken dat Griekenland 1 van de oudste landen is, maar het bestaat pas sinds 1821…voor die tijd heeft er nooit een Griekenland bestaan…soort van België. De Grieken uit de oudheid leefden in Stadsstaatjes die vooral elkaar het leven zuur maakten…en als ze dat ff niet deden een aardige bijdrage aan onze beschaving leverden.
Het werd op deze dag duidelijk dat als ze ergens een hekel aan hebben dan zijn het wel de Turken. Het Nationalisme druipt ervan af.
De vertraging gaf tot genoegen van velen ook tijd om een paar VLOGgen in elkaar te draaien op het Youtube kanaal “Med Travels of Mr.Bean2”. Dit was een plan dat ik al langer had…maar zowel het maken als de resultaten laten…laten we zeggen…te wensen over…en ik ben er nog niet uit of ik die hele leercurve wil gaan meemaken. Uiteindelijk beleef ik zelf veel meer plezier aan het schrijven dan aan het maken van filmpjes….en het kost ook gewoon reteveel tijd om 10min film in elkaar te draaien.
Afgelopen dinsdag was het dan zover. Toch altijd weer spannend de eerste zeereis van het jaar, zeker na een reparatie waar je redelijk zeker van bent…maar niet 100%. Het plan was om eerst het kneuterige eilandje Lipsi aan te doen op weg naar Patmos. Wat een geweldig leuk eilandje! Het haventje ligt midden in het enige dorpje. Als we aankomen ligt er nog een Frans zeiljacht. Als die de volgende dag vertrekken zijn we dus het enige jacht in het haventje. Daarnaast mooie Griekse visbootjes.
Als we aan komen varen komt Manolis er al aan op zijn scooter. Manolis is ca. 115 jaar oud, heeft nog 2 tanden en heeft het uiterlijk van de typische Griekse visser: prachtige getekende kop, gelooide huid, product van een hard leven in de elementen. Hij spreekt uitstekend Grieks, wij niet. Hij neemt de lijnen aan en vraagt of we power of water willen. Beide nee. In Griekse havens is dit hoogst onduidelijk georganiseerd. Er zijn mensen die gaan over de elektra en water en dan komen er nog mensen langs (vaak de Port Police) die liggeld ophalen. Omdat het allemaal heel weinig is, maakt het niet uit. We geven Manolis een tientje en buiten het seizoen is er niemand om havengeld te innen.
Daarna komt er nog een Manolis. Nu een jongeman op scooter met al zijn tanden. Hij is eigenaar van het “Manolis tastes” restaurant dat ons al was aangeraden op Leros. Gekleed in zijn koksjas met emblemen van “Chef’s Club” erop. Slim om af en toe wat klantwinning te doen in de haven! We zijn er dan ook wezen eten en dat was geweldig…en dan praat je over voor-, hoofd-, nagerecht, wijn, koffie voor nog geen 40 euro met z’n 2en.
Het dorpje maakt de indruk van een familie. Iedereen kent elkaar. Als we ’s avonds rondlopen in het dorp komen we terecht in een repetitie voor 1 of ander toneelstuk…bijzondere omgeving.
Inmiddels hebben we Lipsi uitgebreid verkend op de electro-brommers. Het lijkt dat “hoe dichter bij de moslims hoe meer kerken je nodig hebt”. Nog zo’n meningsverschilletje…ook die geloven in hetzelfde opperwezen…maar hadden ook al zo hun mening over het type dat dat op deze aardkloot kwam vertellen…in dit geval nu eens niet Christus maar Mohammed. Een voorzichtige schatting mijnerzijds is dat er minimaal 50 kerken en vooral kerkjes staan. Verder is het een bijzonder mooi authentiek eiland met leuke mensen.
Maandag gaan we waarschijnlijk richting Patmos om ons in het Paasgeweld te storten. Veel geiten en lammeren doen dat ook. Die hebben de pech dat ze op Paaszondag hun rondjes moeten draaien…met spit door de bips…boven een vuurtje…
Daarover en de de rest van de belevenissen volgende keer meer.
Cheers, André