Terwijl ik dit schrijf huilt de wind om Mr.Bean2 in de jachthaven van Bizerte. Er zijn wat weersystemen bezig de hittegolf van de afgelopen weken op te ruimen…en dat gaat, zoals gewoonlijk, gepaard met nogal wat geweld. De temperatuur is in 1 dag meer dan 10 graden gedaald. De vooruitzichten zijn dat deze opruimactie zeker nog zo’n 10 dagen gaat duren!! Op de weerkaarten ziet dat er zo uit:
Als motorboters streven wij altijd naar blauw (weinig wind) op deze kaart. Groen wordt al wat oncomfortabeler. Oranje, rood, paars etc. gaan we niet doen als het niet hoeft. Zeker niet als het dagen duurt want dan bouwen de golven ook op tot bilnaadbevochtigende hoogtes.
We willen naar Pantelleria, een Italiaans eiland tussen Sicilië en Afrika, maar dat zit er voorlopig even niet in.
Nu is Tunesië niet de slechtste plek om vast te zitten. Afgezien van de wind schijnt het zonnetje, zijn er leuke mensen, is het eten goed en is het een boeiend land.
Bizerte ligt aan de, minder toeristische, noordkust. We kwamen hier 21 Juli al aan na een oversteek vanaf Sardinië die erg kalm begon maar steeds ruiger werd. We zijn hier buiten de EU en Schengen. Dat betekent de gele Q (quarantaine) vlag hijsen en aanleggen aan het douane dok.
Vrij snel staan er zowel een douane- als een immigratie beambte naast de boot. Het immigratie gebeuren stelt niet zoveel voor. Formulieren invullen, lekker veel stempelen, verklaren dat je niet gek, ziek en/of moordenaar bent en het is klaar. We konden zelfs, na jaren van onbruik, onze Mr.Bean2 bootstempel met enige trots van stal halen!
De douane man is duidelijk een “thougher cookie”. Die vraagt honderduit naar drank, geld, wapens, sigaretten, drugs etc. Onderwijl zie ik hem ons en de boot helemaal opnemen. Uiteindelijk blijkt onze drankvoorraad geen probleem maar moeten er bijvoorbeeld wel mooie formulieren worden ingevuld over de hoeveelheid cash die wij altijd voor nood aan boord hebben.
Het hoogtepunt kwam bij de wapens. We hebben 2 luchtdruk en 1 alarmpistool aan boord. Ik had erover getwijfeld ze niet aan te geven…maar gezien de latere zoekactie was ik blij dat ik dat niet gedaan had. De verbazing bij de mannen bleef stijgen terwijl ik in mijn beste Frans Engels (neef van Frans Duits) probeerde uit te leggen dat een luchtdruk pistool in Nederland legaal is. Ze vielen echter van hun stoel toen ik met het vervaarlijk uitziende geweer met telescoop kwam aanlopen. Dit is ook een luchtdrukwapen maar met een cilinder die met een duikcompressor wordt gevuld. In Nederland vreemd genoeg legaal want je kan er grote schade mee aanrichten. Dit leidde tot heel veel gebel met de baas etc. Overigens verliep dit alles in een heel vriendelijke en af en toe zelfs lacherige sfeer. Op enig moment vroeg de immigratieman grappend of ik zijn vuurwapen ook wilde hebben.
Uiteindelijk mochten we alles aan boord houden behalve het alarmpistool. Dat wordt in bewaring gehouden tot we weer vertrekken.
Inmiddels is de wind wat gezakt en kunnen we gelijk door om onze ligplaats in de jachthaven in te nemen onder begeleiding van marinero Henny. De haven is prima maar er zit nogal een gat tussen de plannen met de omgeving en de realiteit…zoals met veel zaken in dit land.
Op de plannen is sprake van luxe appartementen, restaurants, zwembad, parkeergarage etc. rond het complex. De realiteit is dat de haven redelijk klaar is en er 1 futuristisch appartementengebouw half afgebouwd staat dat inmiddels alweer aan het vergaan is…
Het meeste lijkt verdiend te worden aan het tankstation. Bijna elke dag komen er wel een paar superjachten binnen voor diesel. Die kost hier namelijk zo’n 70 cent per liter! Dus als je 50.000 liter tankt, kan je weer wat extra vinkjes op je Ferrari optielijst aanvinken. Ook wij gaan natuurlijk bij vertrek de boel even aftoppen.
