Mijn excuses voor dit taalmisbruik, maar ik kan het niet anders omschrijven. In december 2014 waren Belinda en ik voor het eerst in Istanbul en leek het nog een verre droom om daar ooit eens met onze eigen boot doorheen te varen. Afgelopen week hebben we dat 2x gedaan. Waarom 2x hoor ik je zeggen…gewoon omdat het kan! …en ja we hebben wat zijltjes op dek moeten leggen om de ergste uitspattingen op te vangen.
Constantinopel/Istanbul is zo’n 1500 jaar hoofdstad van de wereld geweest. Die geschiedenis druipt uit alle poriën van de stad. Voor mij is en blijft de Hagia Sofia het hoogtepunt. Gebouwd rond 550 door de Romeinen als Kerk, door de Turken na de verovering van Constantinopel in 1453 geconverteerd tot Moskee. De enige plek waar zowel de Christelijke iconen in de vorm van schitterende mozaïken een plaats hebben naast Koran teksten en Islamitische zaken…daar kan de wereld nog iets van leren.
De Bosporus is misschien wel de beroemdste zeestraat ter wereld. Strategisch controleert hij de toegang vanaf de Med naar de Zwarte Zee en vv. Het is het toneel geweest van ontelbare zeeslagen en belegeringen en er is een theorie dat de doorbraak van de Bosporus zo’n 6000 jaar geleden, waarbij de Zwarte Zee ontstond, het verhaal is van de Zondvloed…Noah heeft hier dus ook nog gevaren…toen hij verzuimde die 2 muggen dood te meppen… Hierover varen langs deze schitterende stad door het gekrioel van Zeereuzen, ferries, vissers en plezierboten zullen we niet snel vergeten.
Wat wij en Istanbul ook niet snel zullen vergeten is het bezoek van onze dochter Laura. We waren naar de West Istanbul Marina gevaren om haar daar op te pikken en een paar dagen in de stad door te brengen. Overigens is Istanbul wezenloos groot…dus als je in West Istanbul bent ben je meer dan 40 km van het centrum af. Maandag kwam ze aan. Als er ooit nog een competitie komt voor zoveel mogelijk zooi in een handluggage koffertje krijgen, dan weet ik wie er wint.
De volgende 2 dagen naar Istanbul om de toerist uit te gaan hangen. Dat is volledig gelukt! Een paar Turkse kooplui op de diverse bazaars weten nog steeds niet wat ze overkomen is.
Verder natuurlijk alle hoogtepunten bekeken, lekker gegeten…de foto’s spreken voor zichzelf .
En over hoogtepunten gesproken: Laura vierde ook haar verjaardag bij ons in Istanbul…daar moest natuurlijk wel even wat van gemaakt worden. Aangezien de taxichauffeur mij toch al consequent Sultan André noemde en we net in de harem van het Topkapi paleis waren geweest (over orgasmes gesproken), hebben we het tafereeltje maar even vast laten leggen.
En zijn we daarna naar een mooi lokaal visrestaurant geweest. Zoals zo vaak hier kan je dan gewoon de vissen die net vers zijn binnengekomen aanwijzen en bestellen inclusief bereidingswijze. Echt geweldig! We lieten ons ook nog verleiden tot een toetje…die zijn ook heerlijk, maar je hoeft een paar dagen niet meer te eten. 1 van de deserts leek nog het meest op een crème brûlée…van Pindakaas…heerlijk maar na 2 happen kan je al niet meer.
Erg leuk was dat Hasan Kacmaz (in het vorige blog al genoemd) ons in de Marina kwam opzoeken met een bevriende zeiler, Teoman. Deze man is 83, vaart op een grote houten 2master die hij 40 jaar geleden in Turkije heeft laten bouwen en waar hij onder meer de Atlantic mee is overgestoken…dat wilde hij weer doen maar zijn dochter leek het geen goed idee…hij wilde duidelijk niet doodgaan aan een hoge leeftijd…wat een held!
Na een klein vermogen te hebben achtergelaten in de West Istanbul Marina…en dit is nog een goedkope…ik had ook Atakoy Marina gebeld die 224 euri/dag vroegen…vooruit te betalen…zetten we koers naar de Princes Islands. Een Archipel in de zee van Marmara ten zuiden van de stad… Natuurlijk varen we nogmaals even de Bosporus in, wat een feest! Uiteindelijk eindigen we op het eiland Heybalada in een ankerbaai Cam Limani. Het is weekend en zoals bijna altijd geweldig weer dus veel Istanbulers komen hier met hun boot weekend vieren. De eilanden zijn autovrij dus als je geen fan van lopen bent ben je aangewezen op de koetsjes.
Een belangrijke vraag voor Laura en de wereld die hier opgelost is: “welke bikini staat het best bij het groene luchtbed?”.
Nu zijn we in de Mega marina Viaport in Tuzla waar Laura ons morgen alweer gaat verlaten.
Daarover en de verdere reis door de Hellespont volgende week meer.
Cheers, André
Mooie foto’s.Jullie krijgen weer rust.Groetjes
tegenstellingen! foto,s uit sprookjes 1000 en een nachten op nu.nl foto,s van een bij een komst van duizenden turken die graag een turk zien verdwijnen als een dief in de nacht het is er schitterend wat een cultuur wel heel anders dan het vaticaan in Rome is ook mooi maar strak gelegd marmer op de vloeren echt Italiaans ok ik heb weer genoten en wens jullie nog een mooie tijd in die streken tesekur ederim
Erg leuk die geschiedenis van Istanbul en de Bosporus! En van wie zou je dochter het talent hebben om zaken uit te onderhandelen tot in de kanalen van Haver?
Ik heb geen idee Victor 😎 Overigens heet de beste man Havers (meervoud van haver).
Weer een prachtig verhaal André! Er is overigens nog een plaats waar de Islam en het Christelijke geloof zelfs geïntegreerd is: Cordoba. In de Mezquita in Cordoba Spanje hebben de Christelijken een kathedraal midden in de bestaande moskee gebouwd. Heel bijzonder om in die enorme moskee rond te lopen en dan ineens voor een pracht&praal altaar te staan.
Eigenlijk wist ik dat, maar in het Trumpiaanse tijdperk: never spoil a good story with facts 😎
Het meest hilarische van dit stukje vind ik de foto van jou met Belinda en Laura verkleed als sultan met zijn harem! Te vergelijken met de Volendamse traditie in Voledammer klederdracht op de foto! Zooooooo NIET van jou verwacht! Maar zooooo zie je maar weer zelf André is maar een “bloody tourist”! I like iT!
Cheers xxxx