Afgelopen week was het hoogtepunt dat we Ricardo voor het eerst sinds een half jaar weer zagen…en misschien nog wel belangrijker onze nieuwe schoondochter: Linda! Belinda liep al maanden te klagen dat “iedereen” onze schoondochter al gezien had behalve zij. Nou dat is ruim rechtgezet in een paar geweldige dagen op Kreta met onze zoon en erg leuk nieuwste lid van de familie!
We waren vorige week al ruim in familiesferen op Kos waar we nog een paar dagen met zus, zwagerin en zwager Sandra en Rob zijn geweest. Naast veel lekker eten en vooral drinken toch ook nog even naar het Asklepion. Kos is namelijk het eiland van Hippocrates. Hier is de basis gelegd voor de moderne gezondheidzorg. Het Asklepion was een soort van combi van ziekenhuis, spa en kerk…maar dan voordat Christus zich in het lekker overzichtelijke Griekse en Romeinse Goden wereldje mengde. Hier werden de methoden en technieken beschreven door Hippootje (voor zijn vrienden) toegepast…een indrukwekkende omgeving…maar haalde het voor Belinda natuurlijk niet bij een heel nest kittens die zich ook graag bij Hip laten verzorgen.
Na een roerend afscheid van Sandra en Rob laten we Kos en de bescherming van de Dodecanese eilanden achter ons om via Astipalia naar Kreta te gaan. Astipalia ligt wat eenzaam midden in de Egeïsche Zee geteisterd door de Meltemi…maar dat geeft het een bijzondere sfeer. Weinig toerisme en alleen maar jachten die hier echt willen zijn of op doorreis zijn. Wij vallen in de laatste categorie maar hebben al snel besloten hier weer terug te keren.
Bijzonder om in een arti-farti bar te zitten waar het schilderij achter de bar, van diezelfde bar is, geschilderd door de man die achter je zit met als figuranten de mensen die in de bar aanwezig zijn.
De volgende ochtend vroeg op weg voor zo’n 85 zeemijl naar de Spinalonga baai op Kreta. Nu hadden we al een paar keer gehad dat de motor spontaan uitviel. Geen enkele waarschuwing, duidelijk een elektronisch probleem. Het lijkt in de contactsleutel of de “stop” knoppen te zitten. Dus paar dagen geleden na een staking de contactsleutel doorverbonden…maar halverwege de oversteek stopte de motor er weer spontaan mee om daarna prima te starten en verder te varen…wel een beetje eng. Nu maar de stop knoppen doorverbonden. Voorlopig geen uitval meer…maar is nog moeilijk een conclusie aan te verbinden. Zou bijvoorbeeld ook nog een probleem in de automatische blusinstallatie kunnen zijn die in geval van brand de motor zelf uitzet…een boot is technisch zelden probleemloos…
Kreta komt al snel in beeld omdat het erg hoog is. Als de baai van Spinalonga zich in een dramatisch landschap opent valt het voormalige lepra eiland direct op. Moeilijk voor te stellen dat tot 1957 (!) leprozen op Kreta hier naartoe verbannen werden om nooit meer van dit eilandje af te komen. Belinda heeft direct de bestseller “The Island” van Victoria Hislop gekocht die om deze lepra kolonie draait.
Voorbij het eilandje komen we in een enorme baai en ankeren bij het dorpje Elounda. Daar komen we eerst de Ilya met Yvonne en Peter weer tegen…de Middellandse zee blijkt toch kleiner dan je denkt. Even later melden Linda en Ricardo zich op de kade. Zij zijn in de Corsa van Koutouloufari gekomen. Erg leuk Ricardo weer te zien en natuurlijk kennis te maken met Linda.
De volgende dag komen ze langs voor 2 dagen en blijven op de boot slapen…dat is tenminste wat ze ons verteld hebben dat ze in de gastenslaapkamer deden… Veel zwemmen, snorkelen, waterskiën en bijpraten. Tijdens het waterskiën eindelijk de beroemde waterschildpadden gezien. Natuurlijk ook een poging gedaan het Venetiaanse fort te bestormen en een bezoek aan het überhippe Plaka te brengen…tussen Elounda en Plaka liggen een paar zeer exclusieve resorts waar types als DiCaprio, Ronaldo en andere mensen die druk zijn met hun haar, vaak te gast zijn.
Wij huren na deze dagen een auto…nou ja, een Nissan Micra…om Kreta wat verder te verkennen. Heraklion blijkt gewoon een grote drukke stad, niet zoveel bijzonders. Dat geldt niet voor Rethymno. Erg fraai Venetiaans havenstadje. Belinda kan haar geluk niet op als ze hier zelfs een Kerstballenwinkel tegenkomt…ze staat al sinds Oostenrijk droog (op dit terrein) maar kan haar hart ophalen in een winkeltje met allerlei handgeschilderde Kerstzooi.
Dan naar Agia Galani aan de ruige Zuidkust van Kreta. Wederom een fraai dorpje waar ze bij het lokale restaurant net een zwaardvis en tonijn uit elkaar aan het halen zijn…op straat…boven de rioolput. Hier vlakbij liggen de opgravingen van Phaestos. Na Knossos het grootste Minoïsche paleis op Kreta met als groot voordeel dat het niet door toeristen overlopen is en ook niet op een belachelijke wijze gereconstrueerd. Indrukwekkend en mysterieus als je bedenkt dat deze geavanceerde beschaving al bijna 4000 jaar oud is en we er heel weinig van weten, ook niet waarom ze plotseling rond 1300 v.C. verdwenen zijn. Een theorie is dat de eruptie/ontploffing van wat nu het eiland Santorini is er iets mee te maken heeft…en dat dat mogelijk ook de legende van Atlantis gevoed heeft (Santorini is voor een groot deel onder water verdwenen).
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Linda en Ricardo in het Appartement. Lekker zitten eten en afscheid genomen van de happy couple…tenminste toen nog wel…de volgende dag wordt Nederland geteisterd door een F10 storm en staat hun vliegtuig een paar uur aan de grond.
Wij zijn dan alweer heel druk met voor anker liggen in de baai bij 30+ graden en heel veel heel weinig doen…afgezien van wat meer speurwerk naar mogelijke oorzaken van de spontane motorstakingen.
Gezien de hoeveelheid Engelse toeristen en de sportbar op de kade waar ’s avonds o.a. Feijenoord – Manchester wordt uitgezonden is onze positie niet meer houdbaar en vertrekken we naar de marina van Agios Nikolaos. Dit is een echte “Live aboard” marina. Veel buitenlanders die hier (semi)permanent op hun boot wonen, ook in de winter. Yvonne en Peter liggen hier ook, dus een mooie gelegenheid om eens kennis te maken met dat leven en de ervaringen uit de eerste hand te horen. Op naar onze eerste happy hour!
Inmiddels ook overeenkomst met de marina in Leros waar Mr.Bean2 de winter gaat doorbrengen op de kant. We willen daar eind oktober zijn. Voorlopig hebben we dus nog even tijd wat van de Cycladen te gaan ontdekken. Te beginnen met het al genoemde Santorini.
Daarover volgende week meer!
Cheers, André
wat een belevenissen in een land waar de beschaving is begonnen en dreigt te verdwenen net zo snel als de komst van de euro hadden ze noch maar hum corrupte zwarte drachmen dan zou het ook fout zijn gegaan