Ho ho ho dames, niet mijn mening maar de titel van het boek dat Charis, eigenaar van Paxos Burger House, aan het schrijven is. Deze man zit in het rijtje van grote Griekse denkers als Socrates en Aristoteles. Het is niet zo maar een Maxim Hartman uitspraak maar een wel doordachte, onderbouwde filosofie. We hebben een middagje op zijn terras gezeten en ons gelaafd aan zijn revolutionaire gedachtes.
Vroeger hoefden vrouwen alleen maar een goede man te vinden, zo legt Charis uit. Die man moest hard werken en voor inkomen zorgen. De vrouw hoefde alleen maar het huis een beetje te organiseren. Mannen plaatsten vrouwen op een voetstuk en behandelden ze met alle egards. Om, voor Charis, onduidelijke redenen willen vrouwen nu als mannen zijn. Dus ze staan niet meer op een voetstuk, moeten hard werken en nemen alle slechte gewoontes van mannen over zoals roken. Als ze dan wat geld verdiend hebben moeten ze dat weer gaan besteden aan medische kosten omdat ze op veel te late leeftijd toch nog kinderen willen etc.
Elk ander probleem dat je aan Charis voorlegt weet hij te verklaren met deze filosofie. Zo vroeg Belinda hem waarom er zo idioot veel katten op Paxos zijn…je raadt het al… “because women are stupid”. Doordat ze zo druk zijn met hun carrière lopen hun relaties stuk maar hebben toch behoefte aan liefde, bij voorkeur van iemand die niet tegen ze in gaat…dus een kat is de oplossing. Daarom zijn er dus zoveel katten. Briljant!
Charis kan hier uren over uitweiden onder genot van een biertje en een meze. De dames in het gezelschap gaan hem steeds ongeloviger aankijken. Heb ik hem nou goed gehoord? Zegt hij dat nu echt?! Theater van het hoogste niveau!
Charis zit met zijn Burger House in de eerste haven die we aandoen nadat de Lockdown is opgeheven! Paxos is een klein schitterend eilandje onder Corfu. Het centrale dorp is Gaios met een stadskade achter een eilandje. Als we aankomen zijn we de enige boot. We gaan daarom langszij liggen naast Charis zijn winkel.
De volgende ochtend staat er een dame van de Port Police naast de boot. Of ze onze Covid-tests mag zien. Gelukkig had ik de vorige avond net het nieuwe Griekse “Health protocol for pleasure yachts” gelezen en kon haar uitleggen dat we geen tests hoefden te hebben. Dat was onzin volgens haar en ze noemde en-passant een 5000 euro boete. Toen ik haar het protocol liet zien en volhield dat dit de nieuwe regels in haar land waren werd ik uitgenodigd op het Port Police bureau. Daar zat Mr. Police himself achter zijn desk: “Papers!”. Ik pruttelde nog wat dat ik hier niet kwam voor Papers maar voor het Covid gedoe, maar Piet-Pet wilde daar niets van weten: Papers! Ik weer terug naar de boot voor de papieren. Inmiddels waren ze op het bureau 3 man sterk aan het bellen met de Port Police baas…denk ik. Na een paar uur kreeg ik gelijk…of eigenlijk niet maar ik hoefde toch geen tests te hebben…of zoiets. Maar! ik moest wel een Maritime Health declaration invullen. Een lachwekkend document voor plezierboten omdat het bedoeld is voor commerciële vaart en vragen bevat over verstekelingen en mede ondertekend moet worden door de scheepsdokter…die kon ik zo gauw niet vinden.
Ondanks deze interruptie heerlijk om weer op pad te zijn na meer dan 2 maanden in Gouvia Marina. Een dag later meren Leen en Margo hun Avalon af naast ons. Leuk om deze Rotterdammers weer te zien! Even later komen ook Jaap en Bart op Josephine aanvaren en bleef het nog lang onrustig op Paxos.
Volgende stop is het Sivota gebied op het vasteland. Eerst gaan we daar aan de dorpskade van Mourtos waar Havenmeester Vasilis zich verontschuldigd dat hij ons 36 euro moet rekenen voor een plekje. Een vrij idiote prijs voor een stukje stadskade waar je op eigen anker aan moet aanleggen. De volgende dag vrij ankeren bij 1 van de eilandjes hier.
Dan terug richting Corfu om te ankeren bij de stad onder het Venetiaanse fort. ’s Avonds komen hier 2 superjachten naast ons ankeren…die heel zuinig doen met hun verlichting…
De volgende dag door naar Gouvia Marina waar we gasten oppikken: Johnny en Anita. Met hen gaan we naar de “Inland Sea”, het zeegebied ten zuiden van Corfu omsloten door Lefkas, Kefalonia en Zakynthos…maar eerst een tussenstop op Paxos zodat ook J&A blootgesteld kunnen worden aan de filosofieën van Charis! En natuurlijk de fraaie Tripitos Arch kunnen beklimmen.
Na al deze hoogtepunten gaan we door het kanaal en de brug bij Lefkas de Inland Sea binnen. Eerste stop Lefkas town waar Ricky en Andrea al het laatste plekje aan de kade bewaken en ons binnenloodsen. Erg goed om ze weer te zien! Even later ontmoeten we hier Ben en Deb Gordon weer die hier op hun boot hebben overwinterd…en het loopt al direct uit de hand met de flessen Rosé. Marvelous! Oude vriend Martin is hier ook en ’s Avonds kunnen we niet anders dan bij Olga gaan eten. Wat een mooi gezelschap!