Bizerte stad blijkt een lekker Arabische chaos. Leuk is de omgeving van de oude haven. Als we daar de volgende ochtend ergens gaan zitten voor een bakkie koffie gaat het nogal mis. Het is niet helemaal duidelijk welke uitbater nu welke terrassen doet maar uiteindelijk hebben we volgens ons een cappuccino en een vers sapje besteld. Die kwamen ook maar er kwam veel meer. Eerst een bord met pannekoeken en poffertjes onder de Nutella. Vervolgens een bord met een omelet en brood. Daarna croissants etc. etc. Mijn smeekbeden aan de ober om te stoppen met voedsel te brengen kwamen niet aan onder kreten als “is our formula” en “petitdash”.
Uiteindelijk bleken we dus een volledig ontbijt (petit dejeuner, hier afgekort tot petitdej) besteld te hebben. Het mooie is dat dit alles bij elkaar 7 euro kost.
Dan lopen we vanuit de chaos de Medina in. Elke oude Arabische stad heeft een oud ommuurd centrum. Onze mond valt even open want zo mooi hadden we het niet verwacht.
Die ochtend waren we een restaurantje aan de oude haven binnengelopen omdat het ons leuk leek daar ’s avonds te gaan eten. In El Ksiba komen we een oude man tegen die ons meldt dat we niet hoeven te reserveren. Gewoon langskomen en dan gaan we lekker eten voor jullie maken. Helemaal top! Echter die avond wandelen we daar binnen en zit het redelijk vol. Ik schiet een ober aan die ons vraagt of we een reservering hebben. Nee, en ik leg het verhaal uit. “Maar die man werkt hier helemaal niet”. Het restaurant zit ook vol dus uiteindelijk druipen wij af en gaan dan maar eten in een enorme “tourist trap”. In de haven ligt een soort van Fenicisch schip waarin een restaurant zit. Voordeel is wel dat ze daar alcohol schenken!
Omdat we een paar dagen eerder in Bizerte zijn dan gepland en onze vlucht naar Nederland op 30 Juli gepland staat, willen we nog een auto huren om een paar dagen het noorden te verkennen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Na wat vruchteloze pogingen bij wat autoverhuurzaakjes in de stad wend ik me tot marinero Henny in de haven. Hij is inmiddels onze steun en toeverlaat geworden voor vragen. Leuke vent! Zoals dat hier werkt heeft hij nog wel een oom die zijn auto aan ons wil verhuren. En zo komt de volgende dag de oom zijn splinternieuwe Chery Tiggo2 brengen…veel nieuwere auto’s hier zijn Chinese merken waar ik nog nooit van gehoord heb. Het is een keurig klein sufje met geen motor en Chinese afwerking. Prima!
Het huidige Tunesië was voor de Romeinen een heel belangrijk gebied. Nadat ze de Carthagers eindelijk hadden verslagen (iets met Hannibal en Olifanten) werd Carthago, na Rome, de belangrijkste stad van het Rijk. Er zijn in Tunesië daarom nog veel boeiende overblijfselen uit die tijd. Nadat we eerst een soort natuurpark hebben bezocht stoppen we in Thugga.
In Bulla Regia lopen we een Berber vrouw tegen het lijf die ons kan rondleiden. Het is een heel bijzondere Romeinse opgraving want hier bouwden de rijken hun Villa’s deels onder de grond tegen de hitte. Ook vandaag is dat te begrijpen want het is 45 graden als we daar aankomen. Eerst wordt Belinda ingepakt tegen de hitte als een echte Berber.
Het is een schitterende site. De ondergrondse villa’s hebben net als de “normale” een Atrium met zuilen en mooie mozaïeken. Je voelt de temperatuur letterlijk dalen als je naar beneden in zo’n villa loopt.
Vanaf Thugga rijden we een mooie weg naar Tabarka aan de kust bij de Algerijnse grens. Het is hier opvallend groen met bossen en zelfs wijngaarden…ja ja zowel bier als wijn worden hier niet onverdienstelijk geproduceerd.
Tabarka is een leuke vissersplaats met erg veel Tunesisch toerisme. Midden in de stad op een heuvel staat het oude Mimosas hotel waar we overnachten.
De volgende dag gaan we via de kust terug naar Bizerte. Het valt op dat in elk dorp waar we doorkomen kunstzinnige zaken op kruispunten staan en het laadvermogen van de alom aanwezige kleine pickup truckjes alleen wordt beperkt door de lengte van de spanbanden.
Terug in de haven maken we de boot klaar om een maand hier achter te blijven terwijl wij naar Nederland gaan.
Bij het opruimen moet ook het Riva model, dat al jaren op de bar in de boot staat en aan een behoorlijke restauratie toe was, eraan geloven. Hiermee hebben we Henny blij kunnen maken! “My first boat!”.
Om afscheid te nemen vliegt Air France nog even over de haven van Bizerte.
Inmiddels zijn we alweer terug op de boot en hebben we er een hele road trip door dit boeiende land opzitten. In de volgende episode het verhaal daarvan!
Cheers, André