Volgende stop is Nidri op Lefkas. Plekje aan de Stadskade. Hier moeten we natuurlijk de onvermijdelijke Hike doen. Naar een klooster en de watervallen. J&A huren een scooter maar hebben niet door hoe hoog (en dus koud) Lefkas is…met enige onderkoeling komen ze weer terug op zeeniveau…
Op het eiland Meganisi ankeren we in 2 baaien. De eerste baai, Kapela, is redelijk verlaten en een prachtige omgeving. In Porto Atheni is het een stuk drukker. Daar komen ook Ben en Deb langs met hun boot en komen we terecht bij de Rastafari Strand tent Fanari. Daar komen ook een aantal Aussies en Kiwi’s ons gezelschap versterken. Lang verhaal kort eindigd dit alles diep in de nacht op het Aloha dek van Mr.Bean2 met een nogal laveloze crew…
En natuurlijk moesten er waterski lessen gegeven en vooral genomen worden!
Kioni op Ithaca is de volgende halte. Ben en Deb varen hier ook naartoe tot groot ongenoegen van mijn lever. ’s Middags worden er al schaakkampioenschappen georganiseerd in de lokale kroeg. ’s Avonds natuurlijk eten bij de Taverna op het strand.
Dan Fiskardo op Kefalonia, het St.Tropez van de Ionian…zeggen ze…met veel fantasie. Door de komvormige haven en stevige wind in de middag, altijd een feest van gekruiste ankers en ander nautisch vermaak.
Na de grote oversteek terug naar Lefkas, Vasiliki om precies te zijn, huren J&A een auto en gaan ons verlaten. Zij gaan nog op excursie naar Meteora. Wij blijven even nadampen in het leuke haventje van Vasiliki. We liggen hier letterlijk met de bips in de terrassen van de taverna’s onder de bomen. Een zwaluwpaar zag daar een mooi excuus in om een nest te gaan bouwen op Mr.Bean2.
Lang blijven we niet alleen want Leen en Margo (de Rotterdammerts) laten weten dat ze naar Vathi op Meganisi gaan. Wij daar ook de volgende dag naartoe. Ook daar wacht weer een hike. Gelukkig heeft Leen een nog slechtere conditie dan ondergetekende dus heel hard ging het niet. Meganisi is schitterend en bezaaid met ankerbaaitjes. ’s Middags gaan we met Teddy de haven uit om 2 baaien verder bij de Taverna van Menas uitgebreid te gaan lunchen. Geweldig! Belinda grijpt haar kans om haar “glamorous” strand outfit dat ontworpen is door Deb te showen aan het dorp.
Hans Ouwersloot, een goede ouwe jeugdvriend, en zijn vrouw Ingrid blijken op vakantie op Zakynthos. Wij die kant op via Ithaca waar we overnachten in ons eigen privé baaitje. In Zakynthos town leggen we aan in de stadshaven. We weten nog van de vorige keer dat je je niet veel moet aantrekken van de zogenaamde havenmeesters hier. Die proberen zo officieel mogelijk over te komen en de toeristen wat “liggeld” afhandig te maken. Dit komt in meerdere Griekse havens voor waar geen of heel weinig havengeld wordt geheven. Er is dan vaak iemand die een officieel ogende polo of verkeersregelaarshesje aantrekt en je bij binnenvaren al toezwaait en een plaats aanwijst. Hij neemt dan de lijnen aan en vraagt dan geld.
Hans en Ingrid komen ’s middags al langs. Erg leuk en gezellig ze hier tegen te komen! ’s Avonds lekker eten in het stadje. Twee dagen later komen ze voor 2 dagen aan boord. We varen om het eiland naar de Keri baai waar hun appartement zich bevindt. Gelukkig zien we nog wat zeeschildpadden. De claim-to-fame van deze baai. ’s middags staat er een stevige bries zoals zo vaak hier. Toch zijn onze gasten onverschrokken (of onwetend) genoeg om een tour met Teddy te willen doen naar Marathonisi, een eilandje een stuk verderop. De heen weg is wind mee…de terugweg niet…en dus heel vochtig!
’s Avonds gaan Hans en Ingrid terug naar hun appartement en vakantie en de volgende ochtend gaan wij aan de westkant van Zakynthos omhoog. Eerst naar het beroemde shipwreck bay. Een fraaie baai waarin ooit een vrachtschip op het strand terecht is gekomen in een storm. Inmiddels een idiote selfie machine voor toeristen op tripperboats. Zelfs nu buiten de vakanties en met Covid is het verrassend druk als we Mr.Bean’s neusje om de hoek van de klif steken.
We waren van plan te ankeren in Spartia, een baai aan de zuidkust van Kefalonia. Echter toen we dat gedaan hadden bleek de taverna gesloten en de wind dusdanig hard dat we behoorlijk lagen te hobbelen. Toen maar besloten nog een stukje verder naar Poros haven te varen. Daar zijn we 2 dagen geweest toen Fred en Sophie in de lucht kwamen en we hebben afgesproken elkaar in Vathi op Ithaca te treffen.
Erg gezellig om deze Franse vrienden uit Gouvia weer te zien. Zij hebben hun vrienden Lionel en Catharine aan boord en naast al het eten en drinken besluiten we met zijn allen scooters te huren om het eiland te verkennen…en dan nog meer te eten en vooral drinken. Wat een leuke mensen zijn dit. Superbe!
En de dames stapten zomaar achterop bij mannen zonder motorrijbewijs of enige ervaring met een scooter…op een Grieks eiland…zou Charis dan toch gelijk hebben??
Cheers, André
Mooi verhaal weer Andre